Posts Tagged ‘Manolis’

379full-kostas-karyotakis

ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥ

Δικά μου οἱ στίχοι, ἀπ᾿ τὸ αἷμα μου, παιδιά.
Μιλοῦνε, μὰ τὰ λόγια σὰν κομμάτια
τὰ δίνω ἀπὸ τὴν ἴδια μου καρδιά,
σὰ δάκρυα τοὺς τὰ δίνω ἀπὸ τὰ μάτια.

Πηγαίνουν μὲ χαμόγελο πικρό,
ἀφοῦ τὴ ζωὴν ἀνιστορίζω τόσο.
Ἥλιο καὶ μέρα καὶ ἥλιο τοὺς φορῶ,
ζώνη νὰν τά ῾χουν ὅταν θὰ νυχτώσω.

Τὸν οὐρανὸν ὁρίζουν, τὴ γῆ.
Ὅμως ρωτιοῦνται ἀκόμα σὰν τί λείπει
καὶ πλήττουνε καὶ λιώνουν πάντα οἱ γιοὶ
μητέρα ποὺ γνωρίσανε τὴ Λύπη

Τὸ γέλιο τοῦ ἁπαλότερου σκοποῦ,
τὸ πάθος μάταια χύνω τοῦ φλαούτου·
εἶμαι γι᾿ αὐτοὺς ἀνίδεος ρήγας ποὺ
ἔχασε τὴν ἀγάπη τοῦ λαοῦ του.

Κεῖ ρεύουνε καὶ σβήνουν καὶ ποτὲ
δὲν παύουνε σιγά-σιγὰ νὰ κλαῖνε.
Ἀλλοῦ κοιτώντας διάβαινε, Θνητέ·
Λήθη, τὸ πλοῖο σου φέρε μου νὰ πλένε

 

MY VERSES

 

They are mine, my friends, as if my blood

they speak, like words and pieces

of my heart that I give away

like tears from my eyes that I give you

 

they reach you like saddened smiles

since I narrate my life through them

I the sun I dress them with the sun of day

like belts to keep when a night I become

 

the oversee the sky and the earth

yet they question what is still missing

and they’re bored and they wither

sons who have sorrow as their mother

 

the laughter of the smoothest tune

I echo the passion of the flute

for them I’ve become the ruler

who has lost the love of his people

 

there they floe and they fade never

to stop yet slowly they cry

turn your glance elsewhere oh, mortal

bring your ship oh, forgetfulness that they sail on it.

 

KOSTAS KARYOTAKIS, translated by Manolis Aligizakis

130679-nanos

Ανοιχτή επιστολή στον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη

Πριν λίγες μέρες ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης έστειλε στον πρωθυ-πουργό επιστολή, στην οποία επισημαίνει τον κίνδυνο που ελλοχεύει απ’ την γιγάντωση του νεοφασισμού στη Ελλάδα. Ο ποιητής επικαλείται τη σχέση του με τον Οδυσσέα Ελύτη ζητώντας του να πάρει αυστηρά μέτρα για το φαινόμενο. Ο πρωθυπουργός του απαντά με μια έκθεση ιδεών επιπέδου πανελλαδικών αποσιωπώντας και κρύβοντας τεχνηέντως τις αιτίες που τον γεννούν και τον διαιωνίζουν. Του Αντώνη Αντωνάκου.

Αγαπητέ Νάνο Βαλαωρίτη

Έχω την εντύπωση πως ο φασισμός δεν πολεμιέται με επιστολές, δελτάρια, υπομνήματα, προσθήκες, αρθράκια, υπογραφές. Ο φασισμός έχει τρυπώσει στα τσιτάτα, στη δουλειά, στα έγγραφα. Είναι η παραμορφωμένη εικόνα του κόσμου που δεν αντιστέκεται. Βρίσκεται στο κύτταρο του μικροαστού που δε θέλει μπελάδες. Τον ακούς και τον βλέπεις δίπλα σου στο δρόμο, στο λεωφορείο, στα μαγαζιά. Είναι ο σιτιστής όλων των ανταγωνισμών που καλλιεργεί η εκκλησία, το σχολείο και το κράτος. Βρίσκεται στα γραμματόσημα, στα παιδικά δωμάτια, στα χαρτονομίσματα.

Ο φασισμός είναι αλληλέγγυος με κάθε εξουσία. Με κάθε παλιμπαιδισμό του εγώ που θέλει κέρδος, δόξα και υστεροφημία. Είναι η διαστροφή των ενστίκτων και η παρακμή της νόησης. Είναι η παράδοξη συνθήκη, που κάνει τους ανθρώπους να λαμβάνουν υπόψη, το πιο στενόκαρδο ιδιωτικό τους συμφέρον, την ίδια στιγμή που η στάση τους καθορίζεται περισσότερο παρά ποτέ από τα μαζικά ένστιχτα. Ένστιχτα διαταραγμένα και αλλοτριωμένα απ’ τις ανάγκες που επιβάλει στις μάζες ο Κυρίαρχος. Καταστάσεις που σημαίνουν σταθεροποιημένη αθλιότητα. Κοινωνίες βασανιστικά αγχωμένες και καταθλιπτικές, έτοιμες να αναγνωρίσουν πάλι την αστική τάξη ως σωτήρα στα όποια δεινά, που η ίδια, ιεροκρυφίως προκάλεσε.

Ο φασισμός πριν φτάσει στα άρβυλα και στα πιστόλια έχει φτάσει στα μυαλά και στις καρδιές. Δεν περιορίζεται με νόμους γιατί γίνεται ο ίδιος νόμος. Είναι η φύση της καταστολής κάθε αιτήματος ελευθερίας απ’ τα δεσμά του άγριου καπιταλισμού, που δεν υπολογίζει την ηθική αξία της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά την επιβίωσή του. Ο φασισμός είναι η επιστράτευση των εργαζομένων με πρόσχημα το δημόσιο συμφέρον. Είναι οι αρλούμπες περί ανάπτυξης και ο ανορθολογισμός. Είναι το άνευ όρων ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Είναι οι κορώνες του δοσίλογου Φανούρη που ξεσκατώνει κάθε τόσο την πιο ακραία Θατσερική έκφραση της δεξιάς. Είναι οι φτωχοί και οι πεινασμένοι, τους οποίους μπουκώνει ο χοντρόκωλος κλήρος με συσσίτια. Είναι τα λουκέτα στα μαγαζιά και στα σπίτια. Οι ανασφάλιστοι χωρίς γιατρό και φάρμακο. Τα χαράτσια, οι φόροι, οι απειλές και οι εκβιασμοί. Τα λεηλατημένα ασφαλιστικά ταμεία, η ανασφάλιστη εργασία, η ανεργία που σπάει κόκαλα. Οι αυτοκτονίες, τα σπίτια δίχως ρεύμα και τα υποσιτισμένα παιδιά. Οι ληστείες, οι βιασμοί, η ανασφάλεια, ο φόβος, ο ρατσισμός. Τα χέρσα χωράφια, οι ποσοστώσεις στην παραγωγή, τα μεταλλαγμένα. Τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα, οι πλαστικές σφαίρες, τα ρόπαλα, το ξύλο, η τρομοκρατία. Φασισμός είναι η συμμετοχή σε πολέμους, σε νατοϊκές αποστολές, σε πολεμικές βάσεις ολέθρου και γενοκτονιών.

Φασισμό εκπέμπουν τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις. Οι καλοταϊσμένοι δημοσιογράφοι. Οι ορντίναντσες του συστήματος. Οι βαθύπλουτοι επικριτές του ανέργου με τα προγούλια και τη φωνή που γουργουρίζει απ’ το λίπος και την καλοζωία. Οι χειραγωγοί της γνώσης, της κρίσης και της αντίστασης. Ο φασισμός είναι τρυπωμένος στα τοπικά μέσα ενημέρωσης που σαπουνίζουν τους όρχεις του κρατικού διαχειριστή, του παράγοντα, του βουλευτή, του δημάρχου, του ψωνισμένου πολιτευτή. Φασισμός είναι η στρατηγική επιλογή των κομμάτων εξουσίας να χειραγωγήσουν καταλυτικά το συνδικαλιστικό κίνημα δίνοντας κυβερνητικό επιστατικό ρόλο στις ηγεσίες του.

Φασισμός είναι να σε θέλουν σαν κάποιον που ενώ δεν λειτουργεί το πεπτικό του σύστημα, να ονειρεύεται το τι φαγητό θα του μαγειρέψουν. Να σου προσφέρουν σαν ελπίδα και προοπτική την ένταξή σου στην Μανωλάδα των επιμορφωτικών τους προγραμμάτων και της απασχολησιμότητας. Φασισμός είναι η καλλιέργεια στη μεγάλη μάζα των εργαζομένων της νοοτροπίας της συντεχνίας και του εμφυλίου.  Έμπορος κατά δημόσιου υπαλλήλου. Φορτηγατζής κατά αγρότη. Αγρότης κατά λιμενεργάτη. Με το κάτσε φρόνιμα, βολέψου γιατί αλλιώς θα καταστραφείς και πάει λέγοντας.

Για το φασισμό όμως έχει τεράστιες ευθύνες κι ένα μεγάλο κομμάτι του λαού που:
•        Έχοντας σαν μόνη ιδεολογία το συρταράκι του και την τσέπη του, επέλεξε την ατομική πορεία πιστεύοντας ο αφελής ότι θα επιζήσει όταν αντιμετωπίζει τον συνάνθρωπο ως ανταγωνιστή, αντίπαλο και εμπόδιο για τον ατομικό του πλουτισμό.
•       Αδιαφορεί και χλευάζει κάθε σκέψη και πρόταση για κοινή δράση και στάση, εξαπολύοντας μύδρους κατά πάντων την ώρα που αποχαυνωμένος παρακολουθεί τηλεόραση ή χαζολογά στην καφετέρια.
•       Γλύφει τρέχοντας οιονδήποτε πιστεύει ότι μπορεί να εξασφαλίσει θεσούλα στο παιδί του, καταγγέλλοντας όλους όσους ζητάν πολιτικές που θα εξασφαλίσουν δουλειά σε όλα τα παιδιά.
•       Χρηματίζει και λαδώνει για να πέσει στα μαλακά, χαρακτηρίζοντας μαλάκες όσους προτείνουν αγώνα, κατάληψη και απεργία για τη παιδεία, την υγεία, το φορολογικό, την αδικία, τον εκβιασμό, τα χαράτσια.
•       Τα χώνει κάτω από το τραπέζι για την επιδότηση και την ένταξη στο πρόγραμμα, το μαϊμουδίστικο χαμηλότοκο και την ίδια ώρα φτύνει όσους ζητάν αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις για τους εργαζόμενους.
•       Εύχεται καλή επιτυχία και δηλώνει στήριξη σε όποιον διεκδικεί εξουσία.

Αυτός δυστυχώς ο μικρός , το ψώνιο, ο υστερόβουλος, ο ραγιάς, αυτός ο Χατζιαβάτης των εξουσιών και των μηχανισμών, αυτός ο εκλεκτός της αγοραίας δημοσιογραφίας, αυτός ο χειροκροτητής του κάθε ενός που είναι επάνω, αυτός ακριβώς είναι που κι ο ίδιος σαν εκλεγμένος ή ψηφίζοντας, δίνει την δυνατότητα σε άτομα σαν αυτόν, με τέτοια χαρακτηριστικά, να εκλέγονται  και να διοικούν.

Αγαπητέ Νάνο Βαλαωρίτη

Το ξέρω πως το ξέρεις, πως αυτό το διεφθαρμένο σύστημα που τρέφεται απ’ τις σάρκες μας γεννά το φασισμό. Πως η Χρυσή Αυγή είναι η στρατιωτική έκφραση των απόψεων του Πάγκαλου, του Βενιζέλου, του Σαμαρά και του Στουρνάρα. Πως τώρα εσύ, εγώ, εμείς, τρώμε τα κουφέτα απ’ τον κοινοβουλευτικό γάμο της φιλελεύθερης κυράς που ονομάζεται υπεραξία και του υπερτροφικού μπρατσωμένου γόη που ονομάζεται φασισμός. Στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε το ανδρόγυνο να γεννοβολήσει άλλον ένα καταστροφικό πόλεμο, σπέρνοντας όλεθρο κι ανθρώπινα κουφάρια όπως στο παρελθόν.

A FOGOLY 03

A FOGOLY

My novel “Prisoner” translated into Hungarian by Karoly Csiby just published in Slovakia. Book was published in N. America with the title “Petros Spathis” (name of the main character). Title in Hungarian is ‘A Fogoly’

Το μυθιστόρημά μου “Κρατούμενος” μεταφρασμένο στην ουγγρική γλώσσα από τον Karoly Csiby εκδόθηκε στη Σλοβακία. Το μυθιστόρημα εκδόθηκε στη Β. Αμερική στα αγγλικά με τίτλο “Πέτρος Σπαθής” (όνομα του κεντρικού ήρωα) Τίτλος στην ουγγρική είναι ‘A Fogoly’

5428639632_7a02b23b3e_b

Αυτοκριτική / Self-critisism

Ζούμε με κοινότυπους αφορισμούς / We live with common aphorisms
Τα φαντάσματά μας επανέρχονται απρόσκλητα / Our ghosts come back uninvited
Το σαρκίο μας περιέχει μια περιορισμένη λογική / Our flesh contains a limited logic
Περιφέρει την εκκωφαντική του ασημαντότητα / Our flesh carries around its deafening insignificance
Δεν εξαφανιζόμαστε παρά προσδοκούμε / We don’t disappear we only expect
Οι κοινοί μας φόβοι είναι σαν εχθρικά πεδία / Our common fears are our hostile fields
Το ιδιωτικό μας κουβούκλι μοιάζει απόρθητο / Our private armory looks impregnable
Ποιος θα διακυβεύσει τις πράξεις μας; / Who will jeopardize our actions?
Κανένα κίνητρο δεν θα τις ανατρέψει / No motive will overthrow our actions
Περιφερόμαστε με τον μανδύα της αυτοπραγμάτωσής μας / Wandering around dressed in the cloak of our self-realism
Το είναι μας θρυμματίζεται σε εμπορεύματα / Our being is crumbled in consumerism
Το μέλλον μας είναι η υπεραξία του εγώ μας / Our future is the excess value of ourselves
Εξαπολύουμε πογκρόμ εναντίον μας / We launch the pogrom against us
Υποτίθεται ότι αναστοχαζόμαστε συλλογικά / We supposedly re-consider collectively
Αλλά απαξιούμε το παρόν μας / But we scorn our present
Κάποιες προβολές ανατροπής παραμένουν νόθες / Some projections of inversion remain illegitimate
Γιατί κάθε μας δράμα είναι παρελθοντολογικό / Because our every drama belongs to the past
Αλλά κάποια “ιερή” στιγμή κρίσης θα φτάσει / But some “holy” moment of judgment will come
Ενάντια στους ευτελείς εισαγγελείς / Against the worthless public prosecutors
Ενάντια στους ταξικούς υποτελείς / Against the class subjugators
Ενάντια στους υπηρέτες της γραφίδας / Against the servants of the quill
Ενάντια στο εξουσιαστικό ξίφος / Against the authoritarian sword
Έτσι που η ιστορία κάνει πάντα κύκλους / As the history makes always circles
Και το τραγούδι γίνεται ποταμός / And the song becomes river
Κι ο ποταμός γίνεται τραγούδι / And the river becomes song
Γυμνάσματα προετοιμασίας αδρά / Rough exercises of preparation
Ενέργειες που μετριούνται με ανάστημα ιδεολογίας / Actions measured by an ideology stature
Πασχαλιές βγαλμένες από νεκρές γαίες / Lilacs that have sprung off dead grounds
Ενάντια σε ελιτίστικες πρωτοπορίες στην καταχνιά / Against elitist vanguards in the fog
Ενάντια στην αρχιτεκτονική διάχυση της υποταγής / Against the architectural diffusion of subjugation
Ενάντια σε άκαρπους ηχητικούς πειραματισμούς / Against fruitless experiments in acoustics
Ενάντια σε ασάλευτες ιδιοτυπίες που επανέρχονται / Against unshaken peculiarities which repeat themselves
Όμως οι αισθήσεις κεντρίζονται ξανά / However the feelings are stirred again
Συγχορδίες εξέγερσης σε οικείο φως / Chords of revolt under a familiar light
Διάθεση φυγής από μαρτυρικούς χώρους / Intention for an escape from martyrdoms
Πορεία στα χνάρια της επανάστασης / Following in the footsteps of revolution
Συνειδητή προσπάθεια ανατροπής του παλιού / Conscious effort to overthrow the old
Συνειδητή προσπάθεια να αναδυθεί το νέο / Conscious effort to help the emergence of the new
Σαν να μπολιάζεται ο κορμός του δέντρου / Like grafting the trunk of the tree
Γόνιμο σπέρμα που γεννά νέες μορφές / Fertile sperm that gives birth to new forms

http://www.tokoskino.wordpress.com

93119261_134154321279

Seasons 2

III

Because you couldn’t decide to leave
because you didn’t feel guilty for any bitterness
because of some tears still fresh
for your old disease you don’t count on
stooped with no lamp over the night again
under the dead roofs of the city
longing for a dawn they had promised you
you’ve travelled for years yearning for a letter
-your viscera full of sins, the guilt-
a morbid extinguished date
no one met me like the past anymore
(nor anyone really longed for dawn)
the way I stayed too that night
foreign and forgotten by everybody
alone only with your company
-with you, being away for so long-
a real stranger in this old café
the way I was alone one night
in this old café
for the whole night in the sleepy café
for one night, in the dirty harbour of Pireus

~Manolis Anagnostakis, Seasons 2, 1948

Εποχές 2

III
Έτσι όπως πια δεν το αποφάσιζες να φύγεις
Για κάθε πίκρα σου μη νιώθοντας οδύνη
Για κάποια δάκρυα που δε στέγνωσαν ακόμα
Για μιαν αρρώστια σου παλιά μη λογαριάζεις
Σκυμμένος πάλι μες στη νύχτα χωρίς λάμπα
Κάτω απ’ τις στέγες τις νεκρές της πολιτείας
Προσμένοντας μια Αυγή που σου ’χαν τάξει
Χρόνια ταξίδεψες διψώντας κάποιο γράμμα
-Μέσα σου πλήθος τ’ αμαρτήματα, τις τύψεις-
Με μια σβησμένη νοσηρή χρονολογία
Κι ούτε κανείς πια δε μ’ αντάμωσε σαν πρώτα
(Ούτε κανείς, αλήθεια, πρόσμενε να φέξει)
Έτσι όπως έμεινα κι εγώ τότε μια νύχτα
Ξένος ολότελα κι απ’ όλους ξεχασμένος
Με τη δική σου μοναχά τη συντροφιά
-Με σένα τόσα χρόνια μακριά μου-
Ξένος πολύ μέσα σε τούτο το παλιό το καφενείο
Έτσι όπως έμεινα μονάχος κάποια νύχτα
Μέσα σε τούτο το παλιό το καφενείο
Στο νυσταγμένο καφενείο όλη τη νύχτα
Στου Πειραιά, νύχτα, το βρώμικο λιμάνι
~Manolis Anagnostakis, Seasons 2, 1948