Yannis Ritsos//Γιάννης Ρίτσος

Η ΠΡΩΤΗ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕΛΛΟ

 

Μιά λάμψη η θάλασσα, ελαφρά σιδερωμένη απ’ τό χέρι

νεαρής σελήνης. Κι ήταν μιά ωραία αντίθεση μέ τά χέρια

τά τριχωτά καί τεράστια τού παίκτη πού κινούσε τίς κούκλες

στό υπαίθριο θέατρο.

Μοσκοβολούσε η νύχτα

κοριτσίστικο ιδρώτα κι αχινιό. Στή μεγάλη ταράτσα

μάς πρόσφεραν τηγανιτές μελιτζάνες καί μπύρα. Ένας στίχος τού Ντάντε

έλαμψε μιά στιγμή μονάχα, κρατημένος απ’ τούς κρότους

δύο φιλικών ποτηριών πού τσούγκρισαν στόν αέρα.

Τήν ίδια νύχτα

είδαμε στή σφουγγαρισμένη σφαλιστή Ψαραγορά, κάτω απ’ τό φανοστάτη,

τό χαρτονένιο κιβώτιο γεμάτο άδεια μπουκάλια. Δέν τό μαρτυρήσαμε.

Ωστόσο

η μουσική πού `βγαινε απ’ τά παράθυρα τού διανυκτερεύοντος εστιατορίου

τό διαλαλούσε κιόλας μπρός στίς μπαλκονόπορτες τών κοιμισμένων

νεονύμφων.

 

 

FIRST NIGHT IN MODELLO

 

The sea was like a flash, lightly ironed by the hand

of the new moon. And it was a nice antithesis to the hairy

huge arms of the player who moved the puppets

of the outdoor theater.

The night’s fragrance was

of girly sweat and urchin. They offered us fried

eggplant and beer on the large balcony. A verse by Dante

shined for just one moment held by the sound of two

friendly glasses clinking in the air.

The same night

in the mopped, closed fish market under the lamppost we saw

a carton crate filled with empty bottles. We didn’t disclose it.

However

the music coming from the windows of the all-night restaurant

already declared it in front of the balcony doors of the sleeping

newlyweds.

 

 

YANNIS RITSOS — POEMS, Ekstasis Editions, 2013

ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ — Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

 

www.manolisaligizakis.com

Ubermensch//Υπεράνθρωπος

Ισορροπία

Στάθηκε κάτω από την εκατό χρονών οξιά και δείχνοντας
του δέντρου το ύψος είπε πως μοιάζαμε του δέντρου,
κι αλήθεια σαν να `χαμε ξαφνικά ψηλώσει κάτι σαν μυστική
συνωμοσία όλων των ανθρώπων που στο σκοτάδι ξάφνου
διακρίνουν πάνλαμπρο το δικό τους φως και στρέφονται
κι ευελπιστούν τον ουρανό ν’ αγγίξουν και τ’ άκρα μας
μέσα στην άβυσσο βαθειά να μπουν ν’ απλώσουν ρίζες, κλαδιά
και φύλλα να θηλάσουνε από βάθος και συμφωνήσαμε
την αναπόφευκτη δυαδικότητα ν’ ακολουθήσουμε κι εκείνος
χαμογέλασε ικανοποιημένος, που είχαμε ανακαλύψει δρόμο
όπου επάνω του μας έμελλε να βρούμε ισορροπία.

Balance

He stood under the hundred year old oak and showing
its height He urged us to become alike and truly,
we felt we had grown higher, as though in a secret
conspiracy among all men who in darkness they spot their
reflective light and we turned toward the sky with the hope
of reaching it and to the depths of earth our limbs extended
and we stretched down under where our roots suckled
the earth’s breast and we agreed this inescapable
duality to uphold while He smiled satisfied that we had found
the path upon which we were meant to reach equilibrium.

 

http://www.libroslibertad.ca

http://www.ekstasiseditions.com

 

CANTO GENERAL-PABLO NERUDA

 

UNITED FRUIT CO.

When the trumpet sounded, all was
prepared on earth
and Jehovah parceled the world
to Coca-Cola Inc, Anaconda,
Ford Motors and other entities;
the United Fruit Company Inc
reserved for itself the juiciest coast of my country
the sweet waist of America.
it re-baptized its territories
as the “Banana Republics,”
and over the dead people
upon the restless heroes
who brought about greatness
and flags and freedom
it established the Opera Bufa:
it alienated self-destiny
regaled Ceasar’s crowns,
unsheathed envy, drew
the dictatorship of flies:
Trujillo flies, Tacho flies
Carias flies, Martinez flies
Ubico flies, flies soaked
in humble blood and marmalade
drunk flies that drone
over the common graves
circus flies, clever flies
versed in tyranny.

Among the bloodthirsty flies
the Fruit Company disembarks
ravaging coffee and fruits
for its ships that spirit away
our submerged land’s treasures
like serving trays.

Meanwhile, in the seaports’
sugary abysses,
Indians collapsed, buried
in the morning mist:
a body rolls down, a nameless
thing, a fallen number
a bunch of lifeless fruit
dumped in the rubbish heap.

ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΦΡΟΥΤΩΝ

Καθώς ακούστηκε η τρομπέτα
όλα ετοιμάστηκαν στη γη
κι ο Ιεχωβάς διαίρεσε τον κόσμο
σε Κόκα-Κόλα ΑΕ, Ανακόντα,
Φόρντ Μότορς και σ’ άλλες μονάδες.
Η Ενωμένη Εταιρεία Φρούτων
κράτησε την πιο χυμώδη ακτή της χώρας μου
τη γλυκιά ζώνη της Αμερικής.
Ξαναβάφτισε τις εκτάσεις της
δημοκρατίες της μπανάνας
και πάνω στα νεκρά σώματα
πάνω στους ακοίμητους ήρωες
που δόξασαν τον τόπο
με σημαίες και μ’ ελευθερία
εγκαθίδρυσε την γελοία Όπερα:
αποξένωσε τη μοίρα του τόπου
πρόσφερε κορώνες του Καισαρικές
ξεσπάθωσε τη ζήλεια, γέννησε
των μυγών τη δικτατορία:
της μύγας Τρουχίλο, μύγας Τάχο
μύγας Καρία, μύγας Μαρτίνεζ
μύγας Ουμπίκο. Μύγες βουτηγμένες
στο ταπεινό αίμα και στη μαρμελάδα
μύγες μεθυσμένες που πετούσαν
πάνω απ’ τα κοινά νεκροταφεία
μύγες του τσίρκου, έξυπνες μύγες
δασκαλεμένες στην τυρρανία.

Ανάμεσα στις διψασμένες για αίμα μύγες
η Ενωμένη Εταιρεία Φρούτων αρχίζει
ν’ αρπάζει καφέ και φρούτα
για τα πλοία της που πήραν μακριά
τους θησαυρούς της βουλιαγμένης μου πατρίδας
σαν σε δίσκους σερβιρισμένους.

Στο μεταξύ, στων λιμανιών
στη ζαχαρένια άβυσσο
οι Ινδιάνοι κατέρρευσαν και θάφτηκαν
στην πρωινή ομίχλη:
ένα σώμα που κατρακυλά ανώνυμο
ένας αριθμός που έπεσε
ένα μάτσο σαπισμένα φρούτα
που πέταξαν στο σωρό των σκουπιδιών.

~Canto General, by Pablo Neruda, translated from English to Greek by Manolis Aligizakis

HOURS OF THE STARS

ORION

Your sin will always be more than enough
in the silent hospitality of earth
your evil thought will always harm your eyes
that you carry in your two hands
like broken street lamps
yet you’ll follow the path of the sun
guided by the hammering of water
that builds houses and laboratories
of gods in the sea floor
you’ll follow the path of the sun
accepting the advice of children
who direct flocks of shadows and thunderbolts
that you’ll have as a roommate the fairy
dressed in the morning shyness
that you’ll reign over
the fruitful earldom of October
hunted hunter
with the insubordinate belt
brother of my fear and my lust
and blood brother

ΩΡΙΩΝ

Πάντα θά περισσεύει τό κρίμα σου
πάνω στή βουβή φιλοξενία τῆς γῆς.
Πάντα ἡ κακή σου γνώμη
θά σοῦ σαραβαλιάζει τά μάτια
νά τά κρατᾶς στά δυό σου χέρια
σά σπασμένα φανάρια.
Ὅμως θά παίρνεις τοῦ ἥλιου τό δρόμο
ὁδηγημένος ἀπό τῶν νερῶν τίς σφυριές
πού χτίζουν στούς βυθούς
τά σπίτια τῶν θεῶν καί τ’ ἀργαστήρια.
Θά παίρνεις τοῦ ἥλιου τό δρόμο
ἔχοντας συβουλατόρους τά παιδιά
πού σαλαγᾶνε τά κοπάδια τῶν ἴσκιων καί τῶν κεραυνῶν.
Γιά νά ᾽χεις ὁμοθάλαμη κάποια νεράϊδα
ντυμένη πρωινή ντροπαλοσύνη.
Γιά νά ἡγεμονεύεις
στίς καρπερές κομητεῖες τοῦ Ὀκτώβρη.
Κυνηγημένος κυνηγός
μέ τήν ἀδάμαστη ζώνη.
Τοῦ φόβου καί τοῦ πόθου μου ἀδερφός.
καί ἀδερφοποιτός.

HOURS OF THE STARS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, 2015
http://www.libroslibertad.ca
http://www.authormanolis.wordpress.com

Fate of the Seed by Ajmer Rode

Fate of the Seed

It’s the seed’s fate
what earth it falls on
but sprout it must
and sprouting, to wither

or flourish into green leaf
only the earth will know

or the woman who is watering the earth
seeing the journey of the Seed into plant
plant into flower
and the flower up into her tresses.

 

Η μοίρα του σπόρου

Απ’ τη μοίρα του σπόρου εξαρτάται
σε τί χώμα θα πέσει
μα να φυτρώσει πρέπει
κι αφού φυτρώσει να μαραθεί

ή να ευδοκιμίσει σαν πράσινο φύλλο
μόνον η γη το γνωρίζει

κι η γυναίκα που ποτίζει το χώμα
και ξέρει την πορεία απ’ το σπόρο στο φυτό
απ’ το φυτό στο λουλούδι
και το λουλούδι στο βόστρυχό της
~Ποίημα του Πακιστανού ποιητή Ajmer Rode σε μετάφρασή μου.