Archive for 04/02/2023

YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books, Volume II

ΦΑΙΔΡΑ/PHAEDRA

(Απόσπασμα-Excerpt XVIΙΙ)


Όχι· παράπονο δεν έχω από σένα ή απ’ τη μοίρα μου. Ώρες ώρες
και μόνη η γνώση της όποιας δυστυχίας μας μπορεί να μας κρατήσει
πάνω απ’ τη δυστυχία, σ’ ένα χώρο βαθύ και υψηλό· — ένας ήσυχος αέρας φυσάει εκεί πάνω,
τα μαλλιά μου χτυπάνε στους ώμους μου ανάλαφρα
σα δυο παλάμες φιλικές, σα δυο φτερούγες
διάφανες, πραϋντικές, επικυρωτικές.
Ολόγυρά μου
απλώνεται η σπλαχνιά μιας άχρονης αστροφεγγιάς, — σπλαχνιά δική μας
για όλο τον κόσμο και για τον ίδιο τον εαυτό μας φυσικά.

No, I don’t have any complain, neither for you

nor for my Fate; sometimes even the plain

knowledge of misfortune might keep us over that

misfortune in an important and higher place;  a light

wind blows in that place, my hair floats softly

over my shoulders, like two friendly palms, like two

diaphanous, soothing, and validating wings.

The compassion

of a timeless starlit sky spreads around me, our

compassion for the whole world and for ourselves.

https://www.amazon.com/dp/B0851M9LTV

Wheat Ears – Selected Poems

Posted: 04/02/2023 by vequinox in Literature

Imagination

I read the cereal box label

absentmindedly

closing my eyes

your face stood before me

smiling lips

I craved to kiss here now

in the supermarket isle

your image came

to keep me company

then my glance left

the cereal box and I imagined

I saw you walking

on the other side of the store

hurriedly and with box in hand

I ran to your apparition

only to find out it was another

woman and closing my eyes

I demanded to see you here

next to me and with

an ironic smile on your lips

https://www.amazon.com/dp/B0BKHW4B4S

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Τρίπτυχο

Φάντασμα

Κανένας πετεινός
Δε θα λαλήσει πια
Κανένας πετεινός

Κόπηκε η καρδιά

Κανένας πετεινός
Τσάπες και φτυάρια
Μέσα στ’ αυτιά

Είχα μια ψυχή
Και την έχασα
Μες απ’ τα δόντια σου

Δε θα λαλήσει πια

Είχα μια ψυχή
Κι είχαμε μαζί
Ένα σώμα
Ζωντανό κρέας
Κι ένα σανίδι

Κόπηκε η καρδιά

Ψυχές που χάθηκαν
Καρδιές που κόπηκαν
Χωρίς να γνωρίσουν
Θέλουν τα δώσουν πίσω
Τ’ αποξενωμένα χέρια
Τα ψεύτικα κόκαλα

Τα μαλλιά και τα ξύλα θυμούνται

Ήμουνα παιδί
Κι είχα μια ψυχή
Δυο μήλα και δυο χέρια
Σαν περιστέρια

Είχα μια ψυχή
Κι είχαμε μαζί
Ένα σώμα

Χωρίς καρδιά δίχως σανίδι
Δεν μπορώ να κοιμηθώ
Χωρίς μήλα δίχως χέρια
Με μια πέτρα επάνω στο στήθος

Δεν μπορώ να κοιμηθώ

Ψάχνω να βρω σημάδια
Μέσα στα μάτια
Μέσα στο δέρμα
Επάνω στα παλιά
Λερωμένα εσώρουχα

Μια ρανίδα
Ένα βλέφαρο

Από τη συλλογή Γυμνό παράθυρο (1945) του Γιώργου Θέμελη

Οι ποιητές…

View original post 12 more words