ΕΞΑΡΣΗ
Ήταν εκεί ολόρθο το κυπαρίσσι, φρουρός κάποιου
δικού μας μυστικού.
Στον ίσκιο του πάντα νομίσαμε πως είδαμε
την ελαφίνα με το ελαφάκι της να χοροπηδά
ένα γύρω, εικόνες που συχνά οι ονειροπώλοι
σε μεταρσίωση ψυχανεμίζονταν, παντοτινή τους
προσδοκία το αύριο καλύτερο απ’ τη μιζέρια του χθές
και `μεις ζήσαμε σε σώματα που δεν μας αγάπησαν
ίσως ανήκαν σ’ εκείνους τους παμπάλαιους
νεκρούς μας, που δοξασμένοι να `ναι, κι ήταν τότε
που δεχτήκαμε να ενηλικιωθούμε
κι ήρθε τόσο αργά, με βήματα απαλά η ενηλικίωση
σαν τον ανάπηρο που με την πατερίτσα συνθέτει
μελωδία απόκοσμη σαν τον επαίτη με το παλτό
που ποτέ του δεν θέλει να ξεφορτωθεί.
~ Μου αρέσουν όσοι προσπαθούν να θέσουν ως σκοπό
και μοίρα τους την αρετή. Έτσι μόνο μπορεί κανείς
να ζει και ταυτόχρονα να μη ζεί.
RAPTURE
It was there, the straight cypress, guard of our secret.
Under its shade we always thought we saw the doe
with its little fawn jumping. Images of dreamers,
often in their oneiric raptures, forever expectation
of a tomorrow better than the miserable today and
we lived in bodies that never loved us
perhaps they belonged to our ancestors
let them be glorified, when we accepted adulthood
that came slowly, adulthood, with light steps like
a cripple with his crutch who composes his unearthly
melody, like the beggar with the old coat he never
dare discard.
~ I like those who make virtue their goal and fate. This
is the only way one can be alive and at the same time
dead.
ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ//UBERMENSCH, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2013
Mayanaam
vequinox
Manolis 