Ubermensch//Υπεράνθρωπος

Ισορροπία

Στάθηκε κάτω από την εκατό χρονών οξιά και δείχνοντας
του δέντρου το ύψος είπε πως μοιάζαμε του δέντρου,
κι αλήθεια σαν να `χαμε ξαφνικά ψηλώσει κάτι σαν μυστική
συνωμοσία όλων των ανθρώπων που στο σκοτάδι ξάφνου
διακρίνουν πάνλαμπρο το δικό τους φως και στρέφονται
κι ευελπιστούν τον ουρανό ν’ αγγίξουν και τ’ άκρα μας
μέσα στην άβυσσο βαθειά να μπουν ν’ απλώσουν ρίζες, κλαδιά
και φύλλα να θηλάσουνε από βάθος και συμφωνήσαμε
την αναπόφευκτη δυαδικότητα ν’ ακολουθήσουμε κι εκείνος
χαμογέλασε ικανοποιημένος, που είχαμε ανακαλύψει δρόμο
όπου επάνω του μας έμελλε να βρούμε ισορροπία.

Balance

He stood under the hundred year old oak and showing
its height He urged us to become alike and truly,
we felt we had grown higher, as though in a secret
conspiracy among all men who in darkness they spot their
reflective light and we turned toward the sky with the hope
of reaching it and to the depths of earth our limbs extended
and we stretched down under where our roots suckled
the earth’s breast and we agreed this inescapable
duality to uphold while He smiled satisfied that we had found
the path upon which we were meant to reach equilibrium.

 

http://www.libroslibertad.ca

http://www.ekstasiseditions.com

 

TAKIS VARVITSIOTIS–ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

POSTSCRIPT

When time comes for the final departure
don’t be sad, my friends
don’t be sad

the wind will blow
loaded with fallen leaves
forgotten voices

pass by silently
through the frozen window
that opens to the night
harsh night
harshest of all the winds
more empty than absence

your tenderness will be the softest
and the kiss of love
will light your way

when time comes for the final departure
don’t be sad my friends
don’t be sad

let your smile travel
from lips to lips

Translated by Manolis Aligizakis

http://www.authormanolis.wordpress.com

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Όταν έρθει η ώρα της αναχώρησης
Μη λυπηθείτε φίλοι μου
Μη λυπηθείτε
Θα πνεύσει ένας άνεμος φορτωμένος
Νεκρά φύλλα
Φωνές λησμονημένες
Αθόρυβα θα περάσετε
Το παγερό παράθυρο
Που ανοίγει προς τη νύχτα
Νύχτα σκληρή
Πιο τρομερή κι απ’ όλους τους ανέμους
Πιο άδεια κι απ’ την απουσία
Θα ’ναι βαθιά η τρυφερότητά σας
Και το φιλί της αγάπης
Θα σας φωτίσει
Όταν έρθει η ώρα της αναχώρησης
Μη λυπηθείτε φίλοι μου
Μη λυπηθείτε
Ας ταξιδέψει το χαμόγελό σας
Από στόμα σε στόμα

Source: http://www.thepoetsiloved.wordpress.com
From the collection “Leaves of Sleep”, 1949 by Takis Varvitsiotis
Από τη συλλογή Φύλλα ύπνου (1949) του Τάκη Βαρβιτσιώτη
Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ποιήματα 1941-2002 (2003)
Translatum: Poetry of Thessaloniki / Τάκης Βαρβιτσιώτης

The Limping Man/Ο Κουτσός

ΚΟΥΤΣΟΣ

Γέλασε η αύρα ανάμεσα
στην ανισότητα του βήματός του
της φύσης λάθος ανεπείδωτο
κουτσά τα βήματά του
έξω απ’ τη θάλασσα

μάτια γιομάτα καλοσύνη
αγίου ίριδες
λεβέντη κάλλος
όλης της Οικουμένης
η ισορροπία
στον ανισόρροπο βηματισμό του
έψαξε για δικαίωση
κι όλος ο πόνος του αλλιώτικου
άδοξα χόρεψε
στην έκφραση του άντρα
που κούτσαινε βγαίνοντας απ’ τη θάλασσα

στο βλέμμα του το νόημα της ανισότητας
γίνηκε θρίαμβος της νίκης του
κατα του άδικου χάους
η ανισοσκελής συνέπεια του ανείπωτου
ποίημα ανομοιοκατάληκτο
ερωτικό τραγούδι έλλειψης
γεμάτης πόνο στέγη θνητού
που εκλιπαρούσε για αντιστοιχία
στη συλλαβή του χαμογέλιου του
σε λέξη δημιουργική του θάρρους του

ποίημα ο κουτσός αδημιούργητο
έτοιμο για να ξεπηδήσει απ’ το νου
της μέρας την πληρότητα
να συμπληρώσει

Κύριε και Θεέ μου
μεθυσμένος ήσουν
όταν τον έσπειρες

Κύριε και Θεέ μου
ελέησόν μας και μην ξαναπιείς

LIMPING MAN

Breeze laughed amid
his limping footsteps
nature’s unforgiving mistake
struggled out of the sea

eyes full of kindness
irises of a saint
a brave man’s graceful stature
in his unbalanced steps
the balance of the Universe
searched for justice
pain of the different
in vain danced
in the expression of the man
who limped out of the light waves

in his glance the meaning of inequality
victorious triumph
against the unjust chaos
his unequal side result of the unsaid
unrhymed poem
erotic song of deficiency
a mortal’s hearth full of pain
that begged for analogy
in the syllable of his smile
in the word of his uplifting courage

the limping man an unwritten poem
ready to spring out of my mind
to complete the day’s
incompleteness

Lord, were you drunk
when you fathered him?

Lord, bless us and
don’t drink again!
“WORDS OF ABSENCE” to be released in Greece and Canada next spring.

Yannis Ritsos-Selected Poems/Γιάννη Ρίτσου-Εκλεγμένα Ποιήματα

Τελική συμφωνία

Όταν η βροχή χτύπησε τό τζάμι μέ τόνα της δάχτυλο,

τό παράθυρο άνοιξε πρός τά μέσα. Στό βάθος

ένα άγνωστο πρόσωπο, ένας ήχος—η δική σου φωνή;

Η φωνή σου δυσπιστούσε στ’ αυτί σου. Τήν άλλη μέρα

ο ήλιος κατηφόριζε στά χωράφια, σά μιά κάθοδος

αγροτών μέ δρεπάνια καί δικράνια. Βγήκες κ’ εσύ στό δρόμο

φωνάζοντας, χωρίς νά ξέρεις τί φωνάζεις,

σταματώντας μιά στιγμή μ’ ένα χαμόγελο κάτω απ’ τή φωνή σου

σάν κάτω απ’ τή ρόδινη, ολόφωτη ομπρέλα μιάς γυναίκας

πού σεργιάνιζε μπρός στό κικλίδωμα τού πάρκου.

Εκεί αναγνώρισες απρόοπτα πώς αυτή είταν η σωστή σου φωνή

σύμφωνη μ’ όλες τίς ανύποπτες φωνές πού γέμιζαν τόν αέρα.

Final Agreement

When the rain struck the window with one of its fingers

the window opened inward. Deep inside

an unknown person, a sound – your voice?

Your voice distrusted your ear. The next day

the sun went down the fields, like a descent of farmers

with scythes and pitchforks. You too went out to the street

yelling not knowing about what you were yelling,

stopping for a moment with a smile under your voice

as if under the rosy, fully illuminated umbrella of a woman

sauntering along the railing of the park.

There suddenly you recognized that this was your true voice

in agreement with all the unsuspecting voices filling the air.

Γιάννη Ρίτσου-Εκλεγμένα Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

Yannis Ritsos-Selected Poems/Translated by Manolis Aligizakis

www.ekstasiseditions.com

Τάσος Λειβαδίτης-Εκλεγμένα Ποιήματα/Tasos Livaditis-Selected Poems

 ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΠΑΝΩΦΟΡΙ

 

      Νύχτωνε, καί στό παλιό σπίτι κατοικούσαν μόνο οι σκιές, “θεία

Ευδοκία, τής είπα, τώρα πρέπει να σοβαρευτείς, είσαι πεθαμένη”,

μά εκείνη είχε το ίδιο αμήχανο χαμόγελο, όπως τότε, όταν έκρυβε

κάτι πού δέν έπρεπε ακόμα νά μάθω,

      ο άγνωστος μάς διηγόταν σημεία καί τέρατα, εγκλήματα εδώ

καί αιώνες, είπε καί γιά μιά μύγα, στό παιδικό τζάμι, πού τής

έκαψε τά φτερά, “από τότε στέκει εκεί καί δέ μ’ αφήνει” κι έδειχνε

πέρα, μακριά, τό δρόμο πού δέν μπορεσε νά πάρει,

      η ξενοδόχα, έλεγαν, έκλεβε κρυφά τά πτώματα καί τά έθαβε

στά ντουλάπια, έτσι τό ξενοδοχείο είχε πολλή κίνηση, γιατί έβρισκες

πάντα κάποιον πού νά μή σέ διώχνει — κι ούτε κατάλαβα όταν

μού βύθισαν τό μαχαίρι, σάν νά μήν ήμουνα εδώ ποτέ μου, κι

απλώς είχαν κρεμάσει ένα πανωφόρι στό κενό.

      Καί κάθε τόσο ένα πουλί έπεφτε από ψηλά νεκρό, καθώς χτυπού-

σε πάνω στήν απαγορευμένη πόρτα.

 

 

THE EMPTY COAT

 

      Night fell and in the old house only the shadows remained, “aunt

Eudokia, I said to her, be serious, you are dead now”

but she retained the same awkward smile, like back then when she hid

something which I wasn’t allowed to know as yet

     the foreigner narrated stories of signs and wonders, ancient old

murders, he also talked about a fly on the child’s glass and that he burnt

its wings “since then it stands there as if to punish me” and he pointed

far away to the road he never took

     the hotel woman, some said, robbed the cadavers, she then buried

them in the closetσ so that hotel was always busy because you always

found someone who wouldn’t ask you to leave—and I never felt it

when they pushed the knife in my body, as though I’ve never existed

and they had simply hanged an empty coat over the void.

     And often enough from above a bird would fall dead as it bumped

onto the forbidden door.

 

 

Τάσος Λειβαδίτης-Εκλεγμένα Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

Tasos Livaditis-Selected Poems-Translation by Manolis Aligizakis

www.libroslibertad.ca