Neo-Hellene Poets, an Anthology of Modern Greek Poetry 1750-2018

POEM BY TASOS LIVADITIS

ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

 Η λήθη σκέπασε το παρελθόν, το άγνωστο πολιορκεί το σπίτι

φαντάσματα πραγμάτων που αγαπήσαμε και χάθηκαν

και τώρα μόνον οι αράχμες γνωρίζουν τη συνέχεια — αλλά η

      νοσταλγία για το άγνωστο μας είχε κερδίσει από παιδιά κι η

      μοναξιά

μας είχε υποσχεθεί τις μακρινές αποστάσεις. Ώ το παιδί που υπήρ-

      ξαμε μ’ εκείνο τον τεράστιο λαιμοδέτη

για μια τόσο σύντομη παιδικότητα. Κι η Μαρία που το βραδινό αε-

      ράκι παράσερνε τις κορδέλες του καπέλου της

σε άλλους αστερισμούς — ποτέ δεν τη φτάσαμε. Κι αγάπησα με

      πάθος καθετί που δεν ήταν γραφτό να γνωρίσω. Κι έζησα όλη

      τη ζωή μου σ’ ένα όνειρο

και την αθανασία σε μερικά κονιάκ.

Κάποιο πρωινό ένα πουλί κάθισε στο αντικρινό δέντρο και κάτι

      σφύριξε.

Ώ, άν καταλαβαινα τί ήθελε να μου πει, ίσως να είχα βρει το

     νόημα του κόσμου.

THE BIRD THAT SPOKE THE TRUTH

Forgetfulness covered the past, the unknown besieges the house:

ghosts of things we loved and lost;

and now only the cob webs know the future while nostalgia

       for the unknown has won us from young age and

       loneliness

promised us the long distances. Oh, the children we were with

       those long neckties

for a childhood so short; yet Maria and the evening breeze that shivered

       among the ribbons of her hat were

in different constellations; we never reached her. And I’ve loved

       passionately everything I was never meant to know. And

       I’ve lived all my life in a dream

and immortality in a few cognacs.    

One morning a bird sat on the tree on the other side of the road and

       chirped something.

Oh, if I could understand what it wanted to tell me perhaps I’d had

      discovered the meaning of the world.