Адвокат

rabirius

View original post

FRIEDRICH NIETZSCHE

 

FRIEDRICH NIETZSCHE’S

 

Pluralism

We have seen that Nietzsche promotes a number of different values. In some cases, these values reinforce one another. For example, Nietzsche’s emphasis on affirming life could be taken to enhance or to confirm the value of life itself, qua successful expression of will to power, or conversely, one might trace the value of affirmation to its acknowledgment of our inescapable condition as living, power-seeking creatures. Similarly, we saw that both the virtue of honesty and the value of art and artistry play essential roles in support of the person’s ability to affirm life (Anderson 2005: 203–11). Nietzsche appeals to the metaphor of a tree’s growth to capture this sort of organic interconnection among his commitments:

For this alone is fitting for a philosopher. We have no right to be single in anything: we may neither err nor hit upon the truth singly. Rather, with the necessity with which a tree bears its fruit our thoughts grow out of us, our values, our yes’s and no’s and if’s and whether’s—the whole lot related and connected among themselves, witnesses to one will, one health, one earthly kingdom, one sun. (GM Pref., 2)

However interrelated Nietzsche’s values, though, they appear to remain irreducible to a single common value or principle that explains them all. For example, the account of honesty and artistry explored in sections 3.2.3 and 3.2.4 revealed that the support they provide to the value of affirmation depends on their opposition to one another, as “counterforces” (GS 107): if this is right, then Nietzsche’s various values may interact within an organic whole, but some of the interactions are oppositional, so they cannot all arise from a monistic philosophical system.

That very fact, however, fits nicely with another of Nietzsche’s core values, the value of pluralism itself. For Nietzsche, a person’s ability to deploy and be responsive to a multiplicity of values, of virtues, of outlooks and “perspectives”, is a positive good in its own right. Nietzsche’s defense of this idea is perhaps clearest in the epistemic case, where he insists on the value of bringing multiple perspectives to bear on any question: the thinker must “know how to make precisely the difference in perspectives and affective interpretations useful for knowledge”, because

There is only a perspectival seeing, only a perspectival “knowing”; and the more affects we allow to speak about a matter, the more eyes, different eyes, we know how to bring to bear on one and the same matter, that much more complete will our “concept” of this matter, our “objectivity”, be. (GM III, 12)

As the passage makes clear, however, Nietzschean perspectives are themselves rooted in affects (and the valuations to which affects give rise), and in his mind, the ability to deploy a variety of perspectives is just as important for our practical and evaluative lives as it is for cognitive life. In GM I, 16, for example, he wraps up a discussion of the sharp opposition between the good/bad and good/evil value schemes with a surprising acknowledgment that the best of his contemporaries will need both, despite the opposition:

today there is perhaps no more decisive mark of the “higher nature”, of the more spiritual nature, than to be conflicted in this sense and to be still a real battleground for these opposites. (GM I, 16; see also BGE 212; TI V, 3; and EH I)

While efforts to provide a systematic reconstruction unifying Nietzsche’s philosophy around one fundamental thought or basic value retain their attraction for many commentators, it is fair to say that all such efforts have remained controversial. Meanwhile, Nietzschean pluralism has been a major theme of several landmark Nietzsche studies (e.g., Nehamas 1985, Schacht 1983, Poellner 1995, Richardson 2004), and some of the most sophisticated recent treatments of his value theory have returned evaluative pluralism to the center of attention (Railton 2012; Huddleston, forthcoming, b). Huddleston’s view is particularly noteworthy, since he argues that Nietzsche’s conceptions of strength and health—which, as we saw, are connected to the allegedly foundational value of power—are themselves disunified “cluster concepts” involving an internal plurality of separate and irreducible commitments. In fact, Nietzsche’s commitment to pluralism helps us understand how his diverse positive values fit together. From his pluralistic point of view, it is a selling point, not a drawback, that he has many other value commitments, and that they interact in complex patterns to support, inform, and sometimes to oppose or limit one another, rather than being parts of a single, hierarchically ordered, systematic axiology.

 

https://plato.stanford.edu/entries/nietzsche/

Άνοιξε το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων

ΕΛΛΑΣ

Τη δέσμευση για ένταξη στην νέα προγραμματική περίοδο του ΕΣΠΑ του έργου για τη μόνιμη εγκατάσταση και μεταφορά του αρχαιολογικού υλικού που υπάρχει στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων, στο νέο μουσείο, το οποίο και επισκέφθηκε, ανέλαβε από τα Χανιά ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς. Ο υπουργός παρέστη στα εγκαίνια της περιοδικής έκθεσης με θέμα «Το Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων από τον 19ο στον 21ο αιώνα, μια περιπετειώδης πορεία στο χώρο και το χρόνο», που αποτελεί ουσιαστικά και το «πρώτο άνοιγμα» του μουσείου στην τοπική κοινωνία.

View original post 313 more words

Χθες, σε Παρίσι και Λονδίνο

Προδρομικός

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 

Η συμφωνία έκλεισε: η βρετανική κυβέρνηση έχει πλέον στη διάθεσή της την απαραίτητη κοινοβουλευτική υποστήριξη για να προχωρήσει τις συζητήσεις για την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε. χωρίς να βρίσκεται σε καμία αδυναμία όπως πολλοί πίστεψαν ότι θα μπορούσε να συμβεί μετά από τις, όντως ατυχείς, για την κυβέρνηση εκλογές.

Πέραν αυτού, και η αντιπολίτευση δεν έχει ουσιαστικά καμία διάθεση να δημιουργήσει προβλήματα στη διαπραγμάτευση – αντιθέτως, είναι πολύ πιθανό μεγάλο τμήμα του Εργατικού Κόμματος να υποστηρίξει τις κυβερνητικές θέσεις στην πορεία των διαπραγματεύσεων.

Με άλλα λόγια, οι ελπίδες πολλών ότι η πολιτική κρίση που προέκυψε θα λειτουργούσε υπονομευτικά για το Λονδίνο στη διαπραγμάτευση, όχι μόνον δεν επιβεβαιώνεται, αλλά είναι αρκετά πιθανό, τελικά, να συμβεί το ακριβώς αντίθετο…

Τώρα, Βερολίνο και Βρυξέλλες θα πρέπει να συμβιβαστούν με την ιδέα μιας ρεαλιστικής, συνεργατικής και εποικοδομητικής συζήτησης προκειμένου όλο αυτό να εξελιχθεί ομαλά και προς όφελος…

View original post 225 more words

Cloe Koutsoubelis/translated by Manolis Aligizakis

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

Υπάρχουν ποιήματα φάλαινες

που κυνηγάς για πάντα στην ομίχλη

κι άλλα παιχνιδιάρικα ρακούν

που εμφανίζονται τυχαία

μια μέρα στην αυλή σου.

Άλλα πάλι είναι ζέμπρες

με ρίγες λευκού που διαδέχεται το μαύρο

και άλλα λιβελούλες με εύθραυστα φτερά

που μπορείς να τα διαβάζεις μόνον στη σιωπή.

Κάποια είναι τυφλοπόντικες

σκάβουν μέσα σου αθόρυβα λαγούμια

και μερικά πύρινες τίγρεις

που καίνε τα πάντα καθώς τρέχουν.

Διάβαζε τα ποιήματα αναγνώστη

χαιδεψέ τα αν θέλεις στοργικά,

ποτέ όμως μην νιώσεις ασφαλής μαζί τους.

Γιατί πίσω από τα κόκαλα

την σάρκα τα φτερά

κρύβεται πάντα ένα στόμα ανοιχτό

που κάποια στιγμή θα σε προδώσει

 

 

POEMS

 

Some poems are whales

you forever chase in the fog

others are playful racoons

one day by chance they appear

in your backyard.

Others are zebras

with bands of white followed by black and

other poems libels with tender wings

you can only read in silence.

Others are moles digging burrows in you and

some are fiery tigers burning

everything on their way.

Read these poems, oh reader,

tenderly caress them, if you like, yet

never feel safe in their presence.

Because behind the bones

the flesh and the feathers

a gaping mouth always hides and

at some moment it’ll betray you.