ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

ΕΛΛΑΣ

“Ακούστε, ακούστε με! Αν ετρέμανε
στην κούνια τα βυζασταρούδια,
εμένα με νανούρισαν,
των αντρειωμένων τα τραγούδια.
Εμέ, λεχώνα η μάνα μου,
στην μπόρα τη μαρτιάτικη
που ‘χε τα ουράνια ανοίξει,
εσκώθη και με πήρε στην αγκάλη της
τον πρώτο κεραυνό για να μου δείξει!
Μάνα φωτιά με βύζαξες
κ’ είναι η καρδιά μου αστέρι;”

Από τον Αλαφροϊσκιωτο

View original post 1,084 more words

Lawrence Ferlinghetti, Τεράστιο χοντρό μαλλιαρό όραμα του κακού

To Koskino

Κακό κακό κακό κακό
Ο Κόσμος είναι κακό
Η Ζωή είναι κακό
Όλα είναι κακό
αν καβαλήσω το άλογο του μίσους
με το κακό μισόκλειστο μάτι του
να γυρνά τον κόσμο στο κακό
το Κακό είναι Θάνατος ξαναζεσταμένος
το Κακό είναι Ζωή συλλαβισμένη ανάποδα
το Κακό είναι αρνί που καίγεται ζωηρά
το Κακό είναι αγάπη ψημένη στη σούβλα
που γυρνάει κόντρα στον εαυτό της
το Κακό είναι κριθαράκι στο μάτι του σύμπαντος
κρεμασμένο σ’ ένα άλογο που βήχει
που μ’ ακολουθεί τη νύχτα
σ’ έναν κούφιο δρόμο
φορώντας παρωπίδες
το Κακό είναι πράσινα γάντια
γυρισμένα το μέσα έξω
δίπλα σ’ ένα διπλό μαρτίνι
πάνω σ’ ένα τραπέζι για κοκτέιλ
το Κακό είναι πλούσιο σε δόντια αλόγου
το Κακό με κυνηγάει
με πόδια από κόλλα
τρέχω.
Κακό είναι να γαμάς άγνωστες
ύστερα από κοκτέιλ πάρτυ
Καϋμένη σάρκα δεν είναι κακό
Κρέας μοναχικό δεν είναι κακό
αλλά κακό είναι σταμπαρισμένο
στο παράθυρό…

View original post 139 more words

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume III

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume III

Ημερολόγια Εξορίας/Exile Diaries

26 Νοεμβρίου

Τούτα τα κρύα μας δυσκολεύουνε.

Το νερό παγωμένο, το φαϊ παγωμένο.

Ο ήλιος άσπρος κολλημένος στα τζάμια

ένας ήλιος από χιόνι και παλιά γραμματόσημα.

Μονάχα τα σταμνιά κρατάνε

κάτι από σπίτι και θύμηση.

Ένα χέρι που περπατάει στος αέρα

με τη βελόνα και την κλωστή

είναι ένα επισόδειο χωρίς συνέχεια.

Στον τοίχο μένει ασάλευτος ο ίσκιος

μιας φωνής που τίποτα δεν είπε.

Μια κουβέντα με σπασμένο χέρι

μια σπασμένη πλάκα γραμμοφώνου

ένα φεγγάρι στο παγωμένο νερό

η καρέκλα της νύχτας.

Ο ύπνος είναι αργός.

Σβήστε λοιπόν τη λάμπα.

Δεν μπορώ νάχει φως

χωρίς να βλέπω.

26^th of November

These cold days are hard:

frozen water, frosty food

the white sun glued on the window panes

snowy sun and old stamps.

Only the pitchers retain something

of our house and memory.

The hand that moves in the air

holds needle and thread

like an episode without continuance.

The speechless shadow 

remains motionless on the wall.

A blanket with a broken arm

a broken gramophone record

the reflection of the moon

in the frozen water

the night chair.

Slow sleep.

Please turn off the lamp

I can’t endure the light

without seeing.

Titos Patrikios-Selected Poems

TITOS PATRIKIOS — SELECTED POEMS

ΑΝΤΙΔΙΚΕΙΕΣ//LIGITATIONS

ΔΙΑΦΟΡΕΣ

Και τέλος εσύ τί διακινδύνευσες; Τί γνώρισες

πάνω στο ίδιο το πετσί σου από τα χρόνια μας;

Πότε αποδέχτηκες το ανέκκλητο χωρίς επιφυλάξεις;

Λοιπόν, πού θεμελιώνεις το δικαίωμα

της σιγουριάς ή της αμφιβολίας σου;

Μα άς είναι. Πρέπει να πάμε πέρα απ’ τις διαφορές μας.

Και τούτη την κρυφή μου πίστη στην υπεροχή μου

πρέπει να τη συντρίψω.

DIFFERENCES

What did you finally risk? What you got

to know of our years in your own skin?

Have you ever accepted the irreversible without

hesitation? Then, how you secure the right

of your certainty or your doubt?

But, let it be. We have to go beyond our differences.

And I have to crush this secret belief in my superiority.

Radomir Andric, Το τελευταίο κεραμίδι

To Koskino

Πάνω στη στέγη του σπιτιού κρατώ Το
τελευταίο κεραμίδι Πολύ βαρύ Για το χέρι μου

Δεν μπορώ να το βάλω στη θέση του δεν μπορώ
Να σκεφτώ
Το πιο ωραίο μέρος

Έχω λίγο φως Και έχω ένα
σπίτι Τα μάτια μου γεμάτα Το
στόμα μου άδειο

Ο Φόβος ήταν ο πρώτος που μπήκε Στο
καινούργιο σπίτι.

*Από το βιβλίο «Οι στίχοι είναι ο χρυσός κανόνας του εφήμερου – Βαλκάνιοι ποιητές», Εκδόσεις «Ρώμη», 2020. Μετάφραση: Κλεοπάτρα Λυμπέρη.

View original post