—του Αλέξανδρου Ζωγραφάκη*—
Πολλές φορές συνδιαλέγομαι με ήρωες βιβλίων ή με συγγραφείς που έχω αγαπήσει. Μου αρέσει να φαντάζομαι τις αντιδράσεις τους σε δικά μου προβλήματα. Έτσι εξάλλου μου ήρθε η ιδέα να τους βάλω σε κείμενα όπου θα εμφανίζονται σε καταστάσεις μιας πεζής καθημερινότητας. — Α. Ζ.
* * *
Κατεβαίνω στο Λαύριο να πάρω εφημερίδες και βλέπω τον Έρνεστ τον Χέμινγουεϊ σε παραδοσιακό καφενέ, δίπλα στην ψαραγορά, να γράφει σκυμμένος πάνω από ένα Moleskine. «Δε ντρέπεσαι, ρε ποζερά!» του λέω. Αφήνει κάτω το ταλαιπωρημένο μολύβι του και με κοιτάζει. Βλέπω πάνω στο τραπέζι τη λεπίδα τού μαχαριού του να στραφταλίζει στον ήλιο. Το πιάνει και αρχίζει να ακονίζει το μολύβι του με στακάτες κινήσεις. «Αν σου ξυρίσω τώρα το μούσι, θα κόψεις τις μαλακίες;» μου λέει. Αποχώρησα κακήν κακώς. Στην ψαραγορά είχε μαζευτεί κόσμος. Ένας μισοφαγωμένος ξιφίας, θα ήταν τέσσερα μέτρα, κρεμόταν από ένα ψηλό δοκάρι πάνω από…
View original post 54 more words
Mayanaam
vequinox
Manolis 