Wheat Ears-Selected Poems

Transcendence

Your half opened lips

pair of nightingales

building their nest

your words

heavenly songs that

play with the breeze

your half opened lips

warm and fiery

red and alluring

words that fly close and faraway

to reach my soul like

two birds which sing

of the infinity, contour shaped,

obscure and vague circle

forever indeterminable

and this the command

and this the obedience

and this the orgasm

and this the Eros

You

George Seferis-Collected Poems

Santorini

Bend if you can to the dark sea forgetting

the flute’s sound on naked feet

that stepped on your sleep in the other, the sunken life.

Write if you can on your last ostracon

the day the name the place

and throw it in the sea so that is sinks.

We were naked on the pumice stone

watching the rising islands

watching the red islands sink

into their sleep into our sleep.

Here we were naked holding

the scale that tilted to the side

of injustice.

Heel of strength, shadow-less will, calculated love

plans ripening in the mid-day sun path of fate with the new hand

patting on the shoulder

in the place that was scattered that can’t bear any longer

in the place that was once ours

the islands, the ash and the rust sink.

Altars destroyed

and friends forgotten

palm tree leaves in the mud.

Let your hands travel, if you can

here on this corner of time with the ship

that touched the horizon.

When the dice struck the flagstone

when the spear struck the armour

when the eye recognized the foreigner

and love dried up

in hollowed souls

when you look around you discern

harvested feet all over

dead arms everywhere

eyes darkened everywhere

when you can’t choose any longer

even your own death that you wanted

hearing a cry

even the cry of a wolf

you’re right:

let your hands travel, if you can

let yourself free from the unfaithful time

and sink

whoever carries the heavy rocks sinks.

https://www.lulu.com/account/projects/m8zpy9?page=1&pageSize=10

Συγκλονιστικά στοιχεία: Προς εθνική έκλειψη το Γένος των Ελλήνων λόγω Μνημονίων – Μονόδρομος η επαναδιαπραγμάτευση

Προδρομικός

Θεόφραστος Ανδρεόπουλος|email:andreopoulos@pronews.grΉ «παγώνει» η αποπληρωμή του χρέους ή οι Έλληνες θα εξαφανιστούν ως έθνος στο τέλος του 21ου αιώνα

Η Ελλάδα σέρνει τις αλυσίδες των Μνημονίων, έχει υποχωρήσει στην προτελευταία θέση της Ευρώπης από άποψη ΑΕΠ και οι Έλληνες είναι οι φτωχότεροι πολίτες της Ευρώπης με εξαίρεση τους Βούλγαρους μετά από δέκα χρόνια Μνημονίων και άθλιας διακυβέρνησης.
Άθλια διακυβέρνηση από όλες τις «φαινομενικά» (φαινομενικά γιατί η διακυβέρνηση πλέον έχει παραχωρηθεί στις Βρυξέλες και οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι απλά διαχειριστές) ελληνικές κυβερνήσεις από το 2009 μέχρι σήμερα.
Και το ερώτημα είναι θα δεχτούμε ότι η χώρα πλέον δεν έχει μέλλον ή κάποιοι θα αποφασίσουν να σπάσουν τα δεσμά με μία συνολκή επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων τα οποία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ιστορική έκλειψη του ελληνικού έθνους;

Το ότι το έθνος μέσα στα πλαίσια του νεότερου ελληνικού κράτους «δύει»με ταχύτητα ανάλογη με αυτή που κάποτε έδυσαν τα έθνη…

View original post 901 more words

Ολυμπία Σταύρου, Σταθμοί

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Σταθμοί

Μήτρα οι σταθμοί,
διαστέλλονται την ώρα που εξωθούν μεταλλικούς συρμούς.

Των ωδινών ο ήχος,
μουρμουρητό ακατάπαυστο·

εισόδους και εξόδους ευλόγησον
σιδηροτροχιάς προστάτεψον
εκτροχιασμούς κατάργησον
διαφύλαξαν ημάς εις τους αιώνας των αιώνων

και προπαντός
εκείνο το μικρό βαγόνι
που γράφει επάνω του
με κόκκινη μπογιά
Μαρία γύρνα πίσω!

Από τη συλλογή Βραχνή βροχή (2021) της Ολυμπίας Σταύρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ολυμπία Σταύρου

View original post