Wheat Ears-Selected Poems

Lentils Soup

Fatima lifts her mattress

takes sock, empties its contents

on her bed: a few coins, two bills.

She grabs a thousand dinars bill

puts everything away

walks out of dilapidated house

into the exterior hell

steps over pieces of cement

part of her neighbour’s wall

turns toward marketplace

wishes to buy lentils

to make soup for her two orphans

merchant smiles seeing money

puts lentils in bag

exactly quarter of a kilo

suddenly the buzzing sound

near them

the horrible explosion

huge crater middle of market

lentils soup postponed.

Titos Patrikios-Selected Poems

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Πληθαίνουν τ’ αυτοκίνητα

αυξάνουν οι ξένες επενδύσεις

λο και περισσότερο μεταναστεύουν

οι εφημερίδες λένε πως ο τόπος

μπήκε σε νέα φάση ανάπτυξης

διατηρώντας όμως τα ιδανικά του.

Πατροπαράδοτα ιδανικά πάντα συνδυασμένα

με σοφές αστυνομιές πιέσεις.

ECONOMIC DEVELOPMENT

More and more cars

foreign investments increase

more and more people emigrate

newspapers report the country

entered a new phase

of economic development

while maintaining its cultural ideals.

Inherited ideals always matching

the new police enforcement.

Άκης Παραφέλας, Εικαστική οικονομία πολέμου

To Koskino

αυτό το κτίριο που στέκεται εδώ με τις μεγάλες μαύρες οπές
τα ορθάνοιχτα στόματα, με τα μάρμαρά του γεμάτα λακκούβες και μάτια

Αυτό το κτίριο, εκείνοι εκεί οι ετοιμόρροποι τοίχοι
με τα εξαφανισμένα ταβάνια και τα ταβάνια με τα ικάρια συντρίμμια

Ήταν μια πόλη κάποτε και ίσως γύρω του περνούσαν μεγάλοι δρόμοι,
υπήρχαν καταστήματα και λάμπες που ανάβανε τα βράδια σαν σελήνες, αφήνοντας
πότε πότε να πέφτουν στους περαστικούς αστέρια σαν
πεταμένα εισιτήρια

και ταξιδεύανε πολλοί μέσα στο κτίριο στην πόλη αυτή, ώσπου
μια μέρα κάποιοι το πάγωσαν το χάραξαν σε μια φωτογραφία, το περικύκλωσαν
με παπαρούνες μισοζωγραφισμένες γκρι και με καπνούς, κι έβαλαν μπρος του σφράγισαν
ένα τεράστιο μπάνερ, μία γυναίκα μ’ ένα μωρό κενό στην αγκαλιά και κονσερτίνες να
το κρατάνε πάνω της σφιχτά όσο τα σώματα τινάζονταν

Το κτίριο, λοιπόν, άδειο τώρα φόντο και λειψό βρήκε τον λόγο που
στέκεται, χωρίς απαραίτητα να έχει στα μπαλκόνια του…

View original post 90 more words

Τόλης Νικηφόρου, στον δρόμο για το πουθενά

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

στον δρόμο για το πουθενά

κουρασμένα
απελπισμένα
ανεπιθύμητα
θλιμμένα χελιδόνια
χωρίς φωλιά
άνοιξη
ουρανό

παιδιά της προσφυγιάς
στη θάλασσα
σε βάρκες
σε σκηνές
όπως κάποτε οι γονείς μας
κάποτε οι παππούδες μας

παιδιά στον δρόμο
για το πουθενά
η αθωότητα
η ελπίδα όλων μας
ένα κουρέλι σκαλωμένο
σ’ αγκαθωτά συρματοπλέγματα

Από τη συλλογή φλόγα απ’ τη στάχτη (2017) του Τόλη Νικηφόρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Τόλης Νικηφόρου

View original post