Tasos Livaditis-Poems, Volume II
POEMS 1958-1964
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ
Μια δειλή πράξη σου σε κάνει να πεθαίνεις μέσα στους
άλλους,
με μια συγνώμη αργοπορημένη πεθαίνουν άλλοι μέσα σου.
Λίγη περισσότερη σιωπή μπορεί να σκοτώσει το ίδιο αλάν-
θαστα
όπως και μια λέξη. Μια κίνηση αδιαφορίας, ένα βλέμμα
επίμονο,
το κουδούνι που δε χτύπησε, το γράμμα που ήρθε, κάνουν τη
δουλειά τους
το ίδιο καλά
όπως ένα μαχαίρι ή λίγο υδροκυάνιο. Κάθε μέρα, όλες τις
νύχτες,
εικοσιτέσσερις ολάκαιρες ώρες ο φόβος σκοτώνει, η προσδο-
κία σκοτώνει
τ’ όνειρο σκοτώνει, η πράξη σκοτώνει…
Κι όταν πεθαίνεις
κανείς δεν ξέρει από πόσους καθημερνούς θανάτους
σε προφυλάσσει
αυτό το μικρό χωματένιο ύψωμα.
Premeditated Murder
Your cowardly act makes you die inside
the others
who die inside you with a delayed forgiveness;
a little more silence, like a word, can kill in
the same unerring way. A gesture of indifference,
a persistent glance, the doorbell that didn’t ring,
the letter that didn’t arrive have the same result
like a knife or a bit of prussic acid. All day long,
all night long, twenty four hours the fear kills,
anticipation kills, the dream kills,
the act kills.
And when you die no one knows from how many
daily deaths this little mound of soil
protects you.
Mayanaam
vequinox
Manolis 