SECOND ADVENT of ZEUS/ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ του ΔΙΑ

B

Τhe moment came when Hera ordered

to throw myself into
the darkness of the uterus

cell by cell
molecule by molecule
the concept of division
to define

I wasn’t that bad in my absence

many-faceted
multi-layered
manifold

the expressionist
the hedonist
the self- absorbed

the clown that I was
meant to become

after the cosmic
conditioning
took charge
of my life

ΙΙ

Κι ήταν η στιγμή που η Ήρα διέταξε

μέσα στης μήτρας
το σκοτάδι να ριχτώ

κύτταρο με το κύτταρο
μόριο με το μόριο
την έννοια διαίρεσης
να καθορίσω

τελικά δεν ήμουν κι άσχημος στην απουσία μου

πολύπλευρος
πολυδιάστατος
πολυσχιδής

εξπρεσιονιστής
ηδονιστής
εγωκεντρικός

ο γελωτοποιός
που μου μέλλονταν να γίνω

απ’ τη στιγμή
που ο συμβιβασμός
θα διεκδικούσε
τη ζωή μου

~ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ, συλλογή εν εξελίξει.
~SECOND ADVENT OF ZEUS, collection in progress.

CARESSING MYTHS-ΘΩΠΕΥΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ

PINK BOWL

I took the pink bowl
from the storage
filled it with
the wild ocean’s
aroma
I started washing
the dreams
whirled and
almost fragrant.
Tied them on the wire
cloths line
in the sunshine.
This the good wives do
I’m told

ΡΟΖ ΛΕΚΑΝΗ

Έβγαλα τη ροζ λεκάνη
από την αποθήκη και
τη γέμισα μαλακτικό
κείνο με το άρωμα
άγριου ωκεανού.

Έβαλα μπουγάδα
στα όνειρα
ανακάτεψα και
περίμενα κάμποσο
να μοσχομυρίσουν.
Τα έπιασα γερά
στα σύρματα
και τα άπλωσα στον ήλιο.
Έτσι μου είπαν
κάνουν οι καλές νοικοκυρές.

~Caressing Myths, Ποίηση, Libros Libertad, Vancouver, 2015
~Ντίνας Γεωργαντοπούλου/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS/Translated by Manolis Aligizakis

THRUSH

THE LIGHT

As the years go by
the judges who condemn you multiply;
as the years go by and you speak with fewer
voices,
you see the sun with different eyes;
you know that those who stayed behind, deceived you,
delirium of the flesh, the beautiful dance
that ends in nakedness.
Like when at night you turn in the empty road
suddenly you see the eyes of an animal shine
that have already vanished, thus you feel your own eyes.
you look at the sun, then you are lost in the dark;
the Doric chiton
that your fingers touched and it swayed like the mountains,
is a marble in the light, but its head lies
in darkness.

ΚΙΧΛΗ
ΤΟ ΦΩΣ

Καθώς περνούν τα χρόνια
πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν
καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγώτερες
φωνές
βλέπεις τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
ξέρεις πως εκείνοι που έμειναν, σε γελούσαν
το παραμίλημα της σάρκας, ο όμορφος χορός
που τελειώνει στη γύμνια.
Όπως, τη νύχτα στρίβοντας στην έρμη δημοσιά
άξαφνα βλέπεις να γυαλίζουν τα μάτια ενός ζώου
που έφυγαν κιόλας, έτσι νιώθεις τα μάτια σου,
τον ήλιο τον κοιτάς, έπειτα χάνεσαι μες στο σκοτάδι
ο δωρικός χιτώνας
που αγγίξανε τα δάχτυλά σου και λύγισε σαν τα βουνά
είναι ένα μάρμαρο στο φως, μα το κεφάλι του είναι στο
σκοτάδι.

~Γιώργου Σεφέρη-Άπαντα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~George Seferis-Collected Poems/Translated by Manolis Aligizakis

RECITING POETRY—ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

POEM

Your image came to my mind

I took pencil and paper
to immortalize
your smiling lips
your playful eyes
to extol with words

but I tried very hard
and my fingers played
with the pencil
yet I found not a word
the poem of your image
to compose

ΠΟΙΗΜΑ

Στο νου μου ήρθε η μορφή σου

Πήρα μολύβι και χαρτί
τα χείλια σου τα γελαστά
για ν’ αποθανατίσω
τα παιγνιδιάρικά σου μάτια
με λόγια να παινέψω

μα έστυψα το νου
και το μολύβι έπαιξα
στα δάχτυλα δίχως
λέξη καμμιά να βρώ
το ποίημα της μορφής σου
για να γράψω

~AUTUMN LEAVES, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2015

IMAGES OF ABSENSE by MANOLIS ALIGIZAKIS

CONFESSION

My confession was simple:
father, I said, I’m a sinner
the guilt of the universe sits
heavy on my chest
forgive me that I passionately loved
the bloomed hyacinth and
the flight swings of swallows
and my two greatest sins
my unmeasured love
for the laughter of the child
and the beggars who stood
with their extended hands
filled with good wishes

my confession was simple

straight to the Purgatory
the priest delivered his opinion

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Η εξομολόγησή μου ήταν απλή:
πάτερ, είπα, είμαι αμαρτωλός
η ενοχή όλης της Οικουμένης
βαραίνει πάνω στο στήθος μου
συγχώρεσέ με με πάθος
που αγάπησα το πέταγμα χελιδονιού
και τ’ ανθισμένο γιακίνθι
κι οι δυο χερότερές μου αμαρτίες
η υπερβολική μου αγάπη
για το γελάκι του παιδιού
και για του επαίτη τ’ απλωμένο χέρι
το γιομάτο καλοσύνης ευχές

η εξομολόγησή μου ήταν απλή

κατ’ ευθείαν στην Κόλαση
γνωμάτευσε ο ιερωμένος

~Images of Absence, Ekstasis Editions, Victoria, Canada, 2015