ΑΠΟΣΤΑΣΗ
Ίσως να ταξιδεύουν, ίσως να πέθαναν. Κάτω απ’ το κρεβάτι
σκεβρώνουν τα παπούτσια τους, ή, κάποτε, τ’ ακούς τη νύχτα
να περπατάνε μόνα σ’ ένα χώρο κοίλο, σκοντάφτοντας
πάνω σε ξεραμένους σπόρους από πορτοκάλια ή πάνω
σε διαμελισμένες κούκλες άγριων αγοριών που τώρα
υπηρετούν στρατιώτες. Κάτω απ’ τις αρβύλες τους μένουν κολλημένες
τσουκνίδες και λάσπες. Τις νύχτες, μ’ ελάχιστο φεγγάρι, στο φυλάκιο
σιγοσφυρίζουν φάλτσα το τραγούδι εκείνων που έφυγαν. Εκεί
μαζεύονται τα λαχτισμένα σκυλιά, πέντε μέτρα πιο πέρα
και με σκυφτό το κεφάλι τους κοιτούν κλεφτά που κατουράνε.
DISTANCE
Perhaps they travel, perhaps they have died. Their shoes
warp under the bed or sometime during the night
you hear them walking alone in a contour space,
stumbling on dried up orange seeds or on
dismembered dolls of wild boys, who now
serve in the army. Under their boots nettles and
mud remain glued. At night, with a faint moon at the guard post
they whistle in a low tone the discordant songs of those who left.
The kicked dogs gather there, five meters further
and with bowed heads, gaze them urinating in haste.
Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis
Mayanaam
vequinox