YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books
Η Ελένη/Helen
Οι λέξεις τώρα δε μου ’ρχονται από μόνες τους· — τις ψάχνω, σα να μεταφράζω
από μια γλώσσα που δεν ξέρω, — ωστόσο μεταφράζω. Ανάμεσα στις λέξεις,
ή και μέσα στις λέξεις, μένουν τρύπες βαθιές· κοιτάω μέσ’ απ’ αυτές τις τρύπες
σα να κοιτάω μες απ’ τους ρόζους που έχουν πέσει απ’ τα σανίδια μιας πόρτας
κατάκλειστης, καρφωμένης εδώ και αιώνες. Τίποτα δε βλέπω.
Όχι πια λέξεις και ονόματα· κάτι ήχους μονάχα ξεχωρίζω· — ένα ασημένιο κηροπήγιο
ή ένα κρυστάλλινο ανθογυάλι ηχεί από μόνο του και ξαφνικά σωπαίνει
κάνοντας πως δεν ξέρει τίποτα, πως δεν κουδούνισε αυτό, πως κανένας
δεν το ’χε αγγίξει, πως κανένας δεν πέρασε πλάι του. Ένα φόρεμα
σωριάζεται μαλακά απ’ την καρέκλα στο πάτωμα, μεταθέτοντας
την προσοχή απ’ τον προηγούμενο ήχο στην απλότητα του τίποτα. Ωστόσο
η ιδέα μιας σιωπηλής συνωμοσίας, παρότι διαλυμένη στον αέρα,
επιπλέει πυκνωμένη σ’ ένα επίπεδο πιο πάνω, σχεδόν σταθμητή,
τόσο που αισθάνεται το χάραγμα των ρυτίδων να βαθαίνει πλάι στα χείλη σου
απ’ αυτήν ακριβώς την παρουσία ενός παρείσακτου που παίρνει τη θέση σου
μεταβάλλοντας εσένα σε παρείσακτο, εδώ στο κρεβάτι σου, στην κάμαρά σου.
Words don’t come so easily to me now – I search for them
as if I’m translating
from a language I don’t speak – nevertheless I translate
Between the words
or among them deep holes remain I peer through
these holes
as though I peer through knots that have fallen from the boards
of the door
completely closed nailed here for eons I don’t see a thing
No more words and names I can only discern some sounds – a
silver candleholder
or a crystal vase echoing by itself and suddenly stops
pretending that it knows nothing that it didn’t echo
that nobody
struck it or touched it that nobody passed by it A dress
falls softly from the chair to the floor turning the attention
from the previous sound to the simplicity of nothing
However
the idea of a silent conspiracy although diffused in the air
floats denser in a higher level almost levelled out
so much so that you feel the incising of wrinkles around
your lips grow deeper
exactly because of an intruder’s presence who takes
your place
turning you into an intruder here in your own bed in your
own room
Mayanaam
vequinox
Manolis 