Archive for 05/02/2017

Ιορδάνης Π

όταν ο θεός αποφάσισε να δημιουργήσει
τα πάντα πήρε μια
ανάσα μεγαλύτερη και από τσίρκου μπάντα
και έτσι άρχισαν τα πάντα

όταν ο άνθρωπος αποφάσισε να καταστραφεί
το ήταν χώρισε
απ’ το θα και βρίσκοντας μόνο το γιατί
το συνέθλιψε στο επειδή

-:-

Συμβουλή Προς Νεότερους Ποιητές (ή συγγραφείς)

Ποιητής είναι κάποιος που αισθάνεται, και που εκφράζει τα συναισθήματά του με λέξεις.
Αυτό μπορεί να ακούγεται εύκολο. Δεν είναι.

Πολλοί νομίζουν ή πιστεύουν ή ξέρουν ότι αισθάνονται – αλλά αυτό είναι νομίζω ή ξέρω ή πιστεύω· όχι αισθάνομαι. Και η ποίηση είναι αισθάνομαι – όχι ξέρω ή πιστεύω ή νομίζω. Σχεδόν οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει να νομίζει ή να πιστεύει ή να ξέρει, αλλά ούτε ένας δεν μπορεί να μάθει να αισθάνεται. Γιατί; Επειδή, όποτε νομίζεις ή πιστεύεις ή ξέρεις, είσαι κάποιος άλλος: αλλά τη στιγμή που αισθάνεσαι, δεν είσαι παρά μόνο ο εαυτός σου.

Το να μην είσαι παρά…

View original post 508 more words

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Οδυσσέας Ελύτης & Μίκης Θεοδωράκης, Το άξιον εστί

Σύνθεση: 1961-1963, Παρίσι-Αθήνα
Λαϊκό ορατόριο σε τρία μέρη για λαϊκό τραγουδιστή, ψάλτη (βαρύτονο), αναγνώστη (ηθοποιό), λαϊκά όργανα, συμφωνική ορχήστρα και μικτή χορωδία

Μέρος Β’: Τα πάθη
Με το λύχνο του άστρου(χορικό)

Ποίηση:Οδυσσέας Ελύτης
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας:Μίκης Θεοδωράκης
Μπουζούκι:Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Πιάνο:Γιάννης Διδίλης
Σαντούρι:Τάσος Διακογιώργης
Κιθάρα:Δημήτρης Φάμπας
Μπάσο:Βαγγέλης Παπαγγελίδης
Κρουστά:Εύανδρος (Παπαδόπουλος)
Ερμηνεία:Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Μικτή Χορωδία της Θάλειας Βυζαντίου
Έργο:Το άξιον εστί (1964)

Με το λύχνο του άστρου
στους ουρανούς εβγήκα
Στο αγιάζι των λειμώνων
στη μόνη ακτή του κόσμου
Πού να βρω την ψυχή μου
το τετράφυλλο δάκρυ!

[…] Τα κορίτσια μου πένθος
για τους αιώνες έχουν
Τ’ αγόρια μου τουφέκια
κρατούν και δεν κατέχουν
Πού να βρω την ψυχή μου
το τετράφυλλο δάκρυ! […]

Ο Μίκης Θεοδωράκης για «Το άξιον εστί»:

Με την ολοκλήρωση της…

View original post 1,016 more words

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Οδυσσέας Ελύτης & Μίκης Θεοδωράκης, Το άξιον εστί

Σύνθεση: 1961-1963, Παρίσι-Αθήνα
Λαϊκό ορατόριο σε τρία μέρη για λαϊκό τραγουδιστή, ψάλτη (βαρύτονο), αναγνώστη (ηθοποιό), λαϊκά όργανα, συμφωνική ορχήστρα και μικτή χορωδία

Μέρος Β’: Τα πάθη
Σε χώρα μακρινή(ύμνος)

Ποίηση:Οδυσσέας Ελύτης
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας:Μίκης Θεοδωράκης
Μουσικοί:Μικτή Ορχήστρα Αθηνών
Ερμηνεία:Θεόδωρος Δημήτριεφ, Μικτή Χορωδία της Θάλειας Βυζαντίου
Έργο:Το άξιον εστί (1964)

Τώρα το χέρι του Θανάτου
αυτό χαρίζει τη Ζωή
και ο ύπνος δεν υπάρχει.
Χτυπά η καμπάνα του μεσημεριού
κι αργά στις πέτρες τις πυρρές χαράζονται τα γράμματα:
νυν και αιέν και άξιον εστί.
Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι.
Τώρα μ’ ακολουθούν κορίτσια κυανά
κι αλογάκια πέτρινα
με τον τροχίσκο του ήλιου στο πλατύ μέτωπο.
Γενεές μυρτιάς μ’ αναγνωρίζουν
από τότε που έτρεμα στο τέμπλο του νερού,
άγιος, άγιος, φωνάζοντας.
Ο νικήσαντας τον Άδη και τον Έρωτα σώσαντας,
αυτός ο Πρίγκιπας…

View original post 1,146 more words

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Μανόλης Αναγνωστάκης & Μίκης Θεοδωράκης, Δρόμοι παλιοί
(από συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη | τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη, Παναγιώτης Καραδημήτρης & Δημήτρης Νικολούδης / πρώτη εκτέλεση από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά στον δίσκο Μπαλάντες (1975))

Πέντε μικρά θέματα

III

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά

Κάμε να σ’ ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας
Ακόμα μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

(Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
Να γνωρίζω κανένανε κι ούτε
Κανένας με γνώριζε.)

Από τη συλλογή Εποχές (1945) του Μανόλη Αναγνωστάκη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μανόλης Αναγνωστάκης

View original post

10 T. S. Eliot Poems Everyone Should Read

Posted: 05/02/2017 by vequinox in Literature

Interesting Literature

T. S. Eliot is widely regarded as one of the most important poets of the last hundred years. Here at Interesting Literature we’re devoted fans of his work, and this got us thinking: which ten defining poems would we recommend to people who want to read him? Although he didn’t write a huge amount of poetry (compared with, say, his contemporary Ezra Pound, whose The Cantos is nearly 800 pages), it can still be difficult for readers to pick out those works which most define him. And, of course, every Eliot fan’s choice of ten is likely to different. Here are our recommendations, in the form of a countdown, from 10 to 1 (1 being what we think is the best).

As we take you through our suggestions, we’ll drop in a few interesting snippets of information – the story behind the poem, or its surprising legacy, and so…

View original post 1,260 more words