Σήμερα θα ήθελα να μιλήσω για το μυθιστόρημα του Δημήτρη Μίγγα, ”Έρως ανίατος”, το οποίο και διάβασα πρόσφατα. Με εξέπληξε ευχάριστα και μου κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος. Πρώτα-πρώτα μου τράβηξε το ενδιαφέρον το εξώφυλλο, καθώς ήταν στα αγαπημένα μου χρώματα: κόκκινο, μαύρο και άσπρο και φυσικά, η περίληψη της υπόθεσης, όπως αναγραφόταν στο οπισθόφυλλο.
Πρωταγωνιστής, λοιπόν, στο μυθιστόρημα του Δ. Μίγγα είναι ο Νίκος Στεφανίδης, ένας καταξιωμένος μεσήλικας ηθοποιός με πάμπολλες θεατρικές επιτυχίες στο ενεργητικό του επάνω σε δύσκολους και σπουδαίους ρόλους τόσο του παγκόσμιου, όσο και του ελληνικού ρεπερτορίου. Μέσα από αναδρομές που γίνονται κατά τη διάρκεια της αφήγησης, είτε με την μορφή σκέψεων-αναμνήσεων του ίδιου του ήρωα, είτε μέσω των αναφορών που γίνονται από τον παντογνώστη αφηγητή, ο αναγνώστης πληροφορείται τη λαμπρή πορεία του Στεφανίδη, το πόσο αλαζονικός, ναρκισσιστής και παράφορος υπήρξε (κι εν μέρει εξακολουθεί να είναι), καθώς και τη δύναμη που είχε…
View original post 795 more words
Mayanaam
vequinox