ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Το φως είναι απελπιστικό εδώ πέρα. Τούτος ο μήνας άσπλαχνος
δεν επιτρέπει να μην είμαστε δυο. Δεν επαρκείς.
Ο μονότονος κρότος, τα τράμ που στρίβουν στη γωνία
οι μαρμαράδες που κόβουν την πέτρα στο καταμεσήμερο.
Πάνω απ’ τη μάντρα φαίνονται στερεότυπες επιτύμβιες στήλες
μαρμάρινα άνθη, μαρμάρινες κορδέλες
ο μπούστος ενός τραπεζίτη
το πρόσωπο ενός παιδιού σκιασμένο απ’ τη φτερούγα ενός
αγγέλου.
Σ’ αυτά τα επαγγελματικά γλυπτά ο αττικός ήλιος βάζει τη
σφραγίδα του,
η σκιά προσθέτει απίθανες προεκτάσεις —
γι’ αυτό διόλου παράξενο που χτες τ’ απόγευμα
γυρίζοντας απ’ το γραφείο στο σπίτι σου
κρατώντας το δίχτυ με το ψωμί και τις ντομάτες
διόλου παράξενο που χτες καθώς έγερνε ο ήλιος
συνάντησες στο αλσύλιο τον μαρμάρινον έφηβο
να σεργιανάει αργά και να χαμογελάει.
Κάθησες στο παγκάκι της λίμνης, ρίχνοντας το ψωμί σου στα
χρυσόψαρα, κι’ όλη τη νύχτα
παρ’ όλο που είχες μείνει νηστικός δεν πεινούσες καθόλου.
SUMMER IN THE CITY
In this place the light is merciless. This heartless month
doesn’t allow us not to be two. You aren’t enough.
The monotonous clank of the streetcars turning the corner
the marble masons cutting stones in high noon.
Above the fence-wall you could see the conventional funerary stele
with marble flowers, marble ribbons
the bust of a banker
the face of a child shadowed by an angel’s
wing.
On these professional sculptures the Attic sun incises
its seal,
the shadow adds unbelievable extensions –
so it wasn’t strange at all, that yesterday afternoon
returning home from your office
holding the net with bread and tomatoes
not at all strange that yesterday as the sun went down,
in the small park you met the marble ephebe
slowly sauntering and smiling.
You sat on a bench by the lake you threw bread to the goldfish
and all night long
though you didn’t have any food you weren’t hungry at all.
Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα, Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Yannis Ritsos-Poems, translated by Manolis Aligizakis
Mayanaam
vequinox
Manolis 