Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume I

YANNIS RITSOS-Poems, Selected Books, Volume I

ΘΥΡΩΡΕΙΟ/CARETAKER’S DESK

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

(Ένας ποιητής μιλάει σ’ έναν ποιητή του μέλλοντος)

Αν δεν ήξερα πως εσύ θα μ’ ακούσεις μια μέρα

δε θάχα πια τί να πω, δε θα μπορούσα να μιλήσω,

κι η αράχνη που μας δίδαξε την κάθετη άνοδο

στο γυμνό τοίχο, θα στάθμευε στο στόμα μου

σπρώχνοντας ίσα μέσα στο λαιμό μου

τα τρία μαύρα κουμπιά του σακκακιού μου

και τ’ άλλα τα λευκά απ’ τις πουκαμίσες των νεκρών.

Dispatch

(A poet speaks to a future poet)

If I didn’t know that you would listen to me one day

I wouldn’t have anything to say I couldn’t talk

and the spider who taught us the vertical ascend

on the bare wall would have stopped on my mouth

pushing straight inside my larynx

the three black buttons of my coat

and the other the white ones from the nightshirts of the dead

Tasos Livaditis-Selected Poems

      ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ νύχτα ήταν ακόμα φτωχός, “Κύριε” του λέω

φυσικά δεν είχα άλλους συγγενείς κι έπρεπε να τον φροντίσω

“είμαι ο νέος συγκάτοικος” είπε, για να μη δείξει πως ξέρει,

σήκωσα τότε με ταπεινοφροσύνη την πέτρα και την ακούμπησα

απαλά, μη μας το πάρει ο αέρας, «σε περιμένει η Μαρία» του λέω

μα εκείνη στεκόταν λυπημένη πίσω του, γιατί δε θα γνώριζε ποτέ

το Θεό, αφού τον έφερνε κιόλας μέσα της κι όταν φάνηκαν οι τρεις

γυναίκες τους έδειξα τον τάφο, απ’ όπου έβρισκε πάντα τον τρόπο

να βγαίνει, είχαν αρχίσει, μάλιστα, να μυρίζουν τα ροδόδεντρα

και στη στροφή του δρόμου, πάνω απ’ τη σπασμένη στάμνα,

η μικρή υπηρέτρια δεν έκλαιγε πια.

     Αυτό ήταν το πρώτο θαύμα.

      THE FIRST night he was still poor “Sir” I told him since

of course I had no other relatives I had to take care of him “I am

the new roommate” he said just to conceal that he knew; then

with humility I raised the rock and I placed it down softly that

the air wouldn’t blow it away “Maria is waiting for you” I said

to him but she sorrowfully stood behind him because she would

never get to know God since she already carried Him inside her

and when the three women appeared I showed them the tomb from

where he always knew how to escape in fact the rhododendrons

had bloomed and at the turn of the road over the broken pitcher

the young servant girl wasn’t crying anymore.

     This was the first miracle. 

«Ταξίδι στην παράδοση» των κρασιών της Σάμου μέσα από το Οινοποιητικό Μουσείο του νησιού

ΕΛΛΑΣ

Σε ένα πέτρινο κτήριο του 19ου αιώνα στο Βαθύ, το οποίο κατά το παρελθόν λειτούργησε ως οιναποθήκη αλλά και ως βαρελοποιείο, στεγάζεται από το 2005 το Μουσείο Οίνου του Ενιαίου Οινοποιητικού Αγροτικού Συνεταιρισμού (ΕΟΣ) Σάμου.

Χώρος, που όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο πρόεδρος του ΕΟΣ Σάμου, Ιωάννης Σκούτας «αντικατοπτρίζει την ιστορική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική διαδρομή του νησιού, καθώς το μοσχάτο σαμιώτικο κρασί είναι συνυφασμένο με την πορεία αυτού του τόπου ανά τους αιώνες», καθώς όπως συμπλήρωσε «με τη μακρά ιστορική διαδρομή 2.500 ετών αδιάλειπτης οινοκαλλιέργειας και τον καθημερινό μόχθο 2.200 αμπελοκαλλιεργητών που ακολουθούν την πατροπαράδοτη χειρωνακτική εργασία, ο σαμιώτικος αμπελώνας και ο Συνεταιρισμός του νησιού (ΕΟΣ Σάμου) παράγουν τα μοναδικά στον κόσμο “κρασιά των θεών”, ονομαστά και εξαγώγιμα σε όλον τον κόσμο».

View original post 418 more words

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καμώματα

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Καμώματα

Θέλεις να με ξαφνιάσεις,
θέλεις να με κερδίσεις,
κι ανακατεύεσαι με τους πολλούς
κι από μία γωνία
που να σ’ έχω μπροστά μου,
δείχνεις πόσο τα καταφέρνεις
και πόσο ξεχωρίζεις
με καμώματα και ομιλίες.
Η ζέστη που κατέχει
το σώμα σου,
για χάρη μου απόψε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

View original post