Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΜΙΛΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ)
Απ’ το πρωί κοιτάζω προς τ’ απάνω ένα πουλί καλύτερο
απ’ το πρωί χαίρομαι ένα φίδι τυλιγμένο στο λαιμό μου
Σπασμένα φλυτζάνια στα χαλιά
πορφυρά λουλούδια τα μάγουλα της μάντισσας
όταν ανασηκώνει της μοίρας το φουστάνι
κάτι θα φυτρώσει απ’ αυτή τη χαρά
ένα νέο δέντρο χωρίς ανθούς
ή ένα αγνό νέο βλέφαρο
ή ένας λατρεμένος λόγος
που να μη φίλησε στο στόμα τη λησμονιά
Έξω αλαλάζουν οι καμπάνες
έξω με περιμένουν αφάνταστοι φίλοι
σηκώσανε ψηλά στριφογυρίζουνε μια χαραυγή
τι κούραση τι κούραση
κίτρινο φόρεμα -κεντημένος ένας αετός-
πράσινος παπαγάλος -κλείνω τα μάτια- κράζει
πάντα πάντα πάντα
η ορχήστρα παίζει κίβδηλους σκοπούς
τι μάτια παθιασμένα τι γυναίκες
τι έρωτες τι φωνές τι έρωτες
φίλε αγάπη αίμα φίλε
φίλε δωσ’ μου το χέρι σου τι κρύο
Ήτανε παγωνιά
δεν ξέρω πια την ώρα που πέθαναν όλοι
κι έμεινα μ’ έναν ακρωτηριασμένο φίλο
και μ’ ένα ματωμένο κλαδάκι συντροφιά
DIFFICULT SUNDAY by MILTOS SACHTOURIS
I’ve been looking up at a better bird since morning
I’ve been better enjoying a snake wrapped around my neck since morning
broken cups on the carpet
purple flowers on the cheeks of the seer
when she lifts the skirt of Fate
something will sprout out of this joy
a new tree without blossoms
or a pure young eyelid
or a beloved word
that wouldn’t kiss the lips of forgetfulness
bells chime out there
my imaginary friends wait for me out there
they’re lifting and circling around a dawn
what tediousness, what tediousness
yellow dress — the embroidered eagle —
the green parrot — I close my eyes — it caws
always always always
the orchestra plays cheap tunes
what passionate eyes, what women
what loves, what cries, what loves
love my friend, blood my friend
give me your hand, my friend, such cold
it was freezing
I no longer know the time they all died
and I remained with my amputee friend
and with the bloodied twig as a companion
ANTHOLOGY OF NEOHELLENIC POETRY, translated by Manolis Aligizakis, Ekstasis Editions, Victoria, BC, Autumn 2017
Mayanaam
vequinox
Manolis 