«Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική·
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.
…
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων.
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!»
«Το άξιον εστί», Οδυσσέας Ελύτης, 1959.
Του Παναγιώτη Μπαλακτάρη
Η γλώσσα του ανθρώπου είναι, μεταξύ των άλλων, μέσο επικοινωνίας. Μέσω αυτής είναι σε θέση δισεκατομμύρια άνθρωποι να συνεννοούνται.
Συγχρόνως, η γλώσσα είναι πολιτιστικό στοιχείο που υποδηλώνει κοινή καταγωγή. Ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος αναφέρει το κλασσικό
«…αὖτις δὲ τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα…» [8.144.2],
που σημαίνει
«και κατόπιν ο ελληνισμός, ένας κόσμος που στις φλέβες του κυλά το ίδιο αίμα και που μιλά την ίδια γλώσσα κι έχει κοινά τα λατρευτικά κέντρα των θεών και θυσίες και συνήθειες ίδιες κι απαράλλαχτες…
View original post 655 more words