ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ: 2. Ο αριστοτελικός ορισμός της τραγωδίας

Λωτοφάγοι

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Εξαιτίας και της σχολικής μας παιδείας μάθαμε να θεωρούμε τον Αριστοτέλη ως τον βασικό, αν όχι τον απόλυτο, οδηγό για την κατανόηση του αρχαίου ελληνικού θεατρικού φαινομένου. Σήμερα οι φιλόλογοι αποδομούν τις προσεγγίσεις του Σταγειρίτη – και όχι αδίκως. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ποιητική είναι προϊόν επισταμένης επιστημονικής έρευνας· φέρει όμως και τη σφραγίδα των εμμονών του Αριστοτέλη και κυρίως παλινδρομεί ανάμεσα στην περιγραφή (τι συμβαίνει) και στην υπόδειξη (τι θα έπρεπε να συμβαίνει).

Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι:

(α) η Ποιητική, που γράφεται περίπου το 330 π.Χ., παρά τις εγγενείς ελλείψεις και τις ασάφειές της (μεταξύ άλλων δεν έχουμε το τελικό κείμενο του Αριστοτέλη, αλλά τις σημειώσεις των παραδόσεών του), είναι η αρχαιότερη σωζόμενη επιστημονική πραγματεία για το θέμα που μας απασχολεί·

(β) ο Αριστοτέλης είχε στη διάθεσή του πολύ περισσότερες πηγές πληροφοριών από ό,τι εμείς σήμερα διαθέτουμε·

(γ)…

View original post 1,993 more words

Piece Of My Heart

dimart

Αυτό δεν είναι τραγούδι #895
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Γενικά, προτιμώ τις κινητές γιορτές από τις άλλες – υποθέτω πως, λογικά, τις λένε ακίνητες. Κι αν δεν τις λένε, θα τις λέω τώρα εγώ εδώ, χάριν ευκολίας και επιπλέον εξασκώντας το αναφαίρετο δικαίωμά μου στην εξαγωγή ημι-αυθαίρετων γλωσσικών συμπερασμάτων (εξάλλου και τα ημι-αυθαίρετα και τα πλήρως αυθαίρετα, όπως γνωρίζουμε, νομιμοποιούνται μια χαρά).
ΟΚ, παρέκβαση κλείνει. Τις προτιμώ, λοιπόν, τις κινητές γιορτές διότι σου αφήνουν ένα περιθώριο δικαιολογίας για να μην γιορτάσεις, άμα δεν θες. Ότι, ρε παιδί μου, την έχασες τη γιορτή, σαν το λεωφορείο, ας πούμε, πέρασε, αλλά εσύ έφτασες με λίγη καθυστέρηση γιατί νόμιζες πως ήταν άλλη μέρα – και εν πάση περιπτώσει, τι φταις εσύ που δεν κάθεται σε μια μεριά αυτή η γιορτή, παρά πηγαίνει δεξιά κι αριστερά στο ημερολόγιο;
Με τις ακίνητες όμως, όπως τα Χριστούγεννα, δεν πάει έτσι. Τα Χριστούγεννα δεν «πέφτουν»…

View original post 176 more words

Ο Ρόκο και οι άλλοι (Γιάννης Μαρκόπουλος & Γιώργος Σκούρτης)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Γιάννης Μαρκόπουλος & Γιώργος Σκούρτης, Ο Ρόκο και οι άλλοι

Μπουζούκι:Κώστας Παπαδόπουλος
Σαντούρι:Αριστείδης Μόσχος
Κιθάρα:Μάριος Κώστογλου
Πιάνο:Χάρης Καλέας
Μπάσο:Νίκος Κεχαγιάς
Κρουστά:Σπύρος Λιβιεράτος
Τραγούδι:Λάκης Χαλκιάς
Παραγωγή:Γιώργος Μακράκης
Ηχοληψία:Γιώργος Κωνσταντόπουλος
Σχεδίαση εξωφύλλου:Θόδωρος Καλούμενος
Δίσκος:Μετανάστες (Columbia, 1974)

Έκανε κρύο κι εμείς δουλεύαμε
Ήμουν εγώ κι ο Κωσταντής
ο Πάμπλο και ο Ρόκο

Έκανε κρύο κι εμείς φορτώναμε
Ήμουν εγώ κι ο Κωσταντής
κι ο Ιταλός ο Ρόκο

Έκανε κρύο κι εμείς γκρεμίζαμε
Ήμουν εγώ κι ο φίλος μου
ο Ιταλός ο Ρόκο

Έκανε κρύο κι εμείς παγώναμε
Ήμουν εγώ κι ο σκύλος μου
που έκλαιγε το Ρόκο

Πηγή: Κώστας Παπαδόπουλος | το τρίχορδο της ψυχής μας

View original post

Γιώργος Θέμελης, Προοίμιο (από την «Ωδή για να θυμόμαστε τους ήρωες»)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Ένας αϊτός (τσάμικος)
(τραγούδι: Χρήστος Καρακώστας / δίσκος: Γιάννης Μαρκόπουλος: ρίζες (1980))

Συλλογή Ωδή για να θυμόμαστε τους ήρωες (1949) του Γιώργου Θέμελη

Πρέπει η γη να χαίρεται, πρέπει να καμαρώνει
Δημοτικό

Προοίμιο

Κρυφά το λένε τα πουλιά, κρυφά το λέν’ τ’ αηδόνια
Δημοτικό

Ας σταματήσει ο ήλιος

Ας γείρει πίσω μια στιγμή να ιδεί τ’ άλλο του πρόσωπο,
Τον άλλο ήλιο, που κυλάει στον κάτω κόσμο.

***

Δεν τραγουδώ τους γυρισμούς των καραβιών,
Τ’ αστέρια που κεντούν ηλιοτρόπια στη ζωή του καλοκαιριού.

Ούτε τα χελιδόνια που παν στον ουρανό,
Να πάρουν το αίμα μιας αυγής να βάψουν τα λουλούδια.

Ακούω τι λένε τα μεγάλα δέντρα,
Τι τραγουδούνε τα βουνά και γράφουν τ’ ακρογιάλια.

Κ’ η θάλασσα η πολύφωτη με τα λευκά μαντίλια.

Ακούνε κάτω τα όστρακα κι ανοίγουν τους φεγγίτες,
Ακούν τα ψάρια και θυμούνται τον άνεμο
Και θέλουν ν’ αλλάξουνε φτερά και να γίνουν κοπέλες.

Κ’ οι άνθρωποι…

View original post 81 more words

ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

ΚΕΝΟΣ ΤΙΤΛΟΣ

Α. Τάσσου, ξυλογραφία στη μνήμη των εκτελεσμένων της Καισαριανής

5 ΕΠΙΚΑΙΡΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

ζ. δ. αϊναλής

Είκοσι χρόνια τώρα, είκοσι χρόνια χτίζαν το Λαβύρινθο.

Στο μεταξύ ο Μινώταυρος μεγάλωνε στα σκοτεινά.

Προοπτική

Και ξάφνου ανοίγονταν μια ερεβώδης προοπτική

πράγματα που δεν μπορούσες πριν να φανταστείς

που αρνούσουν έστω και να διανοηθείς

τώρα βαδίζαν με το διασκελισμό του γίγαντα αξημέρωτα

(κάτω από κείνο το γιγάντιο Λ που θαρρούσες πως σε

προσπέρναγε

και που δεν καταδέχουνταν απλά να σε πατήσει)

Η νύχτα κάρφων’ εκδικητικά τα νύχια στη συνείδηση

μέχρι να πιάσει κόκαλο

φάσμα

που σέρνονταν ωχρό σε μια ψυχρή σελήνη

Τώρα, εδώ, από λεπτό σε λεπτό

οι εκτελέσεις θ’ ανθίσουν

οι ρυθμικοί βηματισμοί στις υγρές πλάκες

τα γνωστά εκείνα καμιόνια, τα άρματα δρεπανηφόρα

η καμπάνα που θα σημάνει μεσάνυχτα

Ακούστηκε κιόλας το τρομερό παράγγελμα Wstawać

του Κώστα Δεσποινιάδη

Ακούστηκε κιόλας το τρομερό παράγγελμα Wstawać

Φανήκαν κιόλας τα φαντάσματα εφόδου

View original post 418 more words