ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΘΑΛΠΩΡΗ
Ένα βράδυ πήρα απ’ το τραπέζι τα δυο μισοτελειωμένα φορέμα-
τα και τ’ ακούμπησα στον καναπέ, η γυναίκα μου ήταν μια φτωχή
μοδίστρα, το πρωί “γιατί” μου λέει, “έκανες αυτήν την ακαταστα-
σία;” “Λάθος” της λέω “ίσα ίσα που συμμάζεψα λίγο το σπίτι”
“αλλά γιατί;” “μα θα ερχόταν κόσμος” της λέω “ποιος κόσμος;”
μου λέει με παράπονο — αφού δεν έρχεται ποτέ κανείς” “φτωχή
μου κοπέλλα είσαι τρελλή;” της λέω “κάθε βράδυ έρχεται πολύς
κόσμος” “εδώ σ’ εμάς;” έκανε και τα μάτια της έλαμψαν.
Από τότε άρχισε να μιλάει μόνη της τα βράδια, ώσπου τη βά-
λαμε στο άσυλο. Εγώ πήγα στης μητέρας μου, δε θυμάμαι πού —
γριά γυναίκα ήταν βλέπεις
κι είχε πεθάνει.
FAMILY WARMTH
One night I took two unfinished dresses from the table and
put them on the couch my wife was a poor seamstress, in the morning
“why you created that mess?”, “on the contrary” I said to her,
“I tidied up the house”, “but why?” “We expect visitors” I said
“what visitors?” she said to me with a grumble — “no one ever comes”
“poor girl, you are crazy” I said “every night lots of people come”
“here to visit us?” she said and her eyes gleamed.
Since then she started talking to herself every night until we put
her in the asylum. I went to my mother’s, I don’t remember where —
she was an old woman, you see
and she had died.
TASOS LIVADITIS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, 2014
www.libroslibertad.com
www.manolisaligizakis.com
Like this:
Like Loading...
Mayanaam
vequinox
Manolis 