Wheat Ears – Selected Poems

Eight o’ Clock

Eight o’ clock

a vacant chair

stars half dimmed

your insistence in filling

the void with hope persists

brightly lit vessel divides bay

your unbearable insistence

as the hour shifts to anxiety

when fragrance of sea

fills your nostrils, your assertion

in filling the sensual void with

spent dreams and myths

long-gone, unbearable

as the first cricket arrives

stroking the comb of spring

https://www.lulu.com/account/projects/y26q9n?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/B0BKHW4B4S

Μιχάλης Κατσαρός, Σαν δεις νέους καιρούς

To Koskino

Σαν δεις νέους καιρούς
Καινούργια υπονοούμενα
γέλια ειρωνικά δήθεν τυχαίως πεταγμένα
φοβάσαι σαν αθώο παιδί
μπροστά σ’ ένα βαθύ ποτάμι.
Μετά αφομοιώνεσαι
κι όλα πια τα συνηθίζεις
τα λόγια, τους ανθρώπους με τις πράξεις τους
αυτή τη σκοτωμένη ελευθερία.
Τα νέα συναισθήματα
σε κατακλύζουν,
λες και να μη συνέβηκε ποτέ
που όλα τούτα
κάποτε σε φόβιζαν.
Φαίνεται πως ‘τοιμάζεσαι πάλι γιά νέο ταξίδι.

View original post

Γιώργος Θέμελης, Φωτοσκιάσεις (I)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

[Ενότητα Φωτοσκιάσεις]

I

Τα μάτια μου είναι από πηλό κι ανταύγεια.

Δεν το ’ξερα πως είναι τόσο ωραίο το φως.
Μέσα σε τόση λάμψη τόση απάτη.

Βουνά βουνών και δέντρα δέντρων,
Δέντρα βουνά, καθρεφτισμένα
Σαν μες σε μια αντανάκλαση.
Ετοιμόρροπα σπίτια, μυθικά φυτά.

Βλέπε το φως, ψυχή μου.

Είναι ωραίο, πολύ ωραίο,
Ένα ωραίο ψέμα αληθινό.

Το φως το αμφίβολο, το απόκρημνο.

Το ’χεις απάνω σου, το περπατείς,
Στα ρούχα σου, στη σάρκα, το σηκώνεις.
Το γεύεσαι, μάτια και χείλη, τ’ ανασαίνεις.

Αισθάνομαι να ’μαι από σκιά και φως, αντανακλώ.

Από τη συλλογή Φωτοσκιάσεις (1961) του Γιώργου Θέμελη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης

View original post