George Seferis-Collected Poems

GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS

ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ//ON STAGE

ΙΙΙ

Εσύ τί γυρεύεις; Τραυλή σην όψη.

Μόλις που είχες σηκωθεί

αφήνοντας τα σεντόνια να παγώσουν

και τα εκδικητικά λουτρά.

Στάλες κυλούσαν στους ώμους σου

στην κοιλιά σου

τα πόδια σου κατάσαρκα στο χώμα

στο θερισμένο χόρτο.

Εκείνοι, τρεις

τα πρόσωπα της τολμηρής Εκάτης.

Γύρευαν να σε πάρουν μαζί τους.

Τα μάτια σου δυο τραγικά κοχύλια

κι είχες στις ρόγες στα βυζιά

δυο βυσσινιά μικρά χαλίκια —

σύνεργα της σκηνής, δεν ξέρω.

Εκείνοι αλαλάζαν

έμενες ριζωμένη στο χώμα, σκίζαν τον αέρα τα νοήματα τους.

Δούλοι τους έφεραν τα μαχαίρια,

έμενες ριζωμένη στο χώμα,

κυπαρίσσι.

Έσυραν τα μαχαίρια απ’ τα θηκάρια

κι έψαχναν πού να σε χτυπήσουν.

Τότε μονάχα φώναξες:

«Ας έρθει να με κοιμηθεί όποιος θέλει,

μήπως δεν είμαι η θάλασσα;»

3

What were you looking for? You look like a stammer.

You had just gotten up

leaving the bed sheets to freeze

and the avenging baths.

Drops of water flowed on your shoulders

on your belly

your feet bare on the soil

on the cut grass.

Those, other three

the faces of the daring Hecate.

They tried to take you with them.

Your eyes, two tragic conches

and you had on the nipples of your breasts

two small purple pebbles—things of the stage, I don’t know.

Those three bellowed

you stood nailed to the ground,

their gesturing pierced the air.

Servants brought them knives;

you stood nailed to the ground,

a cypress.

They pulled the knives from the sheaths

and aimed for a place to stab you.

Then and only then you cried:

‘Let whoever wants to come and sleep with me,

am I not the sea?’