[Ενότητα Φωτοσκιάσεις]
I
Τα μάτια μου είναι από πηλό κι ανταύγεια.
Δεν το ’ξερα πως είναι τόσο ωραίο το φως.
Μέσα σε τόση λάμψη τόση απάτη.
Βουνά βουνών και δέντρα δέντρων,
Δέντρα βουνά, καθρεφτισμένα
Σαν μες σε μια αντανάκλαση.
Ετοιμόρροπα σπίτια, μυθικά φυτά.
Βλέπε το φως, ψυχή μου.
Είναι ωραίο, πολύ ωραίο,
Ένα ωραίο ψέμα αληθινό.
Το φως το αμφίβολο, το απόκρημνο.
Το ’χεις απάνω σου, το περπατείς,
Στα ρούχα σου, στη σάρκα, το σηκώνεις.
Το γεύεσαι, μάτια και χείλη, τ’ ανασαίνεις.
Αισθάνομαι να ’μαι από σκιά και φως, αντανακλώ.
Από τη συλλογή Φωτοσκιάσεις (1961) του Γιώργου Θέμελη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης
Mayanaam
vequinox
Manolis 