
Ελένη Βελέντζα, Hoodo / Χόδο
Τα μωρά των σπηλαίων κι οι φωνές των γερόντων
ανταλλάσσουν αιθέριες τις βέρες τους
προ των πυλών καθημερνών δραστηριοτήτων.
Αποφεύγω. Χόδο, τ΄όνομά σου
από την μέρα που με δίδαξες
να το προφέρω.
Μου είναι ξένος,
και την άλλοτε ευχερή γλώσσα μου νέκρωσε
ο τρόπος που τα πράγματα ακούγονται ως έχουν.
Τα μωρά των σπηλαίων
οι φωνές των γερόντων.
Χόδο,
δεν φταις
–
Βάλια Γκέντσου, Ιλύς η Παροικούσα
Τρομερό να επιστρέφεις σε σπίτι
διψαλέα σπασμένο
(των ονομάτων ίχνος ξεκρέμαστο)
ένας μεσόκοπος ήλιος καλούτσικος
την αιώνια διεμβόλισε σκόνη
-Η μάνα φιδογυρίζει βελόνες
Γιατί γύρισες; Αλλά, ήσουν τόσον τρωτή
Τα μάτια γίνονται πείνα
στων ποταμών τις εκβολές
θα ξεπλυθεί άραγε το ουρλιαχτό
μιας νύχτας μαστροπού;
Η γυναίκα σηκώνεται
Μισόγυμνη προβάλλει στην εκπνοή της
Φλύαρη ακούγεται μακρινή
–
Άννα Γρίβα, Σκλάβα
Ο κύριός σου σε κατέχει ολόκληρη.
Απ΄ τα μαλλιά μέχρι τα νύχια των ποδιών σου.
Σε αγγίζει τις…
View original post 87 more words