Ιχθυοκένταυροι

Χείλων

εξώφυλλο: Τρίτων & Φορκύς μωσαϊκό Ύστερης Ρωμαϊκής περιόδου στο Εθνικό μουσείο Τύνιδας 

γράφει ο Χείλων

Οι Ιχθυοκένταυροι, ήταν θαλάσσια πλάσματα της Ελληνικής Μυθολογίας, ο κορμός των οποίων ήταν ανθρώπινος και το υπόλοιπο σώμα κατέληγε σε ουρά ιχθύος. Θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ένα είδος Τριτώνων (Τρίτωνες = θαλάσσιες θεότητες με σώμα ανθρώπινο και ιχθύος) με την διαφορά ότι από τη μέση και πάνω ήταν άνθρωποι με κεραίες και δαγκάνες αστακού στο κεφάλι και από τη μέση και κάτω είχαν σώμα αλόγου, τα πίσω πόδια του οποίου κατέληγαν σε ελικοειδή ουρά ψαριού..  (Τζέτζης, Λυκόφρων 34, 886, 892.).

Τις περισσότερες φορές απεικονίζονται με οστρακοειδείς κορώνες στα κεφάλια τους, ή με κεραίες αστακών στο μέτωπο. Οι Ιχθυοκένταυροι ανέπνεαν υποβρύχια και ήταν δεινοί κολυμβητές, έχοντας την ικανότητα να ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις αναπτύσσοντας μεγάλες ταχύτητες. Ήταν επίσης σε θέση να επικοινωνούν υποβρύχια με πολλά από τα θαλάσσια όντα που μοιράζονταν μαζί τους την απεραντοσύνη…

View original post 588 more words

Langston Hughes (1902-1967), Τραγούδι για να τραγουδιέται από μαύρο κορίτσι

To Koskino

Πέρα, μακριά κατά τον Ντίξι,
(πώς μου σπαράζεται η καρδιά)
κρεμάσανε ψηλά σε δέντρο
τον νιό, τον μαύρο αγαπημένο μου.

Πέρα, μακριά κατά τον Ντίξι,
(ψηλά στον αέρα τσακισμένο
ένα κορμί).
Πες μου, λευκέ Ιησού Χριστέ μου,
η προσευχή σε τι ωφελεί;

Πέρα, μακριά κατά τον Ντίξι
(πως μου σπαράζεται η καρδιά)
είναι γυμνή σκιά η αγάπη

σ’ ένα γυμνό, ροζιάρικο δεντρί.

*Aπό το βιβλίο “Νέγροι ποιητές”, Εκδόσεις Θεμέλιο, 1966.

**Μετάφραση: Δημήτρης Σταύρου.

View original post

Γιώργος Μπλάνας, Αυτό δεν είναι ένα ποίημα

To Koskino

Photo: John Cannon

Αυτό δεν είναι ένα ποίημα. Δυστυχώς
ούτε δρεπάνι να θερίζει

το χέρι εκείνου που νομίζει

πως επειδή κουνάει το χέρι σταθερά
περνούν από το χέρι του πολλά.
Εννοείται: ο δεξιός πρωθυπουργός.
Αυτό δεν είναι ένα ποίημα. Δυστυχώς
ούτε σφυρί για να τσακίζει

το χέρι εκείνου που νομίζει

πως επειδή του έδωσε πιστόλι
εκείνος που έχει χέρι σταθερό,
πρέπει να δέχονται όλοι

τυφλά ένα τραύμα φανερό.
Εννοείται: ο κάθε μπάτσος
φασίστας, «Ελλην», «Χριστιανός».
Αυτό δεν είναι ένα ποίημα ̇ ευτυχώς.

Θα προτιμούσε να θερίζει, να τσακίζει.
Θανατηφόρα ευμάρεια δεν θέλει να μυρίζει
και είναι ανένταχτο γραμματολογικώς.

View original post

«Θνητοί Θεοί»: Ποιήματα που ταξίδεψαν λαξευμένα πάνω σε μάρμαρο παρουσιάζονται στον αρχαιολογικό χώρο Ολυμπίας

ΕΛΛΑΣ

Τα ποιήματα παρουσιάζονται σε απόδοση Μίνου Βολανάκη, από τη Ρένη Πιττακή και τον Περικλή Μουστάκη, συνοδευόμενα από την πρωτότυπη μουσική του δεξιοτέχνη της λύρας Σωκράτη Σινόπουλου.

View original post 288 more words

Ubermensch//Υπεράνθρωπος

Manolis

Potter

At the edge of the village we arrived at the half lit
house with the small yard and the bloomed jasmine.
The air smelled of love undone, as though all evil was
forgiven. Before we entered we heard the potter’s wheel
singing circular notes and messages joyous that with
intensity reflected on our wild youth.
Methodically the wheel transcended mud into exquisite
vessels. Palms pressed, fingers morphed birds and
miracles; suddenly the world gained its meaning like
the sun in the thought of a cloudy day.
An amphora, a cylix, and Ubermensch closed
the curtains that creation wouldn’t escape. His movement
as easy as the potter’s. Two Ubermenschen and a hovel
full of miracles.

Αγγειοπλάστης

Στην άκρη του χωριού φτάσαμε στο μισοφωτισμένο
σπίτι με τη μικρή αυλή κι ένα μοναχικό ανθισμένο γιασεμί.
Αγέρας μύριζε ατημέλητη αγάπη σαν να `χε όλο το κακό
συγχωρεθεί. Πριν μπούμε ακούστηκε του αγγειοπλάστη
ο…

View original post 80 more words