Γιώργος Θέμελης, Αποδημία

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

[Ενότητα Το δίχτυ των ψυχών, II]

Αποδημία

Όταν δεν θα ’μαι πια,
Όταν θα ’χω σκεπάσει το πρόσωπο
Μ’ ένα θαμπό πανί, μια προσωπίδα,

Καθώς οι μεταμφιεσμένοι, οι προσωπιδοφόροι.

Όταν θα ’χω περάσει πέρ’ απ’ τα βουνά,
Τα σταθερά αμετάτρεπτα σύνορα.

Εκεί που παν και χάνονται τ’ αγύριστα ποτάμια.

Όταν θα ’χω μακρύνει, θυμήσου με.
Πες τ’ όνομά μου, φώναξέ με,
Μην ξεχαστώ, μην ξαστοχήσω.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965) του Γιώργου Θέμελη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης

View original post

Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος, Παγίδα βαρύτητας — To Koskino

Με την αυγή δε λησμονιούνταιτα πετάγματα των απογευματινών σκώρωνστο τυφλό μας παράθυροή οι βάρκες που καθελκύονταν άηχεςστα μελανά νεράαπό δω,πέρασαν άνθρωποι σαν του χρόνου το δάκρυ,πέρασαντων γονιών μας τα βήματαπου φύτρωναν στο πλάι μας σαν τρίτο πόδι,και το στάχυ της ανάμνησής τους που παραμένειγια πάντα ανοιχτόΑνυπόμονος θα μας καλωσόριζε ο Έσσε,Όπως η Ερμίν τον Χάρι […]

Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος, Παγίδα βαρύτητας — To Koskino