Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Καρτελιάς, Το τραγούδι των Σειρήνων

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Καρτελιάς, Το τραγούδι των Σειρήνων

Μουσική:Μίκης Θεοδωράκης
Ενορχήστρωση:Irina Valentinova
Ποίηση:Κώστας Καρτελιάς
Τραγούδι:Μαρία Φαραντούρη
Δίσκος:Οδύσσεια (2007)

Φεύγω κρυφά
μια ζαβολιά μ’ έχει πληγώσει σαν τα παιδιά
τώρα που ο άνεμος φυσά ένα τραγούδι που δε λέει να τελειώσει
και σε μια θάλασσα με παίρνει μακριά

Είναι πολλές οι μουσικές να τις αντέξεις
όταν το πέλαγο βαλθεί να τραγουδά
χίλιες φωνές για να μη ξέρεις να διαλέξεις
κι ούτε κατάρτι να δεθείς ούτε σχοινιά

Θα πάω ψηλά με τα φτερά μου που θα ανοίξω
στου παραδείσου τα παράξενα νησιά
λύσ’ τα μαλλιά σου να σε δω να σε γνωρίσω
λύσ’ τα μαλλιά σου να σε δω στα σκοτεινά
λύσ’ τα μαλλιά σου να σε δω να σε γνωρίσω
μέσα στου κόσμου τ’ αδιέξοδα στενά
μέσα στου κόσμου την απέραντη ερημιά
λύσ’ τα μαλλιά σου για να ’ρθω να σου μιλήσω

Φεύγω κρυφά

View original post 27 more words

ANTHOLOGY OF NEOHELLENIC POETRY

Tolis Nikiforou

 

ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ

 

 

Σ’ αγάπησα

σε σκονισμένες γειτονιές και εργοστάσια

στην άχρωμη επιφάνεια του μπετόν

 

πίσω από οδοφράγματα σ’ αγάπησα

σε συγκεντρώσεις απεργών

σε διαδηλώσεις φοιτητών

στους διαδρόμους των δικαστηρίων

 

σε μυστικές συνεδριάσεις της νύχτας

είναι γραμμένο τ’ όνομά σου

στις προκηρύξεις που μοιράσαμε

στις κόκκινες αφίσες που κολλήσαμε

και στα αρχεία των τμημάτων ασφαλείας

 

σ’ αγάπησα, σύντροφέ μου,

η μαγεμένη σου ψυχή είναι δική μου

η αγωνία μου σου ανήκει.

 

 

 

ENCHANTED SOUL

 

 

I fell in love with you

in the dirty neighborhood, in the factory

and on the colorless surface of cement

 

behind the street barricade

mixed in the strikes of the workers

during the student demonstrations

in the hallways of the courts

in secret meetings

in the darkness of the night

your name was written

in the fliers we distributed

on the red posters we put up on walls

and in the logs of the police force

 

I fell in love with you, my comrade

your enchanted soul is mine

my agony belongs to you

 

 

ANTHOLOGY of NEOHELLENIC POETRY, translated by Manolis Aligizakis, Ekstasis Editions, Victoria, BC, Canada, Autumn 2017

 

A Short Analysis of Virginia Woolf’s ‘An Unwritten Novel’

Interesting Literature

A summary of a classic modernist story

Virginia Woolf (1882-1941) was drawn to railway carriages. In her 1924 essay ‘Mr Bennett and Mrs Brown’, in which she champions a more ‘spiritual’, impressionistic – what we would now call modernist – approach to fiction, in opposition to the more stolidly materialist approach of a popular writer like Arnold Bennett, she presents us with a hypothetical railway journey, outlining the attitude she would take to an imagined female passenger, ‘Mrs Brown’, and how such an attitude differs from that taken by a writer like Bennett. Bennett would be interested in Mrs Brown’s appearance, her occupation, her income; Woolf is interested in what it feels like to be Mrs Brown. In her 1922 novel Jacob’s Room, Woolf once again presents us with a railway carriage scene, this time involving the young Jacob Flanders as he travels to Cambridge to begin his…

View original post 1,020 more words

Αντώνης Φωστιέρης, Η απάτη της ταπεινότητας

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Η απάτη της ταπεινότητας

Ο διάβολος διδάχτηκε
Ένα παιχνίδι απατηλό
– Του ταπεινού –
Λέει πως είν’ το τίποτα
– Μια τρύπα –
Μεταμορφώνεται σε πύρινο Μηδέν
Μουνούχος φύλακας στο στόμιο
της γυναίκας.
Ο έρωτας περνάει από
τη σήραγγα
Κάτι φοβάται
Είναι σκοτάδι πάει ψηλαφητά
Ο διάβολος μετράει τα χτυπήματα
Γελάει και βουίζουν τα τοιχώματα
Το γέλιο μοιάζει μουγκρητό
Καθώς φοράει πορφύρα από κραυγές
Μπαίνοντας βγαίνοντας
να φέρει
τα χρειώδη.

Στο τέλος γίνεται Εγώ,
Πετάει μικρά φτερά
Κουρνιάζει κάπου χαμηλά
Και κλαίει.

Στο τέλος γίνεται Αυτός,
Σπάζει τις μήτρες του ορατού
Θυμάται τη χαρά
της δύναμης
Φουσκώνει, υψώνεται
Χειροκροτεί με σιδερένια δάχτυλα
Ουρλιάζει.

Από τη συλλογή Ο διάβολος τραγούδησε σωστά (1981) του Αντώνη Φωστιέρη

Translatum: Favourite Poetry / Αντώνης Φωστιέρης

View original post

Ιωάννα Τσάτσου, Δημιουργία

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Δημιουργία

«Αγέτω θεός, ου γαρ εγώ δίχα τώδ’ αείδειν.»
Καλλίμαχος

1.
Η δημιουργία πράξη ολοκληρωτικής συγκέντρωσης, όπως και η ερωτική, ζητάει τη μοναξιά της.

2.
Το πνεύμα δε γνωρίζει ακινησία ούτε ανάπαυση.

3.
Η χάρη του Πνεύματος είναι εκεί, και παραμονεύει την ανοιχτή ψυχή μας. Και τη βρίσκει κατειλημμένη με την ημερήσια έγνοια. Την αμαρτία μας και την τιμωρία μας.

4.
Ο άνθρωπος δεν έχει χώρο να περιλάβει ό,τι του δίνει ο Θεός.

5.
Βαθιά ευδαιμονία το αίσθημα του θαυμασμού. Να θαυμάζω τη φύση, να θαυμάζω τον άνθρωπο, το ήθος του.

6.
Αν συλλάβεις όλο το βάθος μιας αλήθειας, θα την δώσεις και θα μείνει αλήθεια.

7.
Η συμφορά ίσως και η δύναμη του ανθρώπου είναι ν’ αγγίζει καίρια την τραγική διάσταση των γινόμενων. Είτε αυτά τα γινόμενα αφορούν τον ίδιο, είτε τη χώρα του, είτε τρίτα πρόσωπα.

8.
Τυραννική η νοσταλγία του ωραίου, η νοσταλγία της ουσίας.

9.
Δεν…

View original post 641 more words

Θάνος Μικρούτσικος & Κώστας Τριπολίτης, Ανεμολόγιο

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Θάνος Μικρούτσικος & Κώστας Τριπολίτης, Ανεμολόγιο

Ακουστική & ηλεκτρική κιθάρα:Μπάμπης Λασκαράκης
Ηλεκτρική, κλασική, δωδεκάχορδη & ακουστική κιθάρα:Κώστας Νικολόπουλος
Τύμπανα:Ανδρέας Μουζάκης
Ηλεκτρικό μπάσο:Γιώργος Ζηκογιάννης
Ακορντεόν:Νίκος Κούρος
Νταραμπούκα:Ανδρέας Παππάς
Όμποε:Βαγγέλης Χριστόπουλος
Κλαρινέτο:Βασίλης Σαλέας
Κόρνο:Βαγγέλης Σκούρας
Κρουστά:Νίκος Τουλιάτος
Τρομπόνι:Κώστας Αυγερινός
Τρομπέτα & φλικόρνο:Νίκος Σακελλαράκης
Ούτι:Χρήστος Ζέρβας
Τσέλο:Ντάνα Χατζηγεωργίου
Πλήκτρα:Κώστας Γανωσέλης
Πιάνο:Θάνος Μικρούτσικος
Τραγούδι, μπαγλαμάς & ακουστική κιθάρα:Γιώργος Νταλάρας
Δίσκος:Συγγνώμη για την άμυνα(1992)

Έβγαλε βρόμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε,
είμαστε λάθος μες στο…

View original post 77 more words

Ρία Φελεκίδου, Θαλασσινό παραλήρημα

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Κώστας Χατζής & Σώτια Τσώτου, Όλος ο κόσμος είσαι εσύ (με τη Μαρινέλλα)

Θαλασσινό παραλήρημα

Στη σιωπή πετροβολώ τις ώρες
που μου ’λειψαν καθώς μεγάλωνα.
Θάλασσα κι ουρανός
καιρός άγριος στην κάψα του
καλοκαίρι δαιμονικό στην όψη.
Στον αφρό των κυμάτων
σπάνε γυάλινες θύμησες.
Στον αχό της άμμου
προσκυνάνε νέες επιθυμίες.
Στο εκτόπισμα των βοτσάλων
παραμονεύεις εσύ ανίκητος
Αεικίνητος
Ρευστός
Αειφόρος
Ερπετός
Αειθαλής
Εσύ
Καινούριος και παλιός
Εσύ
Στη σκιά της μέρας
Στον παφλασμό της νύχτας
Στων άστρων το πήδημα στον απολεσθέντα χρόνο
Εσύ.

Από τη συλλογή Τελεία και παύλα (2005) της Ρίας Φελεκίδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ρία Φελεκίδου

View original post

Νικηφόρος Βρεττάκος, Σου στήνω μια καλύβα

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Σου στήνω μια καλύβα

Σου στήνω μια καλύβα στους αιώνες των αιώνων,
έναν κήπο να περπατάς, ένα ρυάκι να καθρεφτίζεσαι,
μια πλούσια πράσινη φραγή να μη σε βρίσκει ο άνεμος
που βασανίζει τους γυμνούς τους αιώνες των αιώνων!
Σου στήνω τ’ όραμά σου πάνω σ’ όλους τους λόφους
να σου φυσάει το φόρεμα η δύση με δυο τριαντάφυλλα
να γέρνει ο ήλιος αντίκρυ σου και να μη βασιλεύει
να κατεβαίνουν τα πουλιά να πίνουνε στις φούχτες σου
των παιδικών ματιών σου το νερό στους αιώνες των αιώνων!

Από τη συλλογή Τα θολά ποτάμια (1950) του Νικηφόρου Βρεττάκου

Πηγή: Νικηφόρος Βρεττάκος, η εκλογή μου, ποιήματα 1933-1991 (εκδ. Ποταμός, 2008)

View original post

The Woman On The Wall

rabirius

View original post

Yannis Ritsos-Selected Poems//translated by Manolis Aligizakis

 

ΙΣΩΣ Η ΠΟΙΗΣΗ

 

 

Πάνω σ’ αυτό το κενό πως επιπλέουν δυο καρέκλες—

πάνω στη μια ένα σφυρί, στην άλλη ένα ρόδο.

Έρχεται η όμορφη γυναίκα γυμνή, φοράει μονάχα

μια μαύρη κάλτσα, μακριά. Της ζητώ μιαν εξήγηση. Εκείνη

κοιτάει αλλού, χαμογελάει, ταϊζει το σκυλί της

με μικροσκοπικά τετράγωνα κομμάτια σοκολάτα. Το ασημόχαρτο

κρέμεται σαν καθρέφτης στον ήσυχο αέρα, καθρεφτίζοντας

ωραία παραμορφωμένο, νεανικό, το πρόσωπό μου.

 

 

PERHAPS POETRY

 

How two chairs float on this void;

on one of them a hammer, on the other a rose.

The beautiful naked woman comes; she wears only

long black nylons. I ask for an explanation. She

stares the other way; she smiles; she feeds her dog

with miniscule square pieces of chocolate. The silver wrapper

hangs like a mirror in the faint breeze, reflecting

my deformed, though youngish, face.

 

 

 

YANNIS RITSOS-SELECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2013

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com