Απουσία
Το ξύλινο άλογο, η ξύλινη βασίλισσα, ο ξύλινος πύργος, τα δέντρα
επάνω σε άσπρα και μαύρα πλακάκια, χαραγμένα με ακρίβεια,
η πειθαρχία των ξύλινων στρατιωτών. Πρωτοβουλίες ελαττωμένες.
Η σκακιέρα αφημένη στην ταράτσα. Υγρασία. Ένα φεγγάρι
μιας επίπλαστης άνοιξης κ’ η αρχαία κουκουβάγια. Τα χέρια,
τα αντίπαλα και ισόπαλα, μετέωρα στον αέρα, αόρατα, ενωμένα
σε χειραψία καταναγκαστική μιας μοιρασμένης, ανύπαρκτης νίκης
επάνω απ’ το κενό, το μετρημένο δήθεν. Οι δυο παίκτες
ίσως περάσαν στο λουτήρα. Ακούγεται θόρυβος νερού. Ο υπη-
ρέτης
βγαίνει με το μεγάλο κηροπήγιο, τ’ ακουμπάει στο τραπέζι,
κάθεται στη βαθειά πολυθρόνα, βγάζει τόνα του παπούτσι,
κλείνει τα μάτια, αφουγκράζεται τις νυχτοπεταλούδες πλάι στη
φλόγα,
τα γλιστερά σκουλήκια κάτω απ’ το χώμα, ανάμεσα στις ρίζες,
ανοίγει τα μάτια, κοιτάει το κερί, βγάζει και τ’ άλλο του παπούτσι.
Absence
The wooden horse, the wooden queen, the wooden tower, the trees
on the white and black tiles, accurately incised,
the discipline of wooden soldiers. Reduced initiatives.
The chess set left on the terrace. Moisture. There’s a moon
of affected spring and the ancient owl. The hands
opposing and of equal strength, hovering, invisible, united
in a coerced handshake of a shared, inexistent victory
over the void, the measured void, supposedly. The two players
perhaps went to the bathroom. Sound of water is heard. The
servant
comes out with a big candleholder, places it on the table,
he sits in the posh armchair, takes off one of his shoes,
closes his eyes, listens carefully to the moths around
the flame,
the slimy worms under the soil, amid roots,
opens his eyes, looks at the candle and takes off his other shoe.
~Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis
http://www.authormanolis.wordpress.com
http://www.libroslibertad.ca
Mayanaam
vequinox
Manolis 