Νεκροθάφτης
Ήταν ακόμα νωρίς όταν μας υποδέχτηκε ο νεκροθάφτης
κι επειδή ήμασταν πολλοί υποσχέθηκε να μας βαλσαμώσει
έναν-έναν έστω κι αν αυτό έπαιρνε χρόνια και ξέραμε πως
έπρεπε να ξεκινήσει απ’ την αρχή: απ’ τον Αδάμ και την Εύα
και φυσικά το φίδι δίχως τα φαρμακερά του δόντια.
Ήταν η ώρα που η ζωή αποκτούσε σπουδαιότητα λίγο
πριν παρουσιαστεί η ζήλεια και το αλάτι του κορμιού που
έδενε κόμπους στο νήμα της αλληλεγγύης κι ο Υπεράνθρωπος
συμβούλεψε ν’ αρχίσουμε μ’ ένα τραγούδι προς τιμήν των νεκρών
του Τρωϊκού πολέμου αλλά το φως στο δρόμο ήταν τόσο έντονο
που οι φωνές μας παράξενα ακούγονταν όταν άνοιξε
την αγκαλιά Του κι αφού φίλησε το μέτωπο του πρώτου νεκρού
είπε: ‘Αυτό το κουφάρι είναι ο Υπεράνθρωπος του μέλλοντος’.
Undertaker
It was still early in the day when the undertaker
received us yet since we’re a large crowd he promised
to embalm us one by one even if this would take years
and we knew he had to start from the very beginning,
with Adam and Eve and of course the serpent without
its poison fangs.
It was time just before jealousy appeared when life
regained its importance and the body’s salt
tied knots on the thread of compassion when
Übermensch advised us to start with a song to honour
the Trojan war heroes but the light in the street
was so bright our voices sounded strange. Then
He opened his arms and after kissing the forehead
of our first dead He said: ‘this corpse will be
the future Übermensch.’
Mayanaam
vequinox
Manolis 