Η αγωνία

Στρατής Φάβρος - Strates Fabbros

Στον Ποιητή Γιώργο Λ. Οικονόμου

Κι η αναρώτηση, η αγωνία, μια συνήθεια είναι
που προσπαθεί να γίνει εμπειρία
το άλλο της όνομα συνείδηση είναι
φωνή μυστήρια βύθια πάλη απ την ψυχή
μικρό παιδί που μέσα μιλά και σε σκουντά
ειρήνη θέλει καταλαγή
μικρή φωνή μα δυνατή που μόνη κρατεί
το δίκαιο στον κόσμο με μια κλωστή
Ανθρωπος είσαι πνιχτά το λέει και νουθετεί
Άνθρωπος είναι Θεού πνοή

View original post

Tasos Livaditis – Poems, Volume II

LONG LISTED FOR THE 2023 GRIFFIN POETRY AWARDS

2023 Longlist Announcement

Current Affairs

All events continued with small variations, the epidemic

            kept on spreading

confusing news releases, we didn’t know who they

            excluded,

saints were scared they had found refuge in calendars

scarecrows wouldn’t take off their hats when the train

            passed,

huge membranes appeared under the women’s armpits

they’d snuggle on the furniture each evening and during

            the night the bread rose as if boasting

about its future victims; I chatted, in my room, with old

biographies and unbelievable voyages which lulled me

to sleep but not without tiredness or I’d throw some

           sugar to the flies

since they too had forgotten the game and, at dawn,

I made disguised signals to the butcher since the day

           they called me a pig;

rushed good deeds like crimes, poor trades profitable to

           the poets

and number 2, the twelve year girl who used to look at

the ground now sleeps with notary public clerks.

And, oh sleep, popular counterfeiting, so we can  

           interact in daylight.

https://www.lulu.com/account/projects/ke4yv6?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/1926763564

Witter Bynner, Τρία ποιήματα

To Koskino

ΑΣΤΡΑΠΗ

Είναι μια μοναξιά στις συναντήσεις μας
Και είν’ εδώ η συντροφιά σου όταν έχεις φύγει.
Είσαι σαν τις ουράνιες φλέβες της αστραπής.
Μονάχα μετέπειτα
Μπορώ να δω πόσο ωραίος είσαι.
Είναι στην ειδή σου μία τύφλωση
Και είν’ εδώ το είδωλό σου όταν έχεις φύγει.

*

ΦΤΕΡΑ

Στο πρώτο βήμα της άγονης εποχής
Αποδημείς μ’ ένα αιφνίδιο φτερούγισμα
Στην ομορφιά.

Δεν ξέρεις από αναμονή,
Το παρόν είσαι,
Το νησί
Όπου οι κερασιές ανθίζουν πάντοτε,
Του αηδονιού
Το εικοσιτετράωρο κελάηδισμα,
Πλάι στο πέλαγο είσαι το άθραυστο αντιστύλι.

*

Η ΚΟΙΛΑΔΑ

Μονάχα εγώ και το ηλιοβασίλεμα
Στη χιονισμένη του στέρνου σου κοιλάδα
Με τις σκιές που σέρνονται στην κίνηση της ανάσας,
Μονάχα εγώ και η σελήνη στου στέρνου σου την κοιλάδα
Στου ύπνου τη σκοτεινιά…

Ώσπου ανοίγουν κρίνα στην κοιλάδα
Και ξυπνάω πλάι στα πέταλα
Και τα πουλιά της φωνής σου.

*Μετάφραση: Βασίλης Πανδής.

**Ο Witter Bynner γεννήθηκε το 1881 στη…

View original post 51 more words