Neo-Hellene Poets, an Anthology of Modern Greek Poetry, 1750-2018

POEM BY KOSTAS KARYOTAKIS

JOY

Hope the flower opposite the bulrush

smiles like my love for the verdure

cypress plays tenderly with the rays

graves become fragrant wedding chambers

pulse of the forest gallop of a doe

next to where we two were laid

wild lilies dripped their souls

a bloody rose my joy’s bloom.

I see the breeze playing with your hair

your eyes are deep as I find

the path of my life this April

I no longer fear for the anemone

which wilts in the love of life

and I charge to drink the nectar of your lips.

https://www.lulu.com/account/projects/vznd2p?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/1926763513

Yannis Ritsos – Poems, Selected Books, Volume II, Second Edition

INEXPRESSIBLE

The trees contemplate at twilight. And the rocks,

and the voices as if they return home and lock

the door behind them. Behind the door a naked woman

stands in front of the big mirror.

You know it and you smile. You don’t see anything.

Perhaps you could find her in a song; but when you try

to sing your lips lose the shape of your smile.

https://www.lulu.com/account/projects/rpdkk8?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/B0851M9LTV

Γιώργος Θέμελης, Καραϊσκάκης

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Διονύσης Σαββόπουλος, Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη
(δίσκος: Το περιβόλι του τρελού (1969))

Συλλογή Ωδή για να θυμόμαστε τους ήρωες (1949) του Γιώργου Θέμελη

Πρέπει η γη να χαίρεται, πρέπει να καμαρώνει
Δημοτικό

Καραϊσκάκης

Σε βυθό πέφτει από βυθό ως που δεν ήταν άλλος·
Εκείθ’ εβγήκε ανίκητος.
Σολωμός

Θυμούνται τα ξαφνιασμένα αγριοπερίστερα
Τον άγνωστο άνεμο που σηκώθηκε στο κλειστό περιβόλι
Κι έκαμε κάτω τα νερά να σπάσουν τα βιολιά
Κι έκαμε πάνω τα σήμαντρα να σβήσουν τ’ όνομά τους.

Το αγγελικό σχήμα ξεκούμπωσε την πανοπλία,
Το αγγελικό σχήμα ταράχτηκε κι άλλαξε τάξη
Κι η μαύρη νύχτα σκέπασε το μυστικό της.

***

Ποιος είδεν ήλιο σκοτεινό,
Πλατόνι να ματώνεται μ’ εφτά κομμένα ράμφη.
Ποιος είδε ζωντανό νεκρό να βγαίνει στο σεργιάνι.

Δεν ήταν καράβι του βοριά να τρώει πικρό χαλάζι.
Είχε το φόβο του νερού, του σκοταδιού τον τρόμο,
Είχε στο αίμα του το αίμα των γιασεμιών που κόπηκαν
Και μιαν…

View original post 242 more words