Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)
Βρέφος ακόμη ήσουνα
και γνώριζα κάθε σου κλάμα.
Της πείνας το σπαραχτικό·
της νύστας το επικλητικό·
το κλάμα των δακρύων,
όταν στον κόσμο νόμιζες
μόνη πως έχεις μείνει.
Μα τώρα που ’χεις χαλασμό,
στ’ αλήθεια, στην ψυχή σου
δε μου μιλάς.
Ασπρίζουν απ’ το σφίξιμο
τα όμορφά σου χείλη
κι από τα δάκρυα τα πολύτιμα
ούτε ένα χαλαλίζεις.
Από τη συλλογή Βραχνή βροχή (2021) της Ολυμπίας Σταύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ολυμπία Σταύρου