Ubermensch—Υπεράνθρωπος

Χαώδης

 

     Η κρυστάλλινη αυγή έφτασε ηλιόλουστα γεμάτη,

γελαστό πρόσωπο μωρού που αντίκρισε τη μαμά του

όταν αποφασίσαμε το χάος να ερωτευτούμε, κάθε αυγή

να πλάθουμε καινούριο κόσμο, σαν μιας φαμίλιας

ορφανών ψωμί ζεστό και μυρωδάτο δικαίωμά μας

ήταν όλα να τα περιφρονήσουμε, τον προσηλυτισμό

τρελλών ρασοντυμένων.

 

     Η κρυστάλλινη αυγή έφτασε ηλιοτρόπια γεμάτη,

που αποφασίσαμε γιοφύρι να γίνουμε που πάνω του

τα πρώτα βήματα του Υπερανθρώπου θα γραφόταν.

Εμείς, οι τελευταίοι των ανθρώπων το τέλος μας

θα βρίσκαμε, γιατί όσο αγαπούσε τη ζωή ο Υπεράνθρωπος

τόσο αγαπούσε κι εμάς που θυσιάσαμε την ασήμαντή μας

ύπαρξη στην αναζήτηση της ατελής τελειότητας

του ατελούς χάους.

 

Chaotic

 

     The crystal dawn arrived. Full of sunlight, babyface

that smiles at the first sight of his mother, we decided

to fall in love with chaos, every morning to kneed

a new world, like a loaf of bread for the family of orphans,

warm and aromatic, it was our privilege to disdain everything

proselytism of fools wearing cassocks.

 

     The crystal dawn arrived. Full of sunlight when we decided

to become the bridge where the first steps of Ubermensch

would be marked. We, the last of men, would find our end

because as Ubermensch loved life He loved us equally,

for we sacrificed our insignificant existence in search

of the imperfect perfection of the imperfect chaos.

~Ubermensch/Υπεράνθρωπος