Advertisements
Tasos Livaditis-Selected Poems, translated by Manolis Aligizakis
Posted: 14/09/2019 by vequinox in Literature
III
Θυμάσαι, αγάπη μου, “την πρώτη μεγάλη μέρα μας”;
Σου πήγαινε αυτό το κίτρινο φόρεμα
ένα απλό φτηνό φόρεμα, μα ήταν τόσο όμορφα κίτρινο.
Οι τσέπες του κεντημένες με μεγάλα καφετιά λουλούδια.
Σου πήγαινε στό πρόσωπο σου ο ήλιος
σού πήγαινε στην άκρη του δρόμου αυτό το τριανταφυλλένιο
σύννεφο
κι αυτή η φωνή μακριά ενός πλανόδιου ακονιστή – σου
πήγαινε.
Έβαζα τα χέρια μου στις τσέπες, τα ξανάβγαζα.
Βαδίζαμε δίχως λέξη. Μα και τι να πει κανείς
όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός καί τα μάτια σου
τόσο μεγάλα. Ένα παιδί στη γωνιά τραγούδαγε τις
λεμονάδες του.
Ήπιαμε μια στα δυο. Κι αυτό το χελιδόνι που πέρασε ξαφνικά
πλάι στα μαλλιά σου. Τι σου είπε λοιπόν;
Είναι τόσο όμορφα τα μαλλιά σου. Δεν μπορεί, κάτι
θα σου είπε.
Το ξενοδοχείο ήταν μικρό σε μια παλιά συνοικία πλάι στο
σταθμό
που μες στην αντηλιά κοιτάζαμε να μανουβράρουμε τα τραίνα.
Αλήθεια κείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή
κάμαρα της ευτυχίας
αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό
αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω
— πόσο σου πήγαιναν.
III
My love, do you remember “our first big day”?
That yellow dress suit you
a simple, inexpensive dress, but it was such a pretty yellow.
Its pockets embroidered with large brown flowers.
The sun suit you as it fell on your face
that rosy cloud at the edge of the road
suit you
and far away the voice of the travelling knife sharpener—
suit you.
I would put my hands in my pockets and take them out.
We would walk saying no words. But what could one say
when the world is so bright and your eyes
so big. A boy, at the corner of the street would sing
about his lemonade.
We split one. And the swallow that
suddenly flew by your hair. What did it say to you?
Your hair is so nice. It’s impossible, it must have said
something to you.
The hotel was small and in an old neighborhood next
to the train station
and in the glare we saw them manoeuvring the trains.
Truly, that spring, that morning, that simple
room of happiness
your body that I held for the first time naked
the tears that at the end I couldn’t hold back
—how they suit you.
TASOS LIVADITIS-SELECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, Canada, 2014
Katerina Anghelaki Rooke-Selected Poems, translated by Manolis Aligizakis
Posted: 18/08/2019 by vequinox in Literature
Επιλεγμένα Ποιήματα Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ σε μετάφραση μου και εισαγωγικό σημείωμα από την κριτικό Χρύσα Νικολάκη μόλις κυκλοφόρησε στη Β. Αμερική///Selected poems by Katerina Anghelaki Rooke, in my translation and Introduction by the book critic Xrisa Nikolaki was just released in N. America.
https://libroslibertad.com/…/katerina-anghelaki-rooke-sele…/
1) Σχέσεις εκκλησίας – οθωμανών τούρκων την περίοδο της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή
Είναι γνωστό, πως κατά την «άλωση» της Κωνσταντινούπολης Νέας Ρώμης στις 29 Μαΐου του έτους 1453, η εκκλησία λειτούργησε υπονομευτικά, καλλιεργώντας είτε κλίμα ηττοπάθειας (αντιτιθέμενη στην ένωση με την Δυτική εκκλησία) λέγοντας πως «είναι θέλημα θεού η πόλη να τουρκέψει», είτε ερχόμενη σε απευθείας συνομιλίες με τους οθωμανούς.
Στα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου ο Ρωμαιοχριστιανισμός της Κωνσταντινούπολης Νέας Ρώμης διχάστηκε βαθιά από το «έγκλημα» των ενωτικών χριστιανών ορθοδόξων να υπογράψουν, το 1439, όλοι οι επίσκοποι της Συνόδου (πλην του αγίου Μάρκου του Ευγενικού) την «επαίσχυντη» και «προδοτική» Ένωση με την Δυτική εκκλησία, στη γνωστή σύνοδο της Φερράρας -Φλωρεντίας. Από τότε οι Ρωμαίοι χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης διχάστηκαν και διαιρέθηκαν σε δύο παρατάξεις: τους «ενωτικούς» και τους «ανθενωτικούς». Οι ενωτικοί ζητούσαν την ένωση με τη Δύση για να μην τουρκέψει η πρωτεύουσα του Ρωμαιοχριστιανισμού Κωνσταντινούπολη…
View original post 8,282 more words
ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Δεν είχε καιρό — πού ν’ ακούσει; Ψάχνοντας για το ψωμί του
δεν είδε πώς μεγάλωνε το στάχυ γαργαλώντας τ’ αυτί τού\υ ήλιου,
δεν είδε το ξανθό μουστακάκι του καλοκαιριού,
δεν είδε που μεγάλωσε ο ίδιος.
Εγώ τραγούδησα για σένα — του είπε ο άλλος.
Έλα τραγούδι, μίλησέ μου, ας μην ακούει — του είπε.
Έλα φεγγάρι, φίλησέ μου τον κι ας μη με φίλησε.
Ετούτο τό φεγγάρι σαν ξανθός βοσκός — μονάχος
ξαπλώνει ανάμεσα στ’ αρνάκια της ψυχής του.
FOR YOU
He had no time – how could he listen? Fighting for his bread
he didn’t see that the wheat ear grew tickling the sun’s ear
he didn’t see the blond mustache of summer
he didn’t see that he also grew.
I sang for you – the other one told him.
Come song, talk to me, even if he doesn’t listen – he said to him.
Come moon, kiss him for me even if he never kissed me.
This moon like a blond shepherd – alone
lies down among the little lambs of his soul.
~Γιάννη Ρίτσου-Εκλεγμένα Ποιήματα/μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Yannis Ritsos-Selected Poems/translated by Manolis Aligizakis
Mayanaam
vequinox