
Ισορροπία
Στάθηκε κάτω από την εκατό χρονών οξιά και δείχνοντας
του δέντρου την κορφή είπε πως μοιάζαμε του δέντρου,
κι αλήθεια σαν να `χαμε ξαφνικά ψηλώσει κάτι σαν μυστική
συνωμοσία όλων των ανθρώπων που στο σκοτάδι ξάφνου
διακρίνουν πάνλαμπρο το δικό τους φως και στρέφονται
κι ευελπιστούν τον ουρανό ν’ αγγίξουν και τ’ άκρα μας
μέσα στην άβυσσο βαθειά να μπουν ν’ απλώσουν ρίζες
κλαδιά και φύλλα και συμφωνήσαμε την αναπόφευκτη δυαδικότητα
ν’ ακολουθήσουμε κι εκείνος χαμογέλασε ικανοποιημένος,
που είχαμε ανακαλύψει δρόμο όπου επάνω του μας έμελλε
να βρούμε ισορροπία.
Balance
He stood under the hundred year old oak proud of
its height when He urged us to become alike and truly
we felt we had grown higher as though in a secret
conspiracy among all alive entities who spot their reflective
light in darkness so we turned toward the sky with the hope
of reaching it and we extended our limbs toward the depths
of earth into which we stretched roots and knowledge that
suckled onto the earthly breast surely we agreed to uphold
this inescapable duality while He smiled satisfied that
we had found the path upon which we were meant to reach
our equilibrium.