Salvatore Quasimodo

 

AGAIN A GREEN RIVER

Again a green river plunders me
and accord of grass and poplars
where the gleam of dead snow is forgotten.

And here within the night, mild lamb
has howled with head of blood:

there floods, in the outcry, the time
of the long wolves of winter,
of the well, homeland of thunder.

ΠΑΛΙ Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ

Ο πράσινος ποταμός με λεηλατεί
κι η αρμονία του γρασιδιού με τις λεύκες
εκεί που λυώνει το χιόνι ξεχάστηκε.

Κι εκεί μέσα στη νύχτα το μικρό αρνάκι
με το ματωμενο κεφάλι βέλαξε:

εκεί πλημυρίζει, στην κατακραυγή,
η ώρα των ατέλειωτων λύκων του χειμώνα
στην ήρεμη πατρίδα του κεραυνού.
~Salvatore Quasimodo, translated from the English, my Manolis Aligizakis

Ajmer Rode//Manolis Aligizakis

Fate of the Seed

It’s the seed’s fate
what earth it falls on
but sprout it must
and sprouting, to wither

or flourish into green leaf
only the earth will know

or the woman who is watering the earth
seeing the journey of the Seed into plant
plant into flower
and the flower up into her tresses.
Η μοίρα του σπόρου

Απ’ τη μοίρα του σπόρου εξαρτάται
σε τί χώμα θα πέσει
μα να φυτρώσει πρέπει
κι αφού φυτρώσει να μαραθεί

ή να ευδοκιμίσει σαν πράσινο φύλλο
μόνον η γη το γνωρίζει

κι η γυναίκα που ποτίζει το χώμα
και ξέρει την πορεία απ’ το σπόρο στο φυτό
απ’ το φυτό στο λουλούδι
και το λουλούδι στο βόστρυχό της

Perfect Dialogue

Nothing is perfect
so there will be questions,
ever, he said.

Perfection is courage, she said.
If you accept it’s perfect, it is.
Even the crack in my heart
has followed a perfect path
leaving undisturbed
the quarks
spinning with all their degrees of freedom
in my genetic solitudes.

ΤΕΤΕΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Τίποτα δεν είναι τέλειο
και πάντα θα υπάρχουν ερωτήσεις
είπε

Τέλειο είναι το κουράγιο, είπε εκείνη.
Αν το αποδεχτείς ως τέλειο, τότε είναι.
Ακόμα και το ράγισμα στην καρδιά μου
έχει ακολουθήσει ένα τέλειο μονοπάτι
κι άφησε ατάραχα
τα κουάρκς
να περιφέρονται μες στην ελευθερία τους
και στη γεννητική μου μοναξιά

~Poetry by Ajmer Rode, translated into Hellenic by Manolis Aligizakis

YANNIS RITSOS-POEMS

DEATHS

They also died naturally and unexpectedly. And they had left
some little bags with stale legumes and some others
with lead balls or with seeds of flowers and vegetables.
No one has opened them since. No one learned what they thought
about the duration in general or their personal duration.
To me – said Maria – it’s impressive that each little bag
is tied with a string of different color – yellow, purple,
olive green, silver. There is no red. Maria said this
and all of a sudden her face quite inexplicably turned red. We
bowed our heads as though being sorrowful; we agreed. Later on
the strings discolored – it wouldn’t show that the red was missing.

ΘΑΝΑΤΟΙ

Πέθαναν κι αυτοί το ίδιο φυσικά κι απροσδόκητα. Κι είχαν αφήσει
κάτι μικρά σακούλια με μπαγιάτικα όσπρια και κάτι άλλα
με μολυβένιους βώλους ή σπόρους φυτών και λουλουδιών. Κανένας
δεν τ’ άνοιξε έκτοτε. Κανένας δεν έμαθε τί σκέφτονταν
για τη διάρκεια γενικώς ή την προσωπική τους διάρκεια. Εμένα
—είπε η Μαρία—μου κάνει εντύπωση που το κάθε σακούλι
είναι δεμένο με σπάγκο σε άλλο χρώμα,—λεμονί, μενεξεδένιο,
λαδί, ασημί. Κόκκινο δεν υπάρχει. Έτσι είπε η Μαρία
και μονομιάς κοκκίνησε ανεξήγητα το πρόσωπό της. Εμείς
γείραμε το κεφάλι, σαν θλιμμένοι, συμφωνήσαμε. Αργότερα
ξεθώριασαν κι οι σπάγκοι—δε φαινότανε πια που το κόκκινο λείπει.

Yannis Ritsos-Selected Poems, Ekstasis Editions, summer 2013, translated by Manolis Aligizakis