Distinguished Greek Poetess Pavlina Pampoudis Παυλίνα Παμπούδη: Poems

Η Παυλίνα Παμπούδη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Ιστορία – Αρχαιολογία) και παρακολούθησε μαθήματα Μαθηματικών στη Φυσικομαθηματική Σχολή και ζωγραφικής στην Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, καθώς και στο κολέγιο Byahm Shοw του Λονδίνου. Εργάστηκε σαν κειμενογράφος στη διαφήμιση. Σήμερα εργάζεται σαν editor σε εκδοτικό οίκο.

BIBLIOGRAPHY—ΕΡΓΑ

Poems by Pavlina Pampoudis
1. Baby Asleep in the Pram
1a. Μωρό στο Καροτσάκι Κοιμισμένο
2. Autobiographical
2a. Βιογραφικό
3. The Betrothal
3a. Ο Αρραβώνας
4. Paul
4a. Ο Παύλος
5. Ιn My Brown Velour Coat by the Pigeons by the Unknown Solder
5a. Με το Καφέ Βελούδινο Παλτό στα Περιστέρια του Αγνώστου Στρατιώτη
6. Picture in Motion. With lots of Black.
in an unknown dayas Though I Listened to Something Indescribable
6a. Φωτογραφία εν Κινήσει. Με πολύ Μαύρο. Σαν να Αφουγκράζομαι Κάτι
το Αδιανόητο
7. Anthony and Hero in Arms Smiling
7a. Ο Αντώνης και η Ηρώ με όπλα, χαμογελαστοί

Baby Asleep in the Pram
Finger in its mouth. (The same finger
that I still have, the same mouth.)
I’m the same baby in whose sleep
still dream
all those I’ll meet later on
and all the others
of whose I’ll read
or write about.
(My ancestors and descendants
alive or dead
in another time. The enemy,
the friends, the flora and fauna
of my lot.)

They all
carry on in my sleep
unpredictably
with their half finished lives
again and again
playing
scenes
that for some unknown reason
are important.

Μωρό στο Καροτσάκι Κοιμισμένο
Το δάχτυλο στό στόμα (Είν’ αυτό το ίδιο δάχτυλο
που έχω ακόμα, το ίδιος τόμα.)
Είμαι το ίδιο μωρό που μές στον ύπνο μου
ακόμα ονειρεύεται
όλοι όσοι θα γνώριζα μετά
πού θα διάβαζα
η θα έγραφα γι αυτούς.
(Οι πρόγονοι και οι απόγονοι μου
ζωντανοί και πεθαμένοι
σ άλλο χρόνο. Ο εχθρός
οι φίλοι, η χλωρίδα και η πανίδα
του μεριδίου μου.)

Ολοι
ακόμα συνεχίζουν μες στον ύπνο μου
απρόβλεπτα
τις μισοτελιωμένες τους ζωές
παίζοντας
πάλι και πάλι
σληνές
για κάποιο λόγο άγνωστο
σημαντικές.
..

Autobiographical
Secure is the world and the house
with small windows that look out on windows
that look out on windows
I dwelt modestly. Hiding
like filthy hallucinations
my heart my kidney and my intestines
my brain my liver my lungs
the entangled yarn of my nerves the shame of my excretions
I and the misplaced genie
that beats himself with shrieks
in its bottle—

Βιογραφικό
Ασφαλής ο κόσμος και το σπίτι
με μικρά παράθυρα που βλέπουν σε παράθυρα
που βλέπουν σε παράθυρα.
κατοίκησα σεμνά
κρύβοντας σαν αισχρές φαντασιώσεις
την καρδιά μου το συκώτι και τα έντερα
τον εγκέφαλο το συκώτι τούς πνεύμονες
το κουβάρι των νεύρων την ντροπή των εκκρίσεων
την πρόθεση την πράξη και το αίμα τους
εμένα και το λάθος πνεύμα
που χτυπιέται με στριγκλιές
μές στο μπουκάλι του
..

The Betrothal
He is hanging on the shutters, flapping
he comes and I in a deep sleep look at him pitilessly
with the double sting on the forehead
feeling pain in our fusing together.
he is black air from a red hole
I the cotton in the nostrils
and the stink of the dream
he is the dog that howls
and my body grows longer
he is the egg
I am the Nymph
he is the fly
he is I
mortally discolored and I suck

Ο Αρραβώνας
Κρέμεται στα παντζούρια πλαταγίζοντας
έρχεται και σε ύπνο βαθύ τον κοιτάζω αλύπητα
με το διπλό κεντρί στο μέτωπο
πονώντας στίς συμφύσεις μας
αυτός αέρας μαύρος από τρύπα κόκκινη
εγώ το μπαμπάκι στα ρουθούνια
κι η αποφορά του ονείρου
αυτός το σκυλί που ουρλιάζει
και μακραίνει το σώμα μου.
αυτός το αυγό
εγώ η Νύμφη
αυτός η μύγα
αυτός εγώ.
θανάσιμα αποχρωματισμένος και απομυζώ
..

Paul
Pants up to his knees
embarrassed
as though knowing that
as I gaze him now he is dead
dead not at thirteen years of age
as an adult
fifty years or older

He is embarrassed
he is embarrassed he wants to leave

He also looks as though upset
as though he knows
that by now I have a name
that as a child I played with his glasses
and his test tubes
That at some day I broke
the scale of empty air

And it is my fault
that his future vanished
memories and his bones

Ο Παύλος
Με παντελόνια ως το γόνατο,
αμήχανος,
σαν να το ξέρει
πως τώρα που τον βλέπω είναι νεκρός.
νεκρός όχι δεκατριών, ενήλικος,
πενήντα χρόνων και.

Ντρέπεται
ντρέπεται, θα ’θελε να φύγει.

Επίσης, μοιάζει λίγο κακιωμένος.
σαν να ξέρει
πως του’ χω πάρει τ’ όνομα.
πως έπαιξα, παιδί, με τα γυαλάκια
και τους δοκιμαστικούς σωλήνες του.
πως κάποια μέρα έσπασα
τη ζυγαριά κενού αέρος.

Και φταίω εγώ
που χάθηκε το μέλλον του
οι μνήμες και τα οστά του.
..

Ιn My Brown Velour Coat by the Pigeons by the Unknown Solder
I run with my little arms open all around me
the startled birds spread all over
(the panic is not real
they pose for the picture
for eternity)
I laugh (the laugh is real
the panic is only for the forward movement)

I wear my holiday coat
strange collar
buttons dressed in brown velour
at some time it belonged to grandmother
then it belonged to Elli then to me
tired of all the reincarnations
alterations and movements
one of its small buttons must be someplace still

People left and right sober
(they are not alive
they pretend going for a walk)
At the far end the tomb of the unknown soldier gleams
his immortal body on the stele

Ah, the whiteness of marble
of the day of the pigeons
of the unknown

They say these pigeons have turned into flesh-eaters

Με το Καφέ Βελούδινο Παλτό στα Περιστέρια του Αγνώστου Στρατιώτη
Τρέχω με τα χεράκια ανοιχτά. Γύρω,
Σκορπίζει το κοπάδι έντρομο
(Δεν είν’ αληθινός ο πανικός –
Για την φωτογραφία υποκρίνονται,
Για την αιωνιότητα.)
Γελάω. (Δεν είν’ αληθινό το γέλιο –
Είναι μονάχα πανικός προς τα εμπρός.)

Φοράω το καλό μου το παλτό
Ιδιότροπος γιακάς
Κουμπιά ντυμένα με καφέ βελούδο.
Κάποτε ήταν της γιαγιάς
Μετά, της Έλλης, ύστερα δικό μου
Βασανισμένο σε πολλές μετενσαρκώσεις
Μεταποιήσεις και μετακομίσεις.
Ένα κουμπάκι του υπάρχει κάπου, ακόμα.

Άνθρωποι πέρα δώθε, σκοτεινοί.
(Δεν είναι η ζωή τους,
Υποκρίνονται περίπατο.)
Στο βάθος, φέγγει ο Άγνωστος.
Τόξο το άφθαρτό του σώμα επί τας.

Α, των μαρμάρων η λευκότητα,
Της μέρας, των περιστεριών,
Του άγνωστου.

Λένε, αυτά τα περιστέρια γίναν σαρκοφάγα.
..

Picture in Motion. With lots of Black.
in an unknown dayas Though I Listened to Something Indescribable
I walk
the heavy air is pushed away with difficulty
incessantly
the shadows take the shape of thoughts
unknown things, flesh-eaters
I have to hurry

Cold Saturday on Wednesday at dawn
smell of Friday bad omen
nights in a circle continuing
and open to the underworld
end of time I have to hurry
to submit my exam

I have to hurry Louder
even louder a child is heard crying sobbing
on its face on the past

Φωτογραφία εν Κινήσει. Με πολύ Μαύρο. Σαν να Αφουγκράζομαι Κάτι
το Αδιανόητο
Προχωρώ.
Μετατοπίζεται με κόπο ο βαρύς αέρας
Ακατάπαυστα
Λαβαίνουν οι σκιές σχήματα ιδεών.
Αγνωστα είδη, σαρκοφάγα –
Πρέπει να βιαστώ.

Κρύο Σαββάτου ξημερώνοντας Τετάρτη
Οσμή Παρασκευής, κακό σημάδι.
Νύχτες σε κύκλο, συνεχόμενες
Και ανοιχτές στον κάτω κόσμο.
Τέλος του χρόνου. Πρέπει να βιαστώ
Να παραδώσω το γραφτό μου.

Πρέπει να βιαστώ. Όλο πιο δυνατά
Ακούγεται
Όλο πιο δυνατά
Να κλαιει με λυγμούς ένα παιδί
Πεσμένο μπρούμυτα στο παρελθόν.
..

Anthony and Hero in Arms Smiling
Both crossed with
bandoliers
holding rifles
beautiful smiling

Motionless Without perspective
as though they appear
suddenly
on a paper already burnt

They look too young
their ochre shirts
were probably chaki
in the brown picture
all the shades of rust
of fear of arrogance
of the dirt
of the shed blood
of the demon’s iris

They never defeated any enemy
They smile

Ο Αντώνης και η Ηρώ με όπλα, χαμογελαστοί
Κι οι δυο ζωσμένοι φυσεκλίκια
Σταυρωτά στο στήθος.
Κρατώντας όπλα
Ωραίοι, χαμογελάνε.

Ακίνητοι. Χωρίς προοπτική.
Σαν να εμφανίζονται
Αιφνίδια
Σ’ ένα χαρτί ήδη καμένο.

Φαίνονται πολύ άγουροι.
Τα ωχρά πουκάμισά τους
Θα ’χανε χρώμα χακί.
Στην καφετιά φωτογραφία
Όλες οι αποχρώσεις της σκουριάς:
Του φόβου, της αλαζονείας
Των χωμάτων
Του σκοτωμένου αίματος
Της ίριδας του δαίμονα.

Δεν νίκησαν κανένα εχθρό.
Χαμογελάνε.
..

Η Παυλίνα Παμπούδη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Ιστορία – Αρχαιολογία) και παρακολούθησε μαθήματα Μαθηματικών στη Φυσικομαθηματική Σχολή και ζωγραφικής στην Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, καθώς και στο κολέγιο Byahm Shοw του Λονδίνου. Εργάστηκε σαν κειμενογράφος στη διαφήμιση. Σήμερα εργάζεται σαν editor σε εκδοτικό οίκο.

BIBLIOGRAPHY—ΕΡΓΑ

Poetry—Ποίηση

Σχεδόν χωρίς προοπτική δυστυχήματος, Ίκαρος, 1971
Τα μωρά των αγγέλων, άσπρα και τυφλά, Ερμείας, 1974
Αυτός Εγώ, Τραμ, Θεσσαλονίκη 1977, Β΄ έκδοση Εγνατία-Τραμ, Θεσσαλονίκη, 1980
Καρτ ποστάλ, Εγνατία-Τραμ, Θεσσαλονίκη, 1980
Το μάτι της μύγας, Κέδρος, 1983
Μαύρο του πράσινου (Επιλογή από τις συλλογές του ’71 και του ’74), Νεφέλη, 1984
Ο Ένοικος, Κέδρος, 1989, 1999
Ιστορία μιας ώρας σε πτυσσόμενο χρόνο, Libro, 1993
Ο Λεπτουργός, Κέδρος, 1997,
Το Μαύρο Άλμπουμ, Κέδρος, 1999
Ποιήματα 71-93, Κέδρος 2001
Το Ημερολόγιο του Διπλού Χρόνου, Κέδρος 2005
Τιμαλφή, (Μικρό Ανθολόγιο με CD) Ροές, 2007
Τα Χιλια Φύλλα Κέδρος 2009

Prose—Πεζά

Μύθοι, Κέδρος 2001
Χάρτινη Ζωή Ροές, 2003
Πρώτη Ύλη Ροές, 2004

For Children—Δήθεν για παιδιά:

Δώδεκα κάπως περίεργα παραμύθια, Ερμείας 1975. Β΄ Έκδοση (συμπληρωμένη): Δεκαπεντέμισι κάπως περίεργα παραμύθια, Κέδρος, 1981, Πατάκης 1999, Κέδρος, 2002
Το φανταστικό τσίρκο, Οδυσσέας, 1980. Garzanti, 1981 (ιταλικά), Α.Vallardi, 1989 (ισπανικά, καταλωνικά, εβραϊκά).
Ο Σιγανός που μιλάει με τα πράγματα (νουβέλα), Νεφέλη, 1981. Πατάκης, 1998
Με το Άλφα και το Βήτα, Κέδρος, 1982
Με το Ένα και το Δύο, Κέδρος, 1984,
Η κόκκινη ιστορία, Η μπλε ιστορία, Η κίτρινη ιστορία, Η πράσινη ιστορία, (4 μικρά βιβλία), Libro, 1987
Ο Αποστόλης και η Αναμπέλλα, Libro, 1988
Ο βασιλιάς Βρασίδας ο Β΄, Libro, 1988
Η δεσποινίς Δέσποινα και ο Δράκος, Libro, 1988
Ο γαλατάς και η γοργόνα, Libro, 1988
Το ποντικοβιβλίο, Κέδρος, 1989
Το γατοβιβλίο, Κέδρος, 1989
Το σκυλοβιβλίο, Κέδρος,1989
Ημερολόγιο μόνο για καλές μέρες, Libro, 1992
24 Παραμύθια για γέλια και για γράμματα, Libro, 1993, Ροές 2004
Γατολόγιο, Libro, 1994, Ροές 2003
Η καφέ ιστορία, Η μαύρη ιστορία, Libro, 1994
Η μωβ ιστορία, Η χρυσή ιστορία, Η γκρι ιστορία, Η πορτοκαλιά ιστορία, Η άσπρη ιστορία,
Η πολύχρωμη ιστορία, (6 μικρά βιβλία) Libro 1999
Να ’χαμε και τι να ’χαμε (βιβλίο και CD) Έκδοση Υπουργείου Παιδείας, 1999
Παραμυθοτράγουδα και καληνύχτες, Πατάκης, 2000
Τα 24 παράξενα ζώα του Αλφάβητου, Κέδρος, 2001
Ένα όνομα, μια ιστορία (10 μικρά βιβλία) Πατάκης 2002
Σκυλολόγιο Ροές, 2003
Μέρλιν και Ντολτσέτα Ροές, 2004
Τρελαμένα παραμύθια Ροές 2005
…

Kudos κούδος to Greek Day on Broadway

Press Release
June 25, 2011

Congratulations to all the participants of the Greek Day on Broadway in Vancouver this weekend.

An incredible amount of work has gone into this effort, and we wish all the success to it’s organizers.

We also want to thank the Vancouver Public Library, Kitsilano Branch, for inviting Author Manolis to present a portion of his work that brings forth his contributions to Greek Canadian literature, as a part of the Greek Day celebrations.

In this way, through our publications, we were able to bring attention to some of the most prolific Greek literary icons: Yannis Ritsos, Cavafy, and (upcoming) Seferis. As well, Manolis is an acclaimed author of seventeen titles. Through the quality of his original work and through his poetic translations/transliterations, he evolves Greek Canadian literature right here in BC.

As an independent Canadian publisher, we will continue to provide quality support to all community efforts through our literary publications and initiatives.

Libros Libertad
White Rock, BC
infolibroslibertad@shaw.ca

.

Massive popular uprising in Greece

Hundreds of thousands of Greek ‘Indignés’ (‘Outraged’) walk out to wage war against their neoliberal persecutors

By Yorgos Mitralias[1]

Two weeks after it started, the Greek movement of ‘outraged’ people has the main squares in all cities overflowing with crowds that shout their anger, and makes the Papandreou government and its local and international supporters tremble. It is now more than just a protest movement or even a massive mobilization against austerity measures. It has turned into a genuine popular uprising that is sweeping over the country. An uprising that makes it know at large its refusal to pay for ‘their crisis’ or ‘their debt’ while vomiting the two big neoliberal parties, if not the whole political world in complete disarray.

How many were there on Syntagma square (Constitution square) in the centre of Athens, just in front of the Parliement building on Sunday 5 June 2011? Difficult to say since one of the characteristic features of such popular gatherings is that there is no key event (speech or concert) and that people come and go. But according to people in charge of the Athens underground, who know how to assess the numbers of passengers, there were at least 250,000 people converging on Syntagma on that memorable night! Actually several hundreds of thousands of people if we add the ‘historic’ gatherings that took place on the main squares of other Greek cities (see map).

At this juncture we should however raise the question: how can such a mass movement that is shaking the Greek government (in which the EU has a particular interest) not be mentioned at all in Western medias? For these first twelve days there was virtually not a word, not an image of those unprecedented crowds shouting their anger against the IMF, the European Commission, the ‘Troika’ (IMF, European Commission, and European Central Bank), and against Frau Merkel and the international neoliberal leaders. Nothing. Except occasionally a few lines about ‘hundreds of demonstrators’ in the streets of Athens, after a call by the Greek trade unions. This testifies to a strange predilection for scrawny demos of TU bureaucrats while a few hundred yards further huge crowds were demonstrating late into the night for days and weeks on end.

This is indeed a new form of censorship. A well-organized political censorship motivated by the fear this Greek movement might contaminate the rest of Europe! Confronted as we are with this new weapon used by the Holy Alliance of modern times, we have to respond together both to expose this scandal and to find ways of circumventing such prohibition to inform public opinions, through developing communication among social movements throughout Europe and at once creating and reinforcing our own alternative media…

Going back to the Greek ‘Outraged’, or ‘Indignés’ or Aganaktismeni, we have to note that the movement is getting more and more rooted among lower classes against a Greek society that has been shaped by 25 years of an absolute domination of a cynic, nationalist, racist and individualist neoliberal ideology that turned everything into commodities. This is why the resulting image is often contradictory, mixing as it does the best and the worst among ideas and actions! For instance when the same person displays a Greek nationalism verging on racism while waving a Tunisian (or Spanish, Egyptian, Portuguese, Irish, Argentinian) flag to show his internationalist solidarity with those peoples.

Should we therefore conclude that those demonstrators are schizophrenic? Of course not. As there are no miracles, or politically ‘pure’ social uprisings, the movement is becoming gradually more radical while still branded by those 25 years of moral and social disaster. But mind: all its ‘shortcomings’ are subsume into its main feature, namely its radical rejection of the Memorandum, of the Troika, the public debt, the government, austerity, corruption, a fictional parliamentary democracy, the European Commission, in short of the whole system!

It is surely not by chance if for the past two weeks demonstrators shout such phrases as ‘We owe nothing, we sell nothing, we pay nothing’, ‘We do not sell or sell ourselves’, ‘Let them all go, Memorandum, Troika, government and debt’ or ‘We’ll stay until they go’. Such catchwords do unite all demonstrators as indeed all that is related to their refusal to pay for the public debt.[2] This is why the campaign for an audit Commission of the public debt is a great success throughout the country. Its stall in the middle of Syntagma square is constantly besieged by a crowd of people eager to sign the call or to offer their services as voluntary helpers…[3]

While they were first completely disorganized the Syntagma Aganaktismeni have gradually developed an organization that culminates in the popular Assembly held every night at 9 and drawing several hundreds speakers in front of an attentive audience of thousands. Debates are often of really great quality (for instance on the public debt), actually much better than anything that can be seen on the major television channels. This in spite of the surrounding noise (we stand in the middle of a city with 4 million inhabitants), dozens of thousands of people constantly moving, and particularly the very diverse composition of those huge audiences in the midst of a permanent encampment that looks at times like some Tower of Babel.

All the qualities of direct democracy as experimented day after day on Syntagma should not blind us to its weaknesses, its ambiguities or indeed its defects as its initial allergy to anything that might remind of a political party or a trade union or an established collectivity. While it has to be acknowledged that such rejection is a dominant feature among the Aganaktismeni, who tend to reject the political world as a whole, we should note the dramatic development of the Popular Assembly, both in Athens and in Thessaloniki, that shifted from a rejection of trade unions to the invitation that they should come and demonstrate with them on Syntagma.

Obviously, as days went by, the political landscape on Syntagma square clarified, with the popular right and far right located in the higher section, in front of Parliament, and the anarchist and radical left on the square itself, with control on the popular assembly and the permanent encampment. Of course, though the radical left is dominant and tinges with deep red all events and demonstrations on Syntagma, this does not mean that the various components of the right, from populist, to nationalist, to racist and even neonazi, do not further attempt to highjack this massive popular movement. They will endure and it will very much depend on the ability of the movement’s avant-garde to root it properly in neighbourhoods, workplaces and schools while defining clear goals that throw bridges between huge immediate needs and a vindictive outrage against the system.

While fairly different from the similar movement in Spain through its dimensions, its social composition, its radical nature and its political heterogeneity, the movement on Syntagma shares with Tahrir square in Cairo and Puerta del Sol in Madrid the same hatred against the economic and political elite that has grabbed and emptied of any significance bourgeois parliamentary democracy in times of arrogant and inhuman neoliberalism. The movement is stirred by the same non violent democratic and participative urge that is to be found in all popular uprisings in the early 21st century.

Our conclusion can only provisional: whatever is to come (and the consequences may be cataclysmic), the current Greek movement will have marked a turning point in the history of the country. From now on everything is possible and nothing will ever be the same again.

Translated by Christine Pagnoulle

[1] Yorgos Mitralias is founding member of the Greek Committee Against the Debt, which is affiliated to the international network of CADTM (www.cadtm.org ). See the web site of the Greek Committee : http://www.contra-xreos.gr/

[2] See http://www.cadtm.org/Greece-the-very-symbol-of and http://www.cadtm.org/La-campagne-pour-un-audit-de-la (in French).

[3] http://www.cadtm.org/Why-a-debt-audit-in-Greece
—
Eric Toussaint
www.cadtm.org
345 Avenue de l’Observatoire
4000 Liège, Belgique

Information provided by
Farooq Tariq
Spokesperson, Labour Party Pakistan
www.laborpakistan.org
..
..

George Seferis Biography-(1900-1971)-Βιογραφικό Σημείωμα Γιώργου Σεφέρη

Giorgos Seferis was born in the village Vourla, near Smyrna, Asia Minor, in 1900. He attended school in Smyrna and finished his studies at the Gymnasium in Athens. When his family moved to Paris in 1918, Seferis studied law at the University of Paris and became interested in literature. He returned to Athens in 1925 and was admitted to the Royal Greek Ministry of Foreign Affairs in the following year. This was the beginning of a long and successful diplomatic career, during which he held posts in England (1931-1934) and Albania (1936-1938 ). During the Second World War, Seferis accompanied the Free Greek Government in exile to Crete, Egypt, South Africa, and Italy, and returned to liberated Athens in 1944. He continued to serve in the Ministry of Foreign Affairs end held diplomatic posts in Ankara (1948-1950) and London (1951-1953). He was appointed minister to Lebanon, Syria, Jordan, and Iraq (1953-1956), and was Royal Greek Ambassador to the United Kingdom from 1957 to 1961, the last post before his retirement in Athens. Seferis received many honors and prizes, among them honorary doctoral degrees from the universities of Cambridge (1960), Oxford (1964), Salonika (1964), and Princeton (1965).

His wide travels provide the backdrop and color for much of Seferis’s writing, which is filled with the themes of alienation, wandering, and death. Seferis’s early poetry consists of Strophe (Turning Point), 1931, a group of rhymed Lyrics strongly influenced by the Symbolists, and E Sterna (The Cistern), 1932, conveying an image of man’s most deeply felt being which lies hidden from, and ignored by, the everyday world. His mature poetry, in which one senses an awareness of the presence of the past and particularly of Greece’s great past as related to her present, begins with Mythistorema (Mythistorema), 1935, a series of twenty-four short poems which translate the Odyssean myths into modern idiom. In Tetradio Gymnasmaton (Book of Exercises), 1940, Emerologio Katastromatos (Logbook I), 1940, Emerologio Katastromatos B (Logbook II), 1944, Kihle (Thrush), 1947, and Emerologio Katastromatos C (Logbook III), 1955, Seferis is preoccupied with the themes he developed in Mythistorema, using Homer’s Odyssey as his symbolic source; however, in “The King of Asine” (in Logbook I), considered by many critics his finest poem, the source is a single reference in the Iliad to this all-but-forgotten king. The recent book of poetry, Tria Krypha Poiemata (Three Secret Poems), 1966, consists of twenty-eight short lyric pieces verging on the surrealistic.

In addition to poetry, Seferis has published a book of essays, Dokimes (Essays), 1962, translations of works by T.S. Eliot, and a collection of translations from American, English, and French poets entitled Antigrafes (Copies), 1965. Seferis’s collected poems (1924-1955) have appeared both in a Greek edition (Athens, 1965) and in an American one with translations en face (Princeton, 1967).

Giorgos Seferis died on September 20, 1971.

Source: Nobel Lectures.

View poems by Seferis

..
Βιογραφικό Σημείωμα Γιώργου Σεφέρη

O Γιώργος Σεφέρης γεννήθηκε στο χωριό Βούρλα κοντά στη Σμύρνη το 1900. Παρακολούθησε δημοτικό σχολείο στη Σμύρνη και τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα. Το 1918 που η οικογένεια του μετακόμισε στη Γαλλία παρακολούθησε μαθήματα νομικής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και άρχισε να ενδιαφέρεται για τη λογοτεχνία. Γύρισε στην Αθήνα το 1925 κι αμέσως σχεδόν προσλήφθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών. Αυτό ήταν το ξεκίνημα του για μια εκτεταμένη και πολύ επιτυχή καρριέρα στο διπλωματικό κλάδο κατά την οποία διορίστηκε σε πόστα στην Αγγλία (1931-1934) και στην Αλβανία (1936-1938). Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Γιώργος Σεφέρης μαζί με την Κυβέρνηση της ελεύθερης Ελλάδας κατέφυγε στην Κρήτη κι αμέσως μετα την πτώση της Κρήτης στους Γερμανούς ταξίδεψε στην Αίγυπτο, στην Νότιο Αφρική και στην Ιταλία. Μετά το τέλος του πολέμου γύρισε στην Ελλάδα το 1944. Διορίστηκε σε διάφορα άλλα πόστα στην Αγκυρα το (1948-1950) και κατόπιν στο Λονδίνο τα χρόνια (1953-1956). Ακολούθησαν θέσεις στο Λίβανο, στη Συρία, στην Ιορδανία και στο Ιράκ. Για το διάστημα 1957 μέχρι το 1961 υπηρέτησε σαν Πρεσβευτής της Ελλάδας στην Αγγλία που ήταν και το τελευταίο του πόστο. Γύρισε στην Αθήνα όταν αποστρατεύτηκε το 1961. Του απονομήθηκαν πολλές τιμές και μετάλεια μεταξύ τους και τιμιτικά διπλώματα απο τα Πανεπιστήμια του Καίμπριτζ (1960), της Οξφόρδης (19640, της Θεσσαλονίκης (1964) και του Πρίνσεντον (1965).

Τα ταξίδια του που κράτησαν τόσα χρόνια αποτέλεσαν την πηγή για τα χρωματισμό των εικόνων που ο Γιώργος Σεφέρης παρουσιάζει στα ποιήματα του τα γεμάτα με συναισθήματα απομόνωσης, νοσταλγίας, διερώτησης, αναζήτησης του εαυτού του, και φυσικά το δέος και η περιέργια που περικλείνει η έννοια του θανάτου. Τα πρώτα του βήματα στον ποιητικό δρόμο γίνανε με το βιβλίο του «Στροφή» το 1931 μια συλλογή λυρικών ομοικατάληκτων ποιημάτων επηρεασμένα απο την κίνηση των Συμβολιστών κι ακολουθήθηκε η συλλογή «Στέρνα» το 1932 που παρουσίασε αυτό το μέρος του καθενός ανθρώπου που διατηρείται κρυμένο η τελείως αδιάφορο στο ίδιο τον εαυτό του. Η πιο μεστή του ποίηση στην οποία ο αναγνώστης διακρίνει την συναίσθηση του τώρα δια μέσω του παρελθόντος και ειδικά το υπέροχο παρελθόν της Ελλάδας όπως σχετίζεται με το παρόν της ήταν μια σειρά 24 ποιημάτων με τον τίτλο «Μυθιστόρημα» το 1935 που μεταφέρουν τους μύθους της Οδύσσειας σε σημερνό χρόνο. Στη συλλογή «Τετράδιο Γυμνασμάτων» 1940, το «Ημερολόγιο Καταστρώματος Ι» 1940, το «Ημερολόγιο Καταστρώματος ΙΙ», 1944, στην «Κίχλη», 1947, και στο «Ημερολόγιο Καταστρώματος ΙΙΙ», 1955, ο ποιητής είναι προκατειλημένος με θέματα που ανέπτυξε στο «Μυθιστόρημα» χρησιμοποιώντας την Οδύσσεια του Ομήρου σαν συμβολική πηγή έμπνευσης, Αλλά στο ποίημα «Ο Βασιλιάς της Ασίνης» απο τη συλλογή «Ημερολόγιο Καταστρώματος Ι» που θεωρείται απο τους πιο πολλούς κριτκούς σαν το καλύτερο του έργο, η πηγή του ποιήματος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μικρή αναφορά της ‘Ιλιάδας’ σ αυτόν τον κιόλας ξαχασμένο βασιλιά. Η τελευταία του συλλογή «Τρία Κρυφά Ποιήματα» του 1966 αποτελείται από 28 μικρά λυρικά ποιήματα που είναι σχεδόν σουρεαλιστικά.
Επιπρόσθετα στην ποίηση ο Γιώργος Σεφέρης ασχολήθηκε και με τον πεζό λόγο γράφοντας το βιβλίο «Δοκιμές» 1962 κι επίσης μετάφρασε ποιήματα του γνωστού Αμερικανού ποιητή Έλλιοτ καθώς επίσης και και μια συλλογή ποιημάτων γραμένα απο Αμερικανούς, Αγγλους και Γάλλους ποιητές που την ονόμασε «Αντιγραφές» που κυκλοφόρησε το1965. Τα άπαντα του έχουν κυκλοφορήσει στα Ελληνικά, Αθήνα το1965 και στα αγγλικά στην Βόρειο Αμερική το 1967.
Πέθανε στις 20 του Σεπτέμβρη του 1971. Στη κηδεία του πήρε μέρος ένας τεράστιος αριθμός πολιτών που ακολούθησαν τη σωρό του στο νεκροταφείο τραγουδώντας το φημισμένο ποίημα «Αρνηση» μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη παρ όλο που ήταν απαγορευμένο από τη στρατιωτική κυβέρνηση των ημερών εκείνων.

Πηγή άρθρου Nobel Lectures

View poems by Seferis
..
..

The Great George Seferis: Poems in Greek and English

Στροφή
Strophe
Η Λυπημένη
The Sorrowful Girl
Άρνηση
Denial
Οι Σύντροφοι στον Αδη
The Comrades in Hades
Μυθιστόρημα
Mythistorema
Β
II
Γ
III

Στροφή

Στιγμή, σταλμένη απο ένα χέρι
που είχα τόσο αγαπήσει
με πρόφταξες ίσια στη δύση
σα μαύρο περιστέρι

Ο δρόμος άσπριζε μπροστά μου,
απαλός αχνός ύπνου
στο γέρμα του μυστικού δείπνου
Στιγμή σπυρί της άμμου,

που κράτησες μονάχη σου όλη
την τραγική κλεψύδρα
βουβή, σα να είχε δει την Υδρα
στο ουράνιο περιβόλι

Strophe

Moment sent by a hand
that I had so much loved
you reached me almost at dusk
like a black dove

The road shone before me
soft breath of sleep
at the end of a secret feast…
Moment grain of sand

that you alone kept
the tragic clepsydra whole
silent as though it had seen Hydra
in the heavenly orchard
..

Η Λυπημένη

Στην πέτρα της υπομονής
κάθισες πρός το βράδυ
με του ματιού σου το μαυράδι
δείχνοντας πως πονείς

κι είχες στα χείλια τη γραμμή
που είναι γυμνή και τρέμει
σαν η ψυχή γίνεται ανέμη
και δέουνται οι λυγμοί

κι είχες στο νου σου το σκοπό
που ξεκινά το δάκρυ
κι ήσουν κορμί που από την άκρη
γυρίζει στον καρπό

μα της καρδιάς σου ο σπαραγμός
δε βόγκηξε κι εγίνη
το νόημα που στον κόσμο δίνει
έναστρος ουρανός

The Sorrowful Girl

On the stone of patience
you sat at dusk
with the black of your eye
showing how you hurt

And on your lips you had
a line naked and shivering
as the soul spins
and sobs plead

and in your mind the tune
that starts a tear
and you were a body that from its edge
returns to its fruit

but your heart’s anguish
didn’t sob but turned into
a meaning given to the world
by the star filled sky
..

Άρνηση

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό

Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ όνομα της
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή

Με τι καρδιά με τι πνοή
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή

Denial

On the secluded seashore
white like a dove
we thirsted at noon
but the water brackish

On the golden sand
we wrote her name
when the sea breeze blew
the writing vanished

With what heart with what spirit
what desire and what passion
we led our life what a mistake
so we changed our life
..

Οι Σύντροφοι στον Αδη

Νήπιοι, οι κατα βούς Υπερίονος Ηελίοιο
ήσθιον αυτάρ ο τοίσιν οφείλετο νόστιμον ήμαρ

~Οδύσσεια

Αφού μάς μέναν παξιμάδια
τι κακοκεφαλιά
να φάμε στήν ακρογιαλιά
του Ηλιου τ αργά γελάδια

που το καθένα κι ένα κάστρο
για να το πολεμάς
σαράντα χρόνους και να πάς
να γίνεις ήρωας κι άστρο

Πεινούσαμε στής γής τήν πλάτη
σα φάγαμε καλά
πέσαμε εδώ στα χαμηλά
ανίδεοι και χορτάτοι

The Comrades in Hades

…fools who ate the Hyperion Sun’s cattle
for this he deprived them of their return
~Odyssey

Since we still had some hardtack
what a stupidity
to eat by the seashore
Helios’ slow moving cattle

that each was like a castle
you’d had to fight for
forty years until you turned
into a hero and a star

We hungered on the back of earth
but after we ate well
we fell down to the low levels
of being fools but satiated
..

Μυθιστόρημα

Si j’ai du gout, ce n’est gueres
Que pour la terre et les pierres

~Arthur Rimbaud

Α

Τον άγγελο
τον περιμέναμε προσηλωμένοι τρία χρόνια
κοιτάζοντας πολύ κοντά
τα πεύκα το γιαλό και τ άστρα.
Σμίγοντας την κόψη τ αλετριού η του καραβιού την καρένα
ψάχναμε να βρούμε πάλι το πρώτο σπέρμα
για να ξαναρχίσει το πανάρχαιο δράμα

Γυρίσαμε στα σπίτια μας τσακισμένοι
μ ανήμπορα μέλη με στόμα ρημαγμένο
από τη γέψη της σκουριάς και τής αρμύρας
Οταν ξυπνήσαμε ταξιδέψαμε κατά το βοριά, ξένοι
βυθισμένοι μέσα σε καταχνιές από τ άσπιλα φτερά των
κύκνων που μας πληγώναν
Τις χειμωνιάτικες νύχτες μάς τρέλαινε ο δυνατός αγέρας
της ανατολής
τα καλοκαίρια χανόμασταν μέσα στήν αγωνία τής μέρας
που δεν μπορούσε να ξεψυχίσει

Φέραμε πίσω
αυτά τ ανάγλυφα μιάς τέχνης ταπεινής

Mythistorema

Si j’ aid u gout, ce n’est gueres
Que pour la terre et les pierres.

~ Arthur Rimbaud

“If I have taste it is only
for the earth and the stones”

I

The angel
we had waited for him for three years concentrated
closely examining
the pines the seashore the stars
Joining the blade of the plough with the ship’s keel
we searched to discover once more the first sperm
that the old drama may recommence

We went back home broken hearted
with incapable limbs with mouths ravaged
by the taste of rust and salinity
When we woke we traveled to the north strangers
immersed into the mist by the perfect wings
of swans the wounded us
During winter nights the strong eastern wind
maddened us
in the summers we got lost in the agony of day
that couldn’t die

We brought back
these petroglyphs of a humble art
..

Β

Ακόμη ένα πηγάδι μέσα σε μια σπηλιά
Αλλοτε μάς ήταν εύκολο ν αντλήσουμε είδωλα και
στολίδια
για να χαρούν οι φίλοι που μάς έμεναν ακόμη πιστοί

Εσπασαν τα σκοινιά μονάχα οι χαρακιές στου πηγαδιού
το στόμα
μάς θυμίζουν την περασμένη μας ευτυχία
τα δάχτυλα στο φιλιατρό, καθώς έλεγε ο ποιητής
Τα δάχτυλα νιώθουν τη δροσιά τής πέτρας λίγο
κι η θέρμη του κορμιού την κυριεύει
κι η σπηλιά παίζει την ψυχή της και τη χάνει
κάθε στιγμή, γεμάτη σιωπή, χωρίς μια στάλα

II

One more well inside a cave
At other times it was easy for us to draw up idols and
ornaments
to please some friends who were still loyal to us

The ropes have broken only the grooves on the
well’s lip
remind us of our past happiness
the fingers on the well’s lip as the poet put it
The fingers feel the coolness of the stone a little
that the body’s heat prevails over
and the cave gambles its soul and loses it
every moment filled by silence without a drop of water
..

Γ

Μέμνησο λουτρών οίς ενοσφίσθης

Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια
που μου εξαντλεί τούς αγκώνες και δεν ξέρω που να
τ ακουμπήσω
Επεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο
έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι πολύ δύσκολο να
ξαναχωρίσει

Κοιτάζω τα μάτια μήτε ανοιχτά μήτε κλειστά
μιλώ στο στόμα που όλο γυρεύει να μιλήσει
κρατώ τα μάγουλα που ξεπέρασαν το δέρμα
Δεν έχω άλλη δύναμη

τα χέρια μου χάνουνται και με πλησιάζουν
ακρωτηριασμένα

III

Remember the baths where you were murdered

I woke up with the marble head in my hands
that exhausts my elbows and I don’t know where
to lean it
It was falling in the dream as I was coming out of the dream
and our lives joined and it will be very difficult to
separate again

I gaze in the eyes neither open nor closed
I speak to the mouth that keeps trying to speak
I touch the cheeks that have gone through the skin
I don’t have any other strength

my hands disappear and come back near me
mutilated
..

View Seferis’s Bio

The above poems are selected and translated in English by Manolis for his 2012 collection titled “George Seferis – Collected Poems”
..
..