NOSTOS AND ALGOS (NOSTALGIA)

ΠΙΝΑΚΑΣ

Χαμογελαστό ρυακάκι ραμμένο
στο πορτοκαλί χώμα.
Γελάκι απλωμένο στα χείλη της
στήθος προκλητικά στητό,
παντοτινά γλυκό
κι εκθεμένο στα στοιχεία της φύσης.

Ομορφιά δαγκωμένη απ’ το χρόνο.

Χαμογελαστό ρυακάκι ραμμένο
στο πορτοκαλί χώμα.
Λεκάνη απλωμένη στον καμβά,
χείλη ελκυστικά, γλυκά
κολλημένα στον πόνο ταξιδιού.

Κατά κάτω στη σάρκα του τώρα.

Κι ο μεγάλος πατέρας,
ο γεροπόταμος,
δυο πόδια ενωμένα εκεί
που το νόημα εξαφανίζεται
κι η φύση κουμαντάρει, σαν
το ζωγράφο που στέκει
κι ατενίζοντας τον πίνακα
λέει με βιάση —

Την άλλη φορά θα ζωγραφίσω
τον Ερμαφρόδιτο.

PAINTING

Smiling little creek stitched
in the orange colored soil
soft laughter spread on her lips
provocative breast upright
forever sweet
and exposed to the elements

Beauty bitten by time

Smiling little creek stitched
in the orange colored soil
her pelvis spread on the canvas
lips desiring and lustful
glued on the ache of voyage

Downward to the flesh of now

And the great father
the old river
two legs joined there
where meaning vanishes
and nature commands
like the painter standing before it
and staring at the painting

says in haste —

Next time I’ll paint
the Hermaphrodite

~ NOSTOS AND ALGOS, Ekstasis Editions, Victoria, BC, Canada, 2012

NOSTOS and ALGOS (NOSTALGIA)

TIDES

With persistence and patience
you coached your body
to the ebb and slow
current of melancholy tide
often you went forth and
many a time you reclined back
taking and giving
learning and teaching
until the final Acheron
with its undulating end
going one direction
and you know
this better not be the final
still you have
many things to see
many goals to pursue
still you have
many people to touch
joys and sorrows to live

then, there must be
another time
there must be
it must

ΡEYMATA

Με υπομονή κι επιμονή
κράτησες τη ζωή σου ανάμεσα
σε πλημμυρίδα χαρωπή
κι άμπωτη μελαγχολική,
συχνά πήγες μπροστά
και πίσω αμέτρητες φορές
κι έδωσες και πήρες
και δίδαξες κι έμαθες
ίσαμε την υγρή εκείνη όχθη
του ήρεμου Αχέροντα
με το μεθυστικό ρυθμό του
προς μια κατεύθυνση
την τελική,
που πιθανόν και να μην είναι
έχεις να δείς ακόμα τόσα
κι έχεις να πείς πολλά
ακόμα τόσες ν’ αγκαλιάσεις
χαρές και λύπες
πρέπει λοιπόν να υπάρχει
κι άλλη μια φορά.

Σίγουρα πρέπει
να υπάρχει.
Οπωσδήποτε
πρέπει

~NOSTOS and ALGOS, Ekstasis Editions, Victoria, BC, Canada, 2012

NOSTOS AND ALGOS (NOSTALGIA)

NO WAY OUT

Bottle tips to its side
emptying its contents
drunken night

spent trying to put to sleep
first of the month instincts and aches

before you piss away
this month’s paycheck

in three or maybe four
uninterrupted nights of stupor

as though expecting Hades
to finally come and erase you

and your agony from
this gold-decorated world

ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Μπουκάλι πεσμένο στο πλάι
μισοάδειο περιεχόμενο
μεθυστική νύχτα

να προσπαθείς ν’ αποκοιμήσεις
ένστικτα και πρωτομηνιάς πόνο

προτού πιεις του μήνα τούτου
το μισθό σε τρεις ή τέσσερις

νύχτες αδιάκοπης μέθης
μην κι έρθει τελικά ο Χάρος

κι αφαιρέσει εσένα
και το μαρτύριο σου
απ’ τον καλόπλουτο τούτο κόσμο
~ NOSTOS and ALGOS, Ekstasis Editions, Victoria, BC, Canada, 2012
http://www.ekstasiseditions.com
http://www.authormanolis.wordpress.com

UBERMENSCH

Scarecrow

He knew our peculiar desire for suffering
as if we preferred the sigh of defeated and
the signs left behind by birds in their morning flight
our eardrums soft capable of capturing the rapture
of the thunderbolt yet, we still wanted to lay next
to the woman’s breast, close enough to feel her pain
close enough to taste her anguish and He, alone
encompassed the earth as if with His song
to transcend it, while we still kneeled before
the scarecrow, jet-black eyes and straw hair
on his head that moved back and fro, myths
upon which we had based our existence.

Σκιάχτρο

Γνώριζε την παράξενή μας προτροπή για βάσανα
σαν να μας άρεσε του ηττημένου ο στεναγμός
και τα πρωινά σημάδια που αφήναν τα πουλιά
στο πέταγμά τους. Τ’ αυτιά μας απαλές μεμβράνες
της καταιγίδας το πανδαιμόνιο που συλλαμβάνανε
κι ακόμα θέλαμε δίπλα σε γυναίκας βυζί να κοιμηθούμε
τόσο κοντά τον πόνο της να νιώσουμε, τόσο κοντά
την αγωνία της για να γευτούμε κι όμως εκείνος
μόνος του τη γη ολόκληρη με μια ματιά αγκάλιαζε
σα να `θελε με το τραγούδι του να τη μετουσιώσει
κι εμείς ακόμα γονατίζαμε μπροστά σε σκιάχτρα
με μάτια κατάμαυρα κι άχυρο στο κεφάλι που μπρός
και πίσω πήγαιναν, μύθοι που πάνω τους στηρίξαμε
την ύπαρξή μας.

Ubermensch, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2013
http://www.ekstasiseditions.com

THE SECOND ADVENT OF ZEUS

ATHENA

Perplexed Athena gazed the sea

as if to say the balance of the world
was based upon it, fresh fountains
liberal and full of spring
like the palms
of the beardless poet
with reverence turned toward his heart

immense sea bearing gifts
in my endless wandering that
I discovered seeded fields
orchards with lemon trees
and grapevines ready
for the harvest

stars gracing rosy-cheeks
blue domes of temples
each in the arms of the other
words and dreamy images
hopeless this beauty
to escape

unless I again evoke Her spirit
logistical algorithm
Her divine intervention
a direction I was meant
to follow to the bitter end

until in the next room
they were already enjoying
the open bottle of champagne

ΑΘΗΝΑ

Η Αθηνά αντίκρυσε τη θάλασσα με απορία

σα να `λεγε εκεί βρισκόταν η ισορροπία
όλου του κόσμου, συντριβάνι
λεύτερο γιομάτο άνοιξη
σαν τις παλάμες
του αγένειου ποιητή στραμμένες
μ’ ευλάβεια στην καρδιά του

θάλασσα δώρα φορτωμένη
όταν μες στην ατέλειωτή μου
περιπλάνηση συνάντησα χωράφια
ολόσπαρτα, περβόλια λεμονιές
κληματαριές έτοιμες
για τον τρύγο

αστέρια στόλιζαν νεανικά μάγουλα
γαλάζιοι τρούλοι ένας
στην αγκαλιά του άλλου
λόγια κι ονειρικές εικόνες
ανέλπιδο απ’ την ομορφιά
ετούτη να ξεφύγω

εκτός κι αν το πνεύμα Της ξανά ανακαλούσα
ανύπαρκτος αλγόριθμος
η θεία Της παρέμβαση
κατεύθυνση που μου μέλλονταν
ν’ ακολουθήσω ώς το τέλος

ώσπου στο διπλανό δωμάτιο
με φυσαλίδες κι ευφροσύνη
οι άλλοι πίναν κιόλας τη σαμπάνια

~ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ, συλλογή εν εξελίξει.
~SECOND ADVENT OF ZEUS, collection in progress