Περιπλάνηση
Σαν τους τυφλούς πηγαίναμε μέρες και νύχτες. Στη γη
εψάξαμε να βρούμε σηματωρό και λύπηση. Μια νέα Έξοδο
γράψαμε κάτω απ’την ερημιά του πάνλαμπρου ουρανού
απόντα τα πανάρχαια φώτα που χρόνια αόμματους
ακολουθήσαμε κι άλλους που μισοστραβούς τους λέγαν
εκείνους που θαρρούσαν πως όλα τα `ξεραν.
Τα άκρα βασανίστηκαν, τα χείλια σκάσανε απ’ τη κάψα
του συναισθήματος, το άγγιγμα κούρασε τ’ αρχηγού
τη ράβδο που κυρτώθηκε από καημό κι άνοιξε νέα
σελίδα για τη μάχη ανθρώπου ενάντια του κτήνους, γυναίκες
ενάντια σε θεές. Σαν παρθενιά που θυσιάστηκε τη πρώτη
νύχτα του έρωτα μικρές σελίδες ιστορίας γράψαμε,
και στίγματα που μ’ έμφαση γίναν θαυμαστικά μπροστά
στο πέταγμα πουλιού, τελεία και παύλα σε κάθε μικρή όαση
εκεί που τα κορμιά ξοδεύαν το αλάτι τους και χείλη αποκτούσαν
ξανά την ελαστικότητά τους.
Και μόλις είμαστε στο έβδομο εγκυμοσύνης μήνα κι ήταν
αυτή η λιτανεία το δεύτερό μας θαύμα.
Roaming
Like blind for endless days and long nights we roamed
the land. We seek a sign for our meaningful penitence.
The new Exodus we commenced under the loneliness
of the lit sky, absent the ancient lights, for years
we followed blind men and the half blind, those others
who thought they knew it all.
Limbs ravaged, blistering heat cracked our lips
fatigued emotional touch. The leader’s staff bent in
its sadness. We opened a new page, battle of man against
animal-man women against goddesses. Like virginity sacrificed
the first night of lust, short pages of history we wrote and
meaningful stigmata, exclamation points at the sight of the bird’s
flight, full stop at the watering hole where our bodies shed
their salt and our cracked lips regained their elasticity.
And this was our seventh month of pregnancy and this litany
was our second miracle.
Mayanaam
vequinox
Manolis 