Ubermensch/Υπεράνθρωπος

Potter

     At the edge of the village we arrived at the half lit

house with the small yard and the bloomed jasmine.

The air smelled of love undone, as though all evil was

forgiven. Before we entered we heard the potter’s wheel

sang circular notes and messages joyous that with

intensity reflected our wild youth.

 

     Methodically the wheel transcended soil into exquisite

vessels. Palms pressed, fingers morphed birds and

miracles; suddenly the world gained its meaning like

the sun in the thought of the cloudy day.

 

     An amphora, a cylix, and the Ubermensch closed

the curtains that creation wouldn’t escape. His movement

as easy as the potter’s. Two Ubermenschen and a hovel

full of beautiful words.

 

Αγγειοπλάστης

 

     Στην άκρη του χωριού φτάσαμε στο μισοφωτισμένο

σπίτι με τη μικρή αυλή κι ένα μοναχικό ανθισμένο γιασεμί.

Αγέρας μύριζε ατημέλητη αγάπη σαν να `χε όλο το κακό

συγχωρεθεί. Πριν μπούμε ακούστηκε του αγγειοπλάστη

ο τροχός που τραγουδούσε στρογγυλές νότες, μηνύματα

χαρούμενα που πυρπολούσαν την ασυμβίβαση νιότη μας.

 

      Μεθοδικά ο τροχός μετάλλαζε το χώμα σε υπέροχα δοχεία,

οι παλάμες πίεζαν, τα δάχτυλα ζωγράφιζαν πουλιά και

θαύματα, ξαφνικά ο κόσμος έπαιρνε σημασία όπως κι ο ήλιος

στη σκέψη της συννεφιασμένης μέρας.

 

      Ένας αμφορέας, ένας κύλικας κι ο Υπεράνθρωπος

έκλεισε τις κουρτίνες η δημιουργία να μη δραπετεύσει,

η κίνησή του εύκολη σαν του αγγειοπλάστη: Δυο

Υπεράνθρωποι, ένα χαμόσπιτο γιομάτο ωραίες λέξεις.