ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ
Σ’ αυτό το αέτωμα τί ωραία που συμπλέκονται άνθρωποι κι άλογα—
μέλη γυμνά, γωνίες, καμπύλες, οι θεσπέσιες στάσεις των ποδιών
οι χαίτες,
τα μάρμαρα αναπνέουν, αχνίζουνε στον ήλιο. Ένα άλογο αφηνιάζει,
πηδάει το φράχτη, τριποδίζει. Πίσω του τρέχουν νεαροί επαρχιώτες
βγαίνοντας απ’ τα λαϊκά λουτρά. Τ’ άλογο φτάνει στ’ ακρογιάλι,
υψώνει το λαιμό, κοιτάει τη θάλασσα, ο ορίζοντας σπιθίζει,
ένα πλοιάριο μ’ εκδρομείς περνάει άκρη άκρη, παίζουν κιθάρες
ρίχνουν ποτήρια στο νερό, σαλεύουνε μαντίλια. Ο θάνατος
ανύπαρκτος μέσα στη διαφάνειά του, εδώ που βασιλεύει
το απόλυτο λευκό, κι ένα άλογο παρατηρεί την απεραντωσύνη,
ενώ στο πίσω αριστερό του πόδι το κομμένο του σκοινί σα βραχιόλι.
~Αθήνα, 30-12-79
HELLENIC LINE
On this pediment how nicely the people entangle with the horses –
naked limbs, corners, contours, the exquisite leg positions,
the manes;
the marbles breathe, steam in the sunshine. One horse bolts,
jumps over the fence, canters. Behind it run young provincial men
coming out of common baths. The horse reaches the shore
raises its neck, looks at the sea; the horizon sparkles;
a small craft with vacationers goes by; edge to edge guitars are played;
they toss glasses in the water, they wave handkerchiefs. Death is
inexistent in its diaphaneity, here, where the absolute white reigns,
and a horse observes the immenseness, while on
its left hind leg the severed rope shines like a bracelet.
~Athens, 30-12-79
Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη, Libros Libertad, 2011
Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, 2011
Mayanaam
vequinox
Manolis 