ΟΝΕΙΡΟ
Τ’ όνειρο μου να πάω στη Χαβάη μαζί με την αγαπημένη μου μεσαιωρείται καθώς το διάφανο ρυακάκι στον ωκεανό αποκαλύπτει το αίνιγμα του. Ο μονιάς Χάρος βημάτισε προς τη σκιά της και τί άραγε να πει η καμπάνα στη μοναξιά του δειλινού σαν το γεράκι βούτηξε το δείπνο του ν’ αρπάξει και το νεροπούλι φτερουγίζει για ν’ απομακρυνθεί απ’ τη βαριεστημάρα του; Άσμα μοναχικό κι ακίνητο σαν άδειο φέρετρο στο γραφείο κηδειών
—Ποιο φόρεμα να βάλω στην κηδεία του Ρόμπερτ; Το μακρύ ρόζ ή το κοντό μαύρο;
Ο τροβαδούρος κάνει λάθος στη χρονολογία και το βράδυ ξαναεμφανίστηκε κοντά στή λίμνη του βορρά εκεί που μόνο το βόρειο σέλας τραγουδεί για τη χαμένη μου αγάπη και τα μελανά σύνεφα μιλούν για τις τυρκουάζ ορεινές λίμνες.
—Σήμερα θέλω να είμαι υπέροχη: Ο Πέτρος, η παλιά μου φλόγα θα `ναι στην κηδεία.
Και πού `ναι η λογική του Χάρου που έπρεπε να `ναι σιμά στην όμορφη γυναίκα στο κάστρο και στο μπουντρούμι πουφυλάκισαν τον εραστή της για τόσα χρόνια.
—Η παλιά σου αγάπη δεν θα `ναι εκεί. Άραγε είσαι θυμωμένος που πέθανε;
Κι όμως οι μέρες δεν έχουν σημασία. Κι όμως η εποχή δεν έχει σημασία. Ναι, είμαι πολύ εξοργισμένος. Εξοργισμένος για τις τρεις Μοίρες ποτ την πήραν. Η πράσινη λίμνη ξανά αιμοραγεί και το χαμόγελο στα χείλη της πριγκίπισσας που εμφανίζεται σαν απ’ το τίποτα κουμάντο να κάνει στη στιγμή που θέλεις στη μνήμη να διατηρήσεις για τα γηρατειά σου. Πού αλλού να συναντήσεις πάλι τέτοιαν ομορφιά
—Θέλω να πάμε στο Μοντρεάλ το Δεκέμβρη που έρχεται, μ’ ακούς;
DREAM
Going to Hawaii with my beloved hovers in mid-air as the diaphanous creek releases its unsalted enigma to the ocean. Lone Death walked toward her shadow and what can a bell toll in the silence of the dusk as the osprey dives to fetch his meal and the loon flaps his wings to get away from boredom? One song stays still like the empty coffin in the funeral home.
—What dress should I wear to Robert’s funeral, the long purple one or the short black?
Troubadour lost sense of the years and he reappeared by the northern lake where only the auroras sing of my lost lover and the leaden clouds only speak of the turquoise alpine lakes.
—I want to look just fabulous today Peter my old flame will be at the funeral.
Where’s Hades’ sense of place when he ought to be close to the maidens in the castle and the dungeon where her beloved was kept for days on end?
—Your old flame won’t be there, are you angry she’s dead?
Yet the days don’t matter. Yet the era doesn’t matter. Yes, I’m angry at the Fates who took her. There’s still another splash on the face of the green lake and another smile on the lips of the princess who appears as if from nowhere to take command of the moment, you save this moment for your old days, where else will you witness such a beauty again?
—I want us to fly to Montreal this December, you hear me?
Mayanaam
vequinox
Manolis 