
Πρωτοκάθισα απέναντι
σε μια κρεμάστρα.
Και σκέφτηκα
τι να κρεμάσω άραγε εκεί;
Μια γέφυρα για να περάσω απέναντι;
Ένα πρωτόγονο σχόλιο;
Το παιδικό μου σακίδιο
με τους φόβους μου μέσα;
Μια παράσταση που δίνουν
πέντε παπούτσια μόνα τους;
Τα μαζεμένα σκουπίδια;
Τις προσευχές και τις παλαβομάρες;
Τους σκυφτούς μάγειρες;
Τις ησυχίες του δωματίου;
Ένας δασοφύλακας
Δύο φαντάσματα;
Τρεις ανανάδες;
Τίποτα δεν θα κρεμάσω
Ένα ξύλο είναι
που κοιμάται στον τοίχο, είπα.
*Από το βιβλίο ‘Το κλείστρο και άλλες ιστορίες”, εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, 2022.
**Το σχέδιο της φωτογραφίας είναι έργο της Ζένιας Στρατηκοπούλου.