Salvatore Quasimodo

 

AGAIN A GREEN RIVER

Again a green river plunders me
and accord of grass and poplars
where the gleam of dead snow is forgotten.

And here within the night, mild lamb
has howled with head of blood:

there floods, in the outcry, the time
of the long wolves of winter,
of the well, homeland of thunder.

ΠΑΛΙ Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ

Ο πράσινος ποταμός με λεηλατεί
κι η αρμονία του γρασιδιού με τις λεύκες
εκεί που λυώνει το χιόνι ξεχάστηκε.

Κι εκεί μέσα στη νύχτα το μικρό αρνάκι
με το ματωμενο κεφάλι βέλαξε:

εκεί πλημυρίζει, στην κατακραυγή,
η ώρα των ατέλειωτων λύκων του χειμώνα
στην ήρεμη πατρίδα του κεραυνού.
~Salvatore Quasimodo, translated from the English, my Manolis Aligizakis

Yannis Ritsos//Γιάννης Ρίτσος

 

ΥΣΤΕΡ’ ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΛΗΜΜΥΡΑ

Κείνες τις μέρες έβρεχε ασταμάτητα. Κατέβαζε πολύ νερό.
Το ποτάμι πλημμύρισε. Δε φαινόταν η γέφυρα.
Κόσμος καθόταν στις όχτες. Περίμεναν. Η βροχή δε σταμάταγε.
Κάποιοι πετούσαν τα βρακιά τους, τα παπούτσια τους, για να
περάσουν το ποτάμι.
Ύστερα μέναν έτσι. Δέν περνούσαν. Κάθονταν στη βροχή γυμνοί
ώσπου νύχτωνε και δεν ξέραμε πια: έμειναν τάχα εκεί; περάσαν
το ποτάμι; πνίγηκαν;

Την άλλη μέρα είχε λιακάδα. Το ποτάμι χαμήλωνε.
Ο έρωτας περνοδιάβαινε στο γεφύρι παίζοντας με τα φύλλα
και πια κανένας δε θυμόταν τα κατορθώματα κείνων που πά-
λεψαν με το νερό
ούτε τα κλάματα κείνων που τους χώρισε το ποτάμι
ούτε κείνους που πνίγηκαν στη νύχτα.

Ένα παπούτσι αρμένιζε ήσυχα μες στο ποτάμι
σα βάρκα ενός πουλιού μες στα παιχνίδια τού νερού και του ήλιου.

 

AFTER THE FLOOD

Those days it rained unceasingly. Torrential rain.
The river flooded. You couldn’t see the bridge.
People stood by the banks. They waited. The rain wouldn’t stop.
Some did away with their underpants and shoes so they
could cross the river.
Then they stayed like that. They didn’t cross. They stayed in the rain
naked until night came and we didn’t know further: did they stay
there? Did they cross? Did they drown?

The next day it was sunny. The river had receded.
Eros went back and forth on the bridge playing with the leaves
and no one remembered anymore the deeds of the ones who fought
the water
neither the cries of those who the river separated
nor those who drowned during the night.

One shoe sailed calmly on the river
like a boat of a bird amid the games of the water and the sun.

 

~Γιάννη Ρίτσου-ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Yannis Ritsos-Poems/translated by Manolis Aligizakis
http://www.authormanolis.wordpress.com
http://www.libroslibertad.ca