Τάσος Λειβαδίτης//Tasos Livaditis

ΟΙ ΜΕΡΕΣ είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν, όταν ήρθαν αυτοί που

ξέρουν να περιμένουν

σαν την παρθενία, οι γυναίκες ταράχτηκαν κι έγειραν άξαφνα

όπως η υπομονή μες στον πολύν καιρό, εμείς ακουμπισμένοι στ’

αμόνια

κοιτάζαμε την πόλη ερημωμένη, κι ά, τί φριχτές σκηνές από πα-

νάρχαια γεγονότα,

κι όταν, στο γέρμα του ήλιου εκείνοι ξανάφυγαν και τα γαβγίσμα-

τα των σκυλιών

όλο και πιο πολύ μεγάλωναν την απόσταση, δεν έμεινε

παρά το μοναχικό άστρο κι η μυρουδιά που είχε το άχυρο

στην παιδική ηλικία.

 

 

THE DAYS had become longer when the ones who know how

to wait arrived

like virginity, women stirred and suddenly stooped

like patience in the infinity of time and we bowed over

the anvils and

we gazed the deserted city and yes the horrible images coming

from ancient events

and when at sundown those people left and the barking

of dogs

slowly made the distance longer only the lone star was left

and the odor of hay emitted from our childhood years.

 

 

Τάσου Λειβαδίτη-Εκλεγμένα Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

Tasos Livaditis-Selected Poems/Translated by Manolis Aligizakis

www.libroslibertad.ca

 

 

Yannis Ritsos//Γιάννης Ρίτσος

 

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

 

Τίποτα, βέβαια, δεν έρχεται ολότελα από μόνο του.

Πρέπει κ’ εσύ να ψάξεις για να βρείς. Τα πρωϊνά

ο ήλιος μπαίνει απ’ το ανατολικό παράθυρο, ξεθωριάζει

τις δυο πορφυρές πολυθρόνες, μένει λίγο, αποσύρεται

αφήνοντας πίσω του μια ιδέα προότητας — εκείνο

το ήσυχο σβήσιμο.

Και τα λουλούδια του χαλιού,

απ’ τα πριν πατημένα, έχουν το δίκιο τους, έχουν

τ’ αυτί τους κολλημένο στο πάτωμα, αφουγκράζονται

τον ρυθμικό καλπασμό των υπόγειων αλόγων. Τότε

μπαίνει η αμίλητη γυναίκα, και το βλέπεις

ότι προσέχει μην πατήσει εκείνα τα λουλούδια.

 

Το ασύλληπτο ίσως να το αντέχουν δύο μαζί,

αν και ποτέ δεν εμφανίζεται παρά μονάχα σ’ έναν.

 

 

ENCOUNTER

 

Nothing, of course, comes just by itself.

You also have to search to find. In the morning

the sun enters from the eastern window, it discolors

the two purple chairs, it stays a while; retreats

leaving behind an impression of gentleness – that

serene vanishing.

And the carpet flowers,

stepped on from before, are right, they have

their ears glued to the floor; they listen

to the rhythmic gallop of underworld horses. Then

the silent woman enters and you observe

she tries not to step on those flowers.

 

Perhaps two people together can endure the

inconceivable although it always appears to just one.

 

 

Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis

www.libroslibertad.ca

Alfred Hitchcock, 1899-1980

dimart

«Το μήκος μιας ταινίας πρέπει να είναι ευθέως ανάλογο με την αντοχή της ανθρώπινης κύστης».

Alfred Hitchcock Presents: Ο οικιακός Χίτσκοκ

— Της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου —

«Η τηλεόραση έφερε το φόνο ξανά πίσω στο σπίτι, εκεί όπου ανήκει». — Α.Χ.

Το 1955, κάπου ανάμεσα στον Σιωπηλό Μάρτυρα και τον Άνθρωπο που Γνώριζε Πολλά, ο Χίτσκοκ βρήκε το χρόνο να ασχοληθεί με το νέο του παιχνίδι: την τηλεόραση. Και φυσικά, με τους δικούς του όρους. Αφού έφτιαξε δική του εταιρεία παραγωγής, τη Shamley Productions (από το όνομα της γενέτειράς του), ξεκοκάλισε μερικά από τα καλύτερα διηγήματα αγωνίας και μαύρου χιούμορ από το σύμπαν της λογοτεχνίας, τα οποία φρόντισε να γίνουν σενάρια για μια από τις πιο cult σειρές στην ιστορία της τηλεόρασης: Το Alfred Hitchcock Presents.

Ο ίδιος σκηνοθέτησε ελάχιστα από τα 25-λεπτα αυτοτελή επεισόδια της σειράς, που προβαλλόταν από το 1955 έως το 1962, και ένα μόνο…

View original post 1,091 more words

Γεωστρατηγικές ανακατατάξεις και πολιτική της Ελλάδας

Παιδείας Εγκώμιον

Een boomgaard met fruitbomen in bloei, schilder: Daubigny, Charles François, 1865 – 1869

Του Νίκου Τσούλια

      Η Ελλάδα οφείλει να «μελετήσει» το σκηνικό των βαθιών αλλά και εν πολλοίς ήδη ορατών διεργασιών των γεωστρατηγικών ανακατατάξεων προκειμένου να συμμετάσχει με τους καλύτερους δυνατούς όρους στο αυριανό σκηνικό της ανθρωπότητας. Η χώρα μας θα επηρεαστεί απ’ αυτές τις διεργασίες και θα επηρεαστεί κατά πολύ, ακριβώς γιατί βρίσκεται στο γεωγραφικό και πολιτισμικό μεταίχμιο όλων αυτών των αλλαγών. Και όλη αυτή η αναζήτηση δεν μπορεί παρά να είναι ουσιαστική και δημιουργική, ακριβώς γιατί «τα έθνη πρέπει να αναστοχαστούν πάνω στις ταυτότητές τους τώρα που οι παλιές μορφές γεωπολιτικής καθίστανται απαρχαιωμένες»[i].

View original post 797 more words

Η δολοφονία του Ρασπούτιν -III

Έγκλημα και Τιμωρία/Crime and Punishment/Crime et Châtiment/Delitto e castigo/Преступление и наказание

Προηγούμενο

Της Νίνας Κουλετάκη

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

1. Νέα θεωρία για τη δολοφονία του Ρασπούτιν

Το 2004, ένα ντοκυμαντέρ που προβλήθηκε στην τηλεόραση του BBC, προσπάθησε να στοιχειοθετήσει την υπόθεση πως ο Ρασπούτιν, τελικά, δολοφονήθηκε από έναν άγγλο πράκτορα.Η έρευνα που έγινε κατά την επανεξέταση των στοιχείων της δολοφονίας του Ρασπούτιν το 1916, κατέληξε στο συμπέρασμα πως δολοφόνοι του καλόγερου δεν ήταν οι δυσαρεστημένοι αριστοκράτες που κατηγορήθηκαν γι αυτό ή –τουλάχιστον- δεν ήταν μόνο αυτοί.Ως δολοφόνος του Ρασπούτιν, αναφέρεται ο OswaldRayner, μέλος των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος εργαζόταν στη ρωσική αυλή στην Αγία Πετρούπολη.

Ο RichardCullen, ένας συνταξιούχος επιθεωρητής της ScotlandYard, ο οποίος μελέτησε επί μακρόν την υπόθεση μαζί με τον AndrewCook, ιστορικό των μυστικών υπηρεσιών, λέει πως μια νέα ιατροδικαστική ανάλυση και μια ενδελεχής εξέταση των επίσημων αρχείων τον οδήγησαν να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα.

«Είμαι 99,9% σίγουρος γι αυτό», λέει ο Cullen…

View original post 932 more words