CARESSING MYTHS-ΘΩΠΕΥΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ

PINK BOWL

I took the pink bowl
from the storage
filled it with
the wild ocean’s
aroma
I started washing
the dreams
whirled and
almost fragrant.
Tied them on the wire
cloths line
in the sunshine.
This the good wives do
I’m told

ΡΟΖ ΛΕΚΑΝΗ

Έβγαλα τη ροζ λεκάνη
από την αποθήκη και
τη γέμισα μαλακτικό
κείνο με το άρωμα
άγριου ωκεανού.

Έβαλα μπουγάδα
στα όνειρα
ανακάτεψα και
περίμενα κάμποσο
να μοσχομυρίσουν.
Τα έπιασα γερά
στα σύρματα
και τα άπλωσα στον ήλιο.
Έτσι μου είπαν
κάνουν οι καλές νοικοκυρές.

~Caressing Myths, Ποίηση, Libros Libertad, Vancouver, 2015
~Ντίνας Γεωργαντοπούλου/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

‘Why a debt audit in Greece?’ by Maria Lucia Fattorelli

Manolis

May 13, 2011
Why a debt audit in Greece?
By Maria Lucia Fattorelli

After 6 days in Greece, all I could hear from many Greek people is: “we don’t know what is our public debt; we can’t understand how come it became so immense, because we don’t see it’s correspondence in investments, benefits, or anything to the country; workers only know we are paying too much taxes and having our rights being cut down every day with closing of schools, hospitals, kindergartens; employee going high and we’re are hit every day with terrorist information about the future of our country’s economy and even risk for our historical monuments”.

The women are the main victims of these measures, because they are the first ones to be filled from their jobs, and the last ones in line for new jobs. Also, when social services are cut down or eliminated, it’s expected…

View original post 1,196 more words

GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS/Translated by Manolis Aligizakis

THRUSH

THE LIGHT

As the years go by
the judges who condemn you multiply;
as the years go by and you speak with fewer
voices,
you see the sun with different eyes;
you know that those who stayed behind, deceived you,
delirium of the flesh, the beautiful dance
that ends in nakedness.
Like when at night you turn in the empty road
suddenly you see the eyes of an animal shine
that have already vanished, thus you feel your own eyes.
you look at the sun, then you are lost in the dark;
the Doric chiton
that your fingers touched and it swayed like the mountains,
is a marble in the light, but its head lies
in darkness.

ΚΙΧΛΗ
ΤΟ ΦΩΣ

Καθώς περνούν τα χρόνια
πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν
καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγώτερες
φωνές
βλέπεις τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
ξέρεις πως εκείνοι που έμειναν, σε γελούσαν
το παραμίλημα της σάρκας, ο όμορφος χορός
που τελειώνει στη γύμνια.
Όπως, τη νύχτα στρίβοντας στην έρμη δημοσιά
άξαφνα βλέπεις να γυαλίζουν τα μάτια ενός ζώου
που έφυγαν κιόλας, έτσι νιώθεις τα μάτια σου,
τον ήλιο τον κοιτάς, έπειτα χάνεσαι μες στο σκοτάδι
ο δωρικός χιτώνας
που αγγίξανε τα δάχτυλά σου και λύγισε σαν τα βουνά
είναι ένα μάρμαρο στο φως, μα το κεφάλι του είναι στο
σκοτάδι.

~Γιώργου Σεφέρη-Άπαντα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~George Seferis-Collected Poems/Translated by Manolis Aligizakis

Nostos and Algos, by Manolis

Manolis

Neighbour’s Yard

To the grass of the neighbour’s yard
always greener and fresher than mine
I reached with drum echoes
of a new April song

and you were left behind
waving the indifference of your surprise
that two tattooed dark breasts
struck the empty void
and soft ebony irises
of the standing female
rough and lustful at the same time
sang in harmony with my wish
for a new miracle and

for a gray drop of sperm

that fell on hairy mound

and you said—

I’ll stay here rooted like a tree
and the aroma of your aura
I’ll yearn for you
but only for an hour—

and I joined my hands behind my back
shrugging my shoulders
with a blind man’s indifference
before the just bloomed hyacinth

Ξένη Αυλή

Σε γρασίδι πράσινο ξένης αυλής
που πάντα δροσερώτερο
απ’ το δικό μου είναι
έφτασα με τύμπανα που βρόντηξαν
του νέου…

View original post 99 more words

RECITING POETRY—ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

POEM

Your image came to my mind

I took pencil and paper
to immortalize
your smiling lips
your playful eyes
to extol with words

but I tried very hard
and my fingers played
with the pencil
yet I found not a word
the poem of your image
to compose

ΠΟΙΗΜΑ

Στο νου μου ήρθε η μορφή σου

Πήρα μολύβι και χαρτί
τα χείλια σου τα γελαστά
για ν’ αποθανατίσω
τα παιγνιδιάρικά σου μάτια
με λόγια να παινέψω

μα έστυψα το νου
και το μολύβι έπαιξα
στα δάχτυλα δίχως
λέξη καμμιά να βρώ
το ποίημα της μορφής σου
για να γράψω

~AUTUMN LEAVES, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2015