Yannis Ritsos-Poems, selected Books, Volume II//Translated by Manolis Aligizakis

ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

UNDER THE SHADOW OF THE MOUNTAIN

Εγώ είχα δει γυμνά τ’ αγάλματα των θεών, κι ήξερα
πόσο τρωτοί ήταν όλοι τους, — τ’ αγάλματα
στιλπνά και φρίσσοντα μες στο καταμεσήμερο
με τις μεγάλες σκιές του σώματός τους σα μαχαίρια
μπηγμένα στο ίδιο τους το σώμα, ή, τα βράδια,
να λευκάζουν αχνά μες στο σκοτάδι, απρόσιτα κι άυλα
αν κι από πέτρα και κάλλος. Πεθαίνουν κι εκείνοι κι εκείνα
ίσως νωρίτερα από μας κι ίσως ακόμη βαθύτερα
γιατί δεν το γνωρίζουν.
Ώρες ώρες
παρατηρούσα τον πατέρα που γερνούσε — πάντα ωραίος,
όμως λιγότερο ευκίνητος και δυνατός —μια άλλη ωραιότητα—
κι έβλεπα κάτω απ’ το δέρμα του τη μορφή του θανάτου
να εισπνέει με τα λεπτά ρουθούνια του, σαν με τα βράγχια
ενός μακριού, αόρατου ψαριού που έπλεε στο αίμα του
απομυζώντας το, ή άλλοτε έβλεπα
εφαρμοσμένη κιόλας πάνω στη μορφή του
χρυσή, τραγική, απαρασάλευτη, εξαίσια,
την απαστράπτουσα προσωπίδα του θανάτου.

I had seen naked statues of gods, and knew how

vulnerable they all were — the smooth and horrified

statues at high noon, with their great shadows of their

bodies or at night when their vague white shine

in the darkness, unapproachable and   fleshless even

if made of stone and beauty. They too die, and them,

perhaps earlier than us and even perhaps deeper since

they don’t know this.

I watched father for hours as he aged — always

handsome, yet less flexible and strong — a different

beauty — and under his skin I noticed the shape

of death breathing  through his thin nostrils, like

the gills of a long, invisible fish that floated in

its blood sucking it or I noticed the gleaming,

golden, tragic, motionless, superb mask of death

exactly pressed on his face.

 

Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη//Translated by Manolis Aligizakis

Δημήτριος Καλλέργης: Πως οι Τούρκοι τον υποχρέωσαν μαζί με άλλους αιχμαλώτους της Αθήνας να γδάρει τα κομμένα κεφάλια συναγωνιστών του (Σκληρές περιγραφές)

ΕΛΛΑΣ

Μία μόλις μέρα μετά τον θάνατο του Γεώργιου Καραΐσκάκη, οι Έλληνες υπέστησαν ένα ακόμη μοιραίο πλήγμα. Η μάχη του Ανάλατου στην Αθήνα κατέληξε σε ολέθρια ήττα των ελληνικών στρατευμάτων. Χιλιάδες αγωνιστές σκοτώθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν και βασανίστηκαν. Μεταξύ των αιχμαλώτων ήταν και ο Δημήτριος Καλλέργης.

View original post 875 more words

Beyond Sappho: Learning and Teaching About Women Authors

SENTENTIAE ANTIQUAE

I went through thirteen years of Classical education and only read ancient work by one woman in one of my classes. And that was in high school when we were preparing for the Catullus AP exam: we read a little bit of Sappho to help contextualize Catullus’ Carm. 51 (Ille mi par…). It is not that Sappho was not on the official courses when I was an undergrad or graduate student—I either missed the subject in rotation or skipped it.

My scholarly world was not wholly barren of Sappho, however. When I was in graduate school I worked my way through a fairly extensive reading list of Roman and Greek authors. I had some of it completed before I arrived, but spent the better part of every break and summer for three years working on a pared down canon of Classical texts. Of all those authors, there…

View original post 1,268 more words

Effusive Praise for an Emperor With Homer

SENTENTIAE ANTIQUAE

Greek Anthology, 15.9: Ἐγκώμιον εἰς Θεοδόσιον τὸν βασιλέα (by the Poet Cyrus)
[A praise-poem for the Emperor Theodosius]

“You bear all of *Aiakos’ grandson’s famous deeds
Except for his illicit love; you shoot like Teucer,
But you weren’t born a bastard; you have a gorgeous form
Like Agamemnon, but wine doesn’t make you insane.
I compare your understanding to divine Odysseus in every way,
But you abstain from evil tricks. And you pour out a honeysweet voice,
King, equal to that of the old **Pylian, but before
You witness time wearing out a third generation of men.”

Πάντα μὲν Αἰακίδαο φέρεις ἀριδείκετα ἔργα,
νόσφι λοχαίου ἔρωτος· ὀϊστεύεις δ᾿ ἅτε Τεῦκρος,
ἀλλ᾿ οὔ τοι νόθον ἦμαρ· ἔχεις δ᾿ ἐρικυδέα μορφήν,
τὴν Ἀγαμεμνονέην, ἀλλ᾿ οὐ φρένας οἶνος ὀρίνει·
ἐς πινυτὴν δ᾿ Ὀδυσῆϊ δαΐφρονι πᾶν σε ἐΐσκω,
ἀλλὰ κακῶν ἀπάνευθε δόλων· Πυλίου δὲ γέροντος
ἶσον ἀποστάζεις, βασιλεῦ, μελιηδέα φωνήν,
πρὶν…

View original post 7 more words

Παράξενα φαινόμενα σε σπήλαια της Ελλάδας.

ΕΛΛΑΣ

H Ελλάδα είναι μία χώρα στην οποία η φυσική ομορφιά και το κάλος των αρχαιοτήτων συνυπάρχουν αρμονικά με το παράξενο και το ανεξήγητο που κρύβονται σε μέρη απόμακρα κι απρόσιτα όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν όπως για παράδειγμα στα σπήλαια που βρίσκονται βαθιά μέσα στην αγκαλιά της Γης.

View original post 749 more words