Poem by Vasilis Faitas//Ποίημα Βασίλη Φαϊτά
ΣΤΟ ΚΑΦΕ «ΕΝΤΡΟΠΙΑ»
Έξω απ’ το παράθυρό μου εκεί
στη φευγαλέα ζωή των προαστίων
κάποτε ένα παιδί έσωσε τον κόσμο
γύρισε την πλάτη του στο κενό
δείχνοντας το αστραπιαίο πέρασμα του μυστικού.
Στο καφέ «Εντροπία» συγκομιδή ψυχών
οι θαμώνες αφουγκράζονται ανήσυχοι κάτι αμετάκλητο
ένας μεταλλαγμένος άνεμος εισβάλλει στις αισθήσεις
διασπά το χρόνο σε μοναχικά συμβάντα
τις λέξεις σε τρομαγμένα πουλιά.
Ρέω σε θάλασσες σωσίες υδάτινους λαβύρινθους
κάθε άνοιξη είναι ένα αβέβαιο κρυπτόγραμμα
πού πάει όλη αυτή η θύελλα που με γέννησε
πού μεταναστεύει.
Αυτό που πέρασε αστράφτει απρόσιτο
ό,τι έρχεται ζει εδώ
ανάμεσα σε μας και τους παγετώνες.
CAFÉ ENTROPY
Just outside my window
in the fleeting life of the burbs
a boy saved the world once
turned his back to the void showing
the momentary passing of the secret
gathering of souls at the Café Entropy
listening to something unchangeable
mutated wind attacks the senses
shuttering time into lonely events
and the words into frightened birds.
I flow in seas-doubles, in watery labyrinths
each spring an uncertain cryptogram
where is the tempest that gave birth to me going?
Where is it emigrating?
What passed gleans unapproachable
what follows lives here
between us and the icebergs
NEO-HELLENE POETS an ANTHOLOGY OF MODERN GREEK POETRY 1750-2018, translated by Manolis Aligizakis, Ekstasis Editions/Libros Libertad, autumn 2018
http://www.ekstasiseditions.com