Ρετρό (ή αλλιώς, ιστορία έρωτα και άλλων μυστηρίων)

dimart

Αυτό δεν είναι τραγούδι #814
Dj της ημέρας, η Τσαμπίκα Χατζηνικόλα

Κάποτε, όχι πολύ μακριά από σήμερα, είχε πέσει η νέα σε έρωτα βαθύ για έναν μελαχρινό. Δούλευαν μαζί. Εκείνη έλιωνε σαν το κερί μπροστά του, ακόμα κι όταν δεν τον έβλεπε. Μα εκείνος δεν καταλάβαινε ή έκανε πως δεν…
Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, όμοιο με την καρδιά της που τον περίμενε, το κορίτσι έχασε το λεωφορείο της επιστροφής και κείνος προσφέρθηκε να την πάει σπίτι.
«Βρε, λες;» σκέφτηκε με κρυφό καημό η μικρή.
Δεν είχαν ανταλλάξει ποτέ μεταξύ τους τόσες πολλές κουβέντες όσες εκείνο το απόγευμα. Και δυστυχώς επρόκειτο να είναι η πρώτη και τελευταία «κανονική» τους συζήτηση.

«Τι μουσική ακούς;» τη ρώτησε.
«Ρετρό», απαντάει εκείνη.
Απάντηση που δε θα περίμενε κανείς από μια νέα 25 χρονών, πριν από λίγα χρόνια. Απάντηση που σίγουρα δεν την περίμενε και κείνος και δυστυχώς δεν την κατάλαβε.
— Δηλαδή; Τι εννοείς ρετρό;
—…

View original post 215 more words

Υπόμνημα Κόλπου Λακωνίας

ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

Μπορεί εσύ να πελεκάς οστά
κορμιά της Μέσα Μάνης
μπορεί να γλείφεις συναξάρια
μπορεί το αντίδωρο βυζί σου να προσφέρεις
χείλη εντός κι εκτός και κόλλυβο των σπλάχνων

ολοσχερώς εσύ φοράδα Ταϋγέτου
ίσα εκεί στα σκιερά καθώς διαβαίνει

σπασμός Οθωμανός
γλυπτός λαιμός
σφηκοφωλιά υγρών
βοσκή από θυμάρι
κούμαρο
αγκάθι Λακωνίας

σπέρμα μαχαιροβγάλτη εραστή πάνω στη λέξη νυφικό
πάνω στη λέξη λήθη

τόσο σφαγμένη με το δάχτυλο
τόσο από αρραβώνα μούσκεμα
με χέρια γλώσσα μάτια αυτιά
όλα αγεωμέτρητα

προσμένοντας
εκείνο το Απεταξάμην του φαλλού
εκείνο το χούι του μιναρέ για διείσδυση στο χάος
το σβήσιμο της μνήμης
τη χυσιά
την πρωινή διακόρευσιν
του ευσπλαχνικού οργασμού την τουφεκιά
τη λήγουσα όλων των σπασμών
όλων των διαιρέσεων
αφήνοντας εις το πηλίκο του αφαλού
άλαλο φως
μηδέν της λύσσας

μούσκεμα όλα
λάφυρα σχισμής

View original post

The Twelve Best Facts from a Year of Interesting Literature

Interesting Literature

Here at Interesting Literature we’re celebrating our one-year anniversary this weekend. With that in mind, we wanted to offer the twelve most interesting facts that we’ve uncovered over the last year – one for each month we’ve been up and running – and as a present for all of you who read our posts and interact with what we write. (Consider what follows an early Christmas present!) So, here goes:

1. In 1910, Virginia Woolf and her friends dressed up in costumes and donned fake beards in order to convince the Royal Navy they were a group of Abyssinian princes. And thus they pulled off what became known in newspapers as the ‘Dreadnought Hoax’, earning a 40-minute guided tour of the ship. Several members of the Bloomsbury Group were involved, but Woolf was the most famous among them. More information can be found in this Guardian article.

2. None of…

View original post 854 more words

ΔΝΤ: “Ενδο-προλεταριακές” διενέξεις, ιθαγενείς και ο Σύριζα ως διαφημιστής συσκευασίας

ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΑΤΟΣ

Το πρώην καλό ΔΝΤ, ξαναγίνεται κακό και έτσι με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο, συνεχίζουν να μας δουλεύουν όλοι, μαζί με τη κυβέρνηση του Συριζα. Θα μας σώσουν όμως οι “φίλοι του Τσίπρα”, ο Ρέντσι, Ολάντ και οι υπόλοιποι αψβούργοι του νότου που είναι έτοιμοι για τη μεγάλη μάχη με το προτεσταντικό βορά (μιλάμε για παραμύθια για μικρά παιδιά).

Η τελευταία ανακοίνωση του ΔΝΤ, είχε διάφορες ανέξοδες ευχές περί μείωσης χρέους και δημοσιονομικών πλεονασμάτων και βοήθειας στην Ελλάδα για το προσφυγικό, για τα οποία ούτως ή άλλως το ΔΝΤ δεν έχει καμμιά απολύτως θεσμική επιρροή και είναι αποκλειστικά υποθέσεις της Ε.Ε.
Είχε όμως και προτάσεις που αποτελούν το πραγματικό σχέδιο του ΔΝΤ για τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά ταμεία και τη φορολογία, με το οποίο στην ουσία δεν διαφωνεί και η Ε.Ε. πουθενά.

Ολοφάνερα δεν θέλουν μικρομεσαία τάξη, λίγοι πλούσιοι και πολλοί φτωχοί στη γραμμή για τα κουπόνια και τα γεμιστά της…

View original post 562 more words

Kostas Karyotakis//Κώστας Καρυωτάκης

ΘΑΛΑΣΣΑ

Ὅμως τὰ στήθια ποὺ τὰ ταράζει κάποιο
θανάσιμο πάθος δὲν θὰ γαληνέψουν

Τὰ σύννεφα γιγάντικα φαντάζουν κι ἀσημένια
στὸ μολυβένιον οὐρανὸ
σὰν τὰ χτυπᾷ τοῦ ἥλιου τὸ φῶς· σὰν τὰ χτυπᾷ ὁ ἀγέρας
φεύγουνε πίσω ἀπ᾿ τὸ βουνό.

Κι εἶναι θεριὸ ἡ θάλασσα. Τὸ παρδαλό της χρῶμα
δίνει της — μπλαβὸ ἐκεῖ μακριά,
πιὸ δῶθε ἀνοιχτοπράσινο κι ἀκόμα δῶθε γκρίζο —
κάποια παράξενη θωριά.

SEA

 

Yet the heart that was stirred

by a deadly passion will never relax

 

the clouds seem gigantic and silvery

onto the leaden sky

as if the sun reflection shines on them

as if the wind blows onto them

they run behind the mountain

 

the sea is a beast and its colorful surface,

dark blue at the far side

nearer light green and closer gray,

as if dressing it with a strange garment

 

 

KOSTAS KARYOTAKIS//translated by Manolis Aligizakis

www.manolisaligizakis.com