Delphi
Even this solemn remnant
of the ancient temple standing
like an anchorite in meditation
at the slope of the tired hill
even this they shall defile
remember this—I said
half-breed men with wide shoulder-blades
and hierodules with exquisite cheekbones
swaying their provocative buttocks
for the amusement of the winds
and the sea’s virgin salinity
even this they shall defile—I said
aimlessly before the innocent statues
they shall desecrate and life the whore
they shall name and with stamina
and unyielding persistence they shall
bury the primeval customs and after
they exhume the ancestral hatred
and guilt they shall imprison pneuma
to be guarded by Herculean arms in the fiery
prehistoric evil and theirs the wealth
of the valley and my kin’s reward
their blood shed in streets and neighborhoods
where you and I once roamed and played
drawing plans for achievements and deeds
and you said—it would had been better if we stayed
obedient to the holy and venerable
half truths brought to our lands by easterners
at least they had promised a gleaming Paradise
Δελφοί
Κι αυτό το απομεινάρι του πανάρχαιου ναού
σάν αναχωρητής του πεπρωμένου
που στην πλαγιά βουνού διαλογίζεται
κι αυτό μια μέρα θα το βεβηλώσουν
—να το θυμάσαι, είπα
άντρες μιγάδες με τις φαρδιές τίς ωμοπλάτες
και ιερόδουλες με ζυγωματικά εξαίσια
τούς προκλητικούς γλουτούς κουνώντας
για τούς ανέμους ευδαιμονικά και
για τής θάλασσας τήν πρώτη αρμύρα
—να το θυμάσαι, είπα
άδοξα καταμπροστά στ αθώα αγάλματα
θα ιεροσυλύσουν και τη ζωή πόρνη θα πούν
με μένος και με στέρνα επιμονή βαθιά
θα θάψουν τούς παμπάλαιους θεσμούς
κι αφού σηκώσουν το πρωπατορικό μίσος
και την ενοχή το πνεύμα θα κλείσουνε
σε φυλακή νεκρούς νόμους θα βάλουν
για σκοπιά που να κρατούν τα μπράτσα
τής αλκής στα σίδερα και στις φωτιές
του πρωαιώνιου κακού και δικός τους ο πλούτος
της κοιλάδας και του λαού μου ο μιστός μόνο
το αίμα του χυμένο σε δρόμους και σε γειτονιές
που κάποτες εσύ και γω ξέγνοιαστα παίζαμε
όνειρα σχεδιάζοντας και κατορθώματα—κι είπες
καλό θε νάτανε να μέναμε πιστοί στα όσια
και ιερά που κάποιοι φέρανε στη γη μας
κι άς ήταν νόθα και λειψά τουλάχιστον
είχαν σαν αμοιβή έναν λαμπρό Παράδεισο
..
Mayanaam
vequinox
Manolis 